Anthony Neilson’nın Realism ve The Wonderful World of Dissocia oyunlarındaki Absürd Temalar

İkinci dünya savaşından sonra İngiliz tiyatrosu genel olarak insanların anlamsız davranışlarını ve amaçsız yaşamlarını ele almıştır. 1950’lerde değişen toplumu yansıtan tiyatro, geleneksel tiyatroya da yapı ve konu açısından karşı çıkmıştır. 1950’lerde ki bu süreç Martin Esslin tarafından Absürd Tiyatro olarak adlandırılmış ve günümüze kadar birçok yazarı etkilemiştir. 1990’larda ise söylenmeyenleri açık seçik ortaya koyan ve insanların içindeki vahşeti yüzlerine vuran tiyatro Alex Sierz tarafından Yüzüne Tiyatro olarak adlandırılır. Yüzüne Tiyatro yazarlarından biri olan Anthony Neilson, Realism (2006) oyununda depresif başkarakter olan Stuart’ın, dış dünyadan soyutlanmış kişiliğini, boş vermişliğini ve hayatın içinde kayboluşunu ortaya koyar. The Wonderful World of Dissocia (2004) adlı oyununda ise Lisa’nın, başkarakter, sürekli bir saat geri kalan saatinin onarılmasını konu alan ve hayaller dünyasında gerçekleşen absürd olaylarla karşılaşırız. Bu çalışmanın amacı, Neilson’nın Realism ve The Wonderful World of Dissocia adlı oyunlarında ki absürd temaları Esslin’in ışığı altında incelemektir.

Absurd Elements in Anthony Neilson’s Realism and The Wonderful World of Dissocia Plays

After World War II, British theatre generally dealt with people’s meaningless actions and aimlesslives. During the 1950s theatre reflecting the changing society opposed to the traditional theatre interms of pattern and plot. The period in 1950s was named as Absurd Theatre by Martin Esslin andit has affected many writers until today. In 1990s theatre which reveals the untold explicitly andthrows the violence in them to their face was coined by Alex Sierz. In Realism (2006), AnthonyNeilson, one of In-yer-face playwrights, presents us with the melancholy protagonist Stuart, who isdistant from the outside world, and who is lost amidst both his own sense of disinterest as well aslife. The Wonderful World of Dissocia (2004), takes a look at the protagonist Lisa’s watch- whichis consistently one hour behind- being fixed, as well as at the absurd events unfolding within Lisa’simagination. The aim of this paper is to analyze the theme of absurdity in Anthony Neilson’s Realismand The Wonderful World of Dissocia through the lens of Esslin.

PDF

___

Cavendish, D. (2004). Edinbugh Reports: ‘I want to disturb people’. (Erişim: 14.07.2018), https://www.Telegraph.co.uk/culture/theatre/drama/362 2348/Edinburg-reports-I-want-to-disturb-people.html.
Cornwell, N. (2006). The Absurd in Literature. USA: Manchester University Press.
Esslin, M. (1965). “Introduction” Absurd Drama. United Kingdom: Penguin Books.
Esslin, M. (2001). The Theatre of the Absurd. New York: Vintage Books.
Fisher, M. (2006). Realism. Reviews. (Erişim: 28.06.2018), https://www.variety.com/2006/legit/reviews/realism 1200513952
Gardner, L. (2011). Realism: Review. (Erişim: 17.06.2018), https://theguardian.com/stage/2011/jun/20/realismsoho-theatre-review.
Kitzler, A.M. (2010). The Influence of absurdist theatre on contemporary in-yer-face plays. Doctorate Thesis. Wien: Universitat Wien.
Middeke, M., Schnierer, P.P., & Sierz, A. (2011). The Methuen Drama Guide to Contemporary British Playwrights. UK: A&C Black.
Neilson, A. (2007). ‘Foreword’. The Wonderful World of Dissocia and Realism. London: Methuan.
Neilson, A. (2014). Plays:2, Edward Gant’s Amazing Faeats of Loneliness!, The Lying Kind, The Wonderful World of Dissocia, Realism. London: Bloomsbury Publishing.
Özden, A.İ. (2016). An Absurdist Play: Samuel Beckett’s Endgame. İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi, 6 (13), 305-312.
Reid, T. (2017). The Theatre of Anthony Neilson. London: Bloomsbury Publishing.
Sierz, A. (2001). In-Yer-Face Theatre: British Drama Today. London: Faber and Faber Publishing
Zhu, J. (2013). Analysis on the Artistic Features and Themes of the Theater of the Absurd. Theory and Practice in Language Studies, 3(8), 1462-71.