Laiklik en genel tanımıyla din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması, devletin dinler karşısında tarafsız olması, siyasi düzenin dinden değil, akıl ve bilime dayanan beşeri iradeden kaynaklanması anlamına gelir. Türkiye’de laiklik, cumhuriyetin değişmez bir niteliği ve özel öneme sahip olan ilkesidir. Ülkemizdeki uygulanma biçimiyle laiklik, hem hukuksal boyutta, hem de toplumsal alanda sonu gelmeyen siyasi ve toplumsal tartışmalara konu olmaktadır. Anayasa bir devletin en üst yasasıdır. Anayasalarımızda da Türkiye Cumhuriyeti’nin temel değerleri açık ya da dolaylı bir şekilde yer almıştır. Bu çalışmada Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş felsefesini ve politik geçmişini yansıtan 1921, 1924, 1961 ve 1982 Anayasalarında laiklik ilkesinin düzenleniş şekli incelenmiştir.

The most common definition of laicism is the seperation of government institutions and religious beliefs from each other, state being neutral on matters of religions and having a political system being resulted from humanistic will, inspired by rationalism and science. Laicism in Turkey is a permanent characteristic of the republic which is a principle of special importance. The implementation of laicism in Turkey has been an issue for endless discussions from the perspective of judicial and political dimensions. Constitution is the most superior law of a state. The fundemental values of the Turkish Republic have been stated either explicitly or implicitly in our Constitutions. In this study, the way of the principle of secularism is regulated in the 1921, 1924, 1961 and 1982 Constitutions which reflect the political history and founding philosophy of the Republic of Turkey is elaborated.