19165

Türkiye’nin Suriye Politikasında Turgut Özal Dönemi

1980'lerin ikinci ve 1990'ların ise ilk yarısı boyunca Türkiye-Suriye ilişkilerine yön veren enönemli siyasal aktörlerden birinin Turgut Özal olduğunu söylemek mümkündür. Özal’ın komşuülkelerle iyi ilişkiler kurma ve siyasi uzlaşmazlıkları ekonomik ilişkiler geliştirerek çözme arayışıTürkiye-Suriye ilişkilerini doğrudan etkilemiştir. Suriye’deki PKK varlığı ve su sorunu gibinedenlerle gergin seyreden Türkiye-Suriye ilişkileri, Özal’ın öncülüğünde gerçekleşen karşılıklıziyaretler ve imzalanan güvenlik ve ekonomik işbirliği protokolleri ile aşılmaya çalışılmıştır. Özaldöneminde atılan somut adımlar iki ülke ilişkilerinde kalıcı bir işbirliğine neden olmasa datarafların sorunları müzakere edebilmelerine olanak tanımış olması bakımından önemlidir. Buçalışmada Turgut Özal dönemi olarak adlandırılan 1983-1993 döneminde Türkiye-Suriyeilişkilerinin nasıl bir seyir izlediği ele alınmaktadır. Söz konusu yıllar, tüm somut girişimlererağmen Türkiye-Suriye ilişkilerinde uzlaşmazlıkların hakim olduğu bir dönem olarak tarihegeçmiştir.

Turgut Özal Era in Turkey’s Syria Policy

During the second half of the 1980s and the first half of the 1990s, one of the most important political actors that shape the Turkey-Syria relations is possible to say Turgut Özal. Özal's quest to establish good relations with neighboring countries and to resolve political disputes by developing economic relations has directly affected Turkey-Syria relations. Turkey-Syria relations, which are tense due to the PKK presence in Syria and water problem, were tried to be overcome with highlevel mutual visits under the leadership of Özal and the protocols of security and economic cooperation signed. The concrete steps taken during the Özal period are important in terms of the fact that the two sides have allowed them to negotiate the problems, even though they do not result in a lasting cooperation between the two countries. In this study, the so-called Turgut Özal period in the 1983-1993 period, Turkey-Syria relations are followed by what kind of course is discussed. These years have passed into history as a period in which disputes prevailed in Turkey-Syria relations despite all the concrete initiatives.

PDF

___

Akmandor, N., Pazarcı, H.,&Köni, H. (1994).Ortadoğu Ülkelerinde Su Sorunu. Ankara: TESAV Yayınları.
Aras, D. (2012). The Syrian Uprising: Turkish-Syrian Relations Go Downhill. The Middle East Quarterly, 19(2), 41-50.
Ataman, M. (2001a), The Kurdish Question and Its Impact on Turkey’s Foreign Policy: From 1923 to 2000.Journal of South Asian and Middle Eastern Studies, 24 (2), 33-49.
Ataman, M. (2001b). Özal ve İslam Dünyası: İnanç ve Pragmatizm. İçinde: İ. Sezal & İ. Dağı (Ed.), Kim Bu Özal: Siyaset, İktisat, Zihniyet(s. 351-384). İstanbul: Boyut Yayıncılık.
Ataman, M. (2002). Leadership Change: Özal Leadership and Restructuring in Turkish Foreign Policy. Alternatives: Turkish Journal Of International Relations, 1(1), 120- 153.
Ataman, M. (2003). Özalist Dış Politika: Aktif ve Rasyonel Bir Anlayış.Bilgi, 2(7), 49-64.
Balcı, A. (2013).Türkiye Dış Politikası: İlkeler, Aktörler, Uygulamalar. İstanbul: Etkileşim Yayınları.
Birand, M. A. (1993). APO VE PKK. İstanbul: Milliyet Yayınları.
Birand, M. A.& Yalçın, S. (2001), The Özal: Bir Davanın Öyküsü. İstanbul: Doğan Kitapçılık.
Çağ, G.& Eker, S. (2013), Ortadoğu’da Baas Rejimleri: Suriye ve Irak.Çankırı Karatekin Üniversitesi Uluslararası Avrasya Strateji Dergisi,2(2), 57-72.
Çandar, C. (2012), Mezopotamya Ekspresi: Bir Tarih Yolculuğu. İstanbul: İletişim Yayınları.
Daban, C. (2017), Turgut Özal Dönemi Türkiye Dış Politikası.Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 17(33), 77-96.
Duman, M. Z. (2010), Türkiye’de Liberal Muhafazakâr Siyaset ve Turgut Özal. Ankara: Kadim Yayınları.
Ertosun, E. (2014),Dış Politikada Özal’lı Yıllar. İçinde: C. Göktepe & T. Ü. Bilgiç,İç ve Dış Gelişmelerle Türkiye’nin Demokrasi Tarihi: 1946-2012 (s. 290-318). İstanbul: Ufuk Yayınları
Ertosun, E. (2015), Özal’ın Orta Doğu Barışı Perspektifi. İçinde: E. Ertosun & E. Demirbaş (Ed.), Turgut Özal: Değişim, Dönüşüm (s. 191-297). Ankara: Turgut Özal Üniversitesi Yayınları.
Ertosun, E. (2016), Turgut Özal’ın Ekonomi Odaklı Dış Politikası: Yunanistan’a Yönelik Zeytin Dalı Diplomasisi Örneği.Bilge Strateji, 8(15), 33-57.
Fırat, M. &Kürkçüoğlu, Ö. (2009a), Ortadoğu ile İlişkiler. İçinde: B. Oran (Ed.), Türk Dış Politikası: Kurtuluş Savaşı’ndan Bugüne Olgular, Belgeler, Yorumlar Cilt I 1980-2001 (s. 124-149). İstanbul: İletişim Yayınları.
Fırat, M. & Kürkçüoğlu, Ö. (2009b), Arap Devletleriyle İlişkiler.İçinde: B. Oran (Ed.), Türk Dış Politikası: Kurtuluş Savaşı’ndan Bugüne Olgular, Belgeler, Yorumlar Cilt II 1980-2001 (s. 551-568). İstanbul: İletişim Yayınları.
Gunter, M. (1997), The Kurds and the Future of Turkey. New York: St. Martin’s Press.
Gunter, M. (2009), The A to Z of the Kurds. Toronto and Oxford: The Scarecrow Press.
Gürbey, G. (2001), Özal’ın Dış Politika Anlayışı.İçinde: İ. Sezal & İ. Dağı (Ed.), Kim Bu Özal: Siyaset, İktisat, Zihniyet (s. 285-305). İstanbul: Boyut Yayıncılık.
Hinnebusch, R. (2002), The Foreign Policy of Syria.İçinde: R. Hinnebusch & A. Ehteshami, The Foreign Policies of Middle East States (s. 141-165). London: Lynne Reiner Publishers.
İmset, İ. G. (1993), PKK: Ayrılıkçı Şiddetin 20 Yılı (1973- 1992). Ankara: Turkish Daily News Yayınları.
Kıran, A. (2005), Ortadoğu’da Su: Bir Çatışma veya Uzlaşma Alanı, İstanbul: Kitap Yayınevi.
Laçinok, N. Y. (2007), Turgut Özal.İçinde: A. F. Demir (Ed.),Türk Dış Politikasında Liderler (s. 537-639). İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
Marcus, A. (2009),Kan ve İnanç: PKK ve Kürt Hareketi. Ayten Alkan (Çev.), İstanbul: İletişim Yayınları.
Oktav, Ö. Z. (2003), Water Dispute and Kurdish Separatism in Turkish-Syrian Relations.The Turkish Yearbook,34, 91- 117.
Olson, R. (1996), The Kurdish Questions and Turkey’s Foreign Policy toward Syria, Russia and Iraq since the Gulf War.İçinde: R. Olson (Ed.), The Kurdish Nationalist Movement in the 1990s: Its Impact on Turkey and the Middle East (s. 84-113).Kentucky: The University Press of Kentucky.
Olson, R. (1997), Turkey-Syria Relations Since the Gulf War: Kurds and Water, Middle East Policy.5(2), 168-193.
Olson, R. (2000), Turkish and Syrian Relations Since the Gulf War: The Kurdish Questions and the Water Problem.
İçinde: F. Ibrahim & G. Gürbey (Ed.),The Kurdish Conflict in Turkey: Obstacles and Chances for Peace and Democracy (s. 119-149). New York: St Martin’s Press, pp. 119-149.
Oran, B. (2009a), TDP’nin Temel İlkeleri.Türk Dış Politikası: Kurtuluş Savaşı’ndan Bugüne Olgular, Belgeler, Yorumlar Cilt I 1919-1980, Der. Baskın Oran, İstanbul, İletişim Yayınları, ss. 46-53.
Oran, B. (2009b), “Kuruluş Yılları: 1919-1923”, İçinde: B. Oran (Ed.), Türk Dış Politikası: Kurtuluş Savaşı’ndan Bugüne Olgular, Belgeler, Yorumlar Cilt I 1980-2001 (s. 95-109).İstanbul: İletişim Yayınları.
Oran, B. (2009c), Dönemin Bilançosu, İçinde: B. Oran (Ed.), Türk Dış Politikası: Kurtuluş Savaşı’ndan Bugüne Olgular, Belgeler, Yorumlar Cilt I 1980-2001 (s. 9- 33).İstanbul: İletişim Yayınları.
T.C. Başbakanlık Basın Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğü (22 Ağustos 1994), Ağustos 1994. (Erişim tarihi: 10 Ocak 2018), http://ayintarihi.byegm.gov.tr/turkce/haber/austos1994/3694.
T.C. Başbakanlık Basın Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğü (15 Şubat 1995), Şubat 1995. (Erişim tarihi: 11 Ocak 2018). http://ayintarihi.byegm.gov.tr/turkce/date/1995-02-11,
Tejel, J. (2009), Syria’s Kurds: History, Politics and Society. New York: Routledge Publications.
Türkiye Cumhuriyeti ile Suriye Arap Cumhuriyeti Arasında Ekonomik İşbirliği Protokolü (17 Temmuz 1987). Resmi Gazete, 87/12171, Yayım Tarihi: 10.12.1987.
UNITED NATIONS SECURITY COUNCIL, Resolution 688 (1991), 05.04.1991.
Uzgel, İ. (2009), AB ve NATO ile İlişkiler.İçinde: B. Oran (Ed.) Türk Dış Politikası: Kurtuluş Savaşı’ndan Bugüne Olgular, Belgeler, Yorumlar Cilt II 1980-2001 (s. 34- 82).İstanbul: İletişim Yayınları.
Zarakol, A. (2011).After Defeat How the East Learned to Live with the West. Cambridge: Cambridge University Press.