Toplumun İhtiyaçları Tıp Eğitiminin Yeniden Yapılandırılmasını Gerektiriyor mu?
Özet: Gittikçe artan bilgi yükü Tıp Eğitiminde yeniden yapılanma çalışmalarına zorunlu hale getirmektedir. Tıp Eğitiminde ülkemizde de yoğun değişiklikler yaşanmakta, tıp eğitimi klinik beceri ve tutum kazandırma yönünde uygulamalar ile daha da gelişmektedir. Eğitim programlarının belirlenmesinde öğrencinin rolü artmakta ve öğrenci geri bildirimle-rinin değerlendirilmesi önem kazanmaktadır. Toplumda sık karşılaşılan sağlık problemlerinin bu süreç içine entegre edilmesi sürecin gelişimini hızlandıracaktır.
Do The Needs of Society Require to Restructure Medical Education?
Increasing the burden of information inevitably lead to restructuring efforts in Medical Education. Intense changes in medical education are taking place in our country, medical education is going further by implementation of acquisition of clinical skills and attitudes. The student’s role is increasing in determining the educational programs and evaluation of student feedback is getting more important. The integration of common health problems in the community into this process will facilitate better solutions for the process.
___
- 1. Ersoy F, Erkan Şahin E.M. Nasıl Öğreniriz?, Bölüm V,
Birinci Basamakta Sürekli Eğitim, Aile Hekimliği 1. Aşama
Uyum Eğitimi Kurs Notları, S.227-233.
- 2. World Federation for Medical Education (1988),.The
Edinburgh Declaration. Edinburgh,.Lancet 8068, 464.
- 3. Saçaklıoğlu F. Ve ark. Tıp Eğitiminde Müfredatın
Geliştirilmesi İçin Toplumumuzun Öncelikli Sağlık
Sorunlarının Belirlenmesi Projesi. Ege Üniversitesi Tıp
Fakültesi, Halk Sağlığı Anabilim Dalı, Tıp Eğitimi Anabilim
Dalı, İzmir Ekim 2005; s.1.
- 4. TBMM Araştırma Komisyonu. Türkiye’de Tıp Eğitimi
Öğrenci Boyutu. Cilt 1. Milli Eğitim Basımevi. Ankara,
1991; 33-108.
- 5. Sayek İ, Kılıç B. Mezuniyet Öncesi Tıp Eğitimi Raporu
2000. Türk Tabipleri Birliği Yayınları. Ankara, 2000; 32-
36.
- 6. Walton H. Medical Education world wide: A global
strategyformedicaleducation: partners in reform. Med
Educ 1993; 27; 394-398.
- 7. BoelenC.The challenge of changing medical educationand
medicalpractice. World Health Forum 1993; 14; 213-216.
- 8. Özer C, Şahin E.M, Aktürk Z, Dağdeviren N , Klinik Beceri
Eğitiminde Standardizasyon Çabası
- 9. Yılmaz ED. Eğitici Cep Kitabı. Türk Tabipler Birliği, 2001,
Ankara: 23-28.
- 10. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıp Eğitimi Anabilim Dalı.
Tıp Fakültesi Öğrencileri İçin Temel Tıbbi Girişimler
Beceri Eğitim Rehberi. İzmir, 2000.
- 11. Darendeliler F. Daha İyi Tıp Eğitimi İçin Tartışılan Güncel
Görüşler. Tıp Eğitimi Dünyası, İstanbul Üniversitesi
İstanbul Tıp Fakültesi Ve Yıl: 2000 Sayı:1, S.5.
- 12. Garcio-Barbero M, Salas JC, Ortega JC. Educational
Programmes for health professionals. WHO learning to
work forh ealth series No 1, Copenhagen 1994.
- 13. General Medical Council. Recommendations on under
graduate medical education. London : GMC, 1993.
- 14. Harden RM, Davis MH. AMEE MedicalEducation Guide
No 5. The care curriculum with options or special study
modules. Medical Teacher 17 (2) : 125-148, 1995.
- 15. Özdemir S.T., Tıp Eğitimi ve Yetişkin Öğrenmesi , Uludağ
Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2003; 29 (2) 25-28.
- 16. Bligh J, Wilkinson P. Report of Workshop on problem
based learning and implications from medical education
in the UK. PostgradMed J 1997; 73:449-59.
- 17. Dolmans D, Schimidt H, Theadvantages of Problembased Curricula. Postgrad Med J 1996; 72:535-8.
- 18. Yılmaz ED. Tıp eğitimi sistemleri, yöntemleri ve tıp
fakültelerinin sorumlulukları. Tıp Eğitimi Bülteni, 2001;
(2): 3-4.
- 19. Şahin EM, Çağlar T. Klasik tıp eğitimine aktif giriş. Trakya
Üniversitesi Tıp Fakültesi deneyimi. Tıp Eğitimi Dünyası,
2002; (7): 27-31.
- 20. Oktay, Ş., Akalın, S., Aktan, Ö., Alpay, H., Emerk, K., ve ark.
Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi 2001 Tıp Eğitimi
Raporu, Tıp Eğitimi Dünyası, İstanbul Üniversitesi
İstanbul Tıp Fakültesi Tıp Eğitimi Araştırma ve Uygulama
Merkezi, 2001; 4, s.33.
- 21. Harden RM, Davis MH, Crosby JR. The new Dundee
medical curriculum. A wholet hat is greate than thesum of
the parts. Med Educ 1997; 31:264-70.
- 22. Özçakar N. Aile Hekiminin Görev Tanımı, Bölüm I Tanım
Ve İlkeler, Aile Hekimliği 1. Aşama Uyum Eğitimi Kurs
Notları, s.16-22.
- 23. Ergün G, Çifçili S. Hasta eğitimi, Bölüm II İletişim Ve
Doktor Hasta İlişkisi, Aile Hekimliği 1. Aşama Uyum
Eğitimi Kurs Notları, s.84-95.
- 24. Klinik Yeterliliğin Değerlendirilmesi Wass V, Vleuten
V.C., Shatzer J, Jones R. Lancet. 357; 945-949-2001
Çeviri: Prof.Dr. Feyza Darendeliler. Tıp Eğitimi Dünyası,
İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi ve Tıp Eğitimi
Araştırma ve Uygulama Merkezi,2001; 4, s.16.
- 25. Standardize Hastaların Tıp Eğitiminde Kullanımı. Prof.
Dr. Mark Swartz’ın konuşmasının özeti ,Derleyen: Prof.Dr.
Feyza ERKAN. Tıp Eğitimi Dünyası, İstanbul Üniversitesi
İstanbul Tıp Fakültesi ve Tıp Eğitimi Araştırma ve
Uygulama Merkezi,2001; 4, s.5.
- 26. Jones R. Changing Face of Medical Curricula. Lancet
2001; 357: 699-703.
- 27. Dönmez L, Aktekin M, Akdeniz M, Şenol Y.Y. Akdeniz
Üniversitesi Örneğinde, İnteraktif Yöntemlerle Uygulanan
Aile Planlaması Eğitimi Programının DeğerlendirilmesiTıp
Eğitimi Dünyası Sayı: 9 Ekim 2002, s.18.
- 28. International standards in medical education: assessment
and accreditation of medical schools’-educational
programmes. A WFME position paper. Medical Education
1998, 32, 549-558.