Örgüt Kültürü ve Örgüt İkliminin Örgütsel Sessizlik Üzerindeki Etkisinin Analizi

Bu çalışmanın amacı, sağlık sektörü çalışanlarının örgüt kültürü ve örgüt iklimi algılarının örgütselsessizlik algıları üzerinde etkisi olup olmadığını belirlemektir. Araştırmanın örneklemini Adanailinde görev yapan sağlık sektörü çalışanı 411 personel oluşturmaktadır. Araştırmada elde edilenveriler, araştırmanın amacı doğrultusunda çeşitli istatistik metot ve test teknikleri (frekans dağılımı,t-testi, ANOVA, regresyon, korelasyon) kullanılarak PSPP 0.10.2 istatistik paket programıyardımıyla değerlendirilmiştir. Anlamlılık düzeyi 0.05 olarak kabul edilmiştir. Araştırmadaçalışanların örgüt kültürü ve örgüt iklimi algıları ile örgütsel sessizlik algıları arasında pozitif yönlüve zayıf bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca örgüt kültürünün örgütsel sessizlik üzerindezayıf da olsa bir etkisinin olduğu tespit edilmiştir.

Analysis of the Impact of Organizational Culture and Organizational Climate on Organizational Silence

The aim of this study is to determine whether there is a meaningful relationship between organizational culture and organizational climate perceptions and organizational silence behaviors of health sector employees. The sample of the study is composed of 411 health professionals working in the health sector in Adana. The data obtained in the study were analyzed with PSPP 0.10.2 statistical software packages by using various statistical methods and testing techniques (frequency distribution, mean, t-test, ANOVA, regression and correlation) for the purpose of research. Significance level was accepted as 0.05. In the study, it was concluded that employees' perceptions of organizational culture and organizational climate are positively and weakly related to organizational silence perceptions. It has also been found out that organizational culture has a weak effect on organizational silence.

PDF

___

Acaray, A., Çekmecelioğlu, H., & Akturan, A. (2015). Örgüt Kültürü İle Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, (32), 139–157.
Adeniji, A. A. (2011). Organizational Climate and Job Satisfaction among Academic staff in some Selected Private Universities in Southwest Nigeria. Doktora Tezi. Nigeria: Covenant University.
Aktaş, H., & Şimşek, E. (2014). Örgütsel Sessizlik Ile Algilanan Bireysel Performans, Örgüt Kültürü Ve Demografik Değişkenler Arasindaki Etkileşim. Akdeniz Üniversitsi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (28), 24–52.
Beheshtifar, M., Borhani, H., & Moghadam, M. N. (2012). Destructive Role of Employee Silence in Organizational Success. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 2(11), 275–282.
Bildik, B. (2009). Liderlik Tarzları, Örgütsel Sessizlik ve Örgütsel Bağlılık İlişkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gebze: Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü.
Bitsani, E. (2013). Theoretical Approaches to the Organizational Culture and the Organizational Climate: Exploratory Research Examples and Best Policies in Health Care Services. Journal of Human Resource Management, 1(4), 48–58.
Bogosian, R., & Stefanchin, J. E. (2013). Silence Is Not Always Consent: Employee Silence as a Barrier to Knowledge Transfer (ss. 1–21). In: Proceedings of the International Conference on Organisational Learning, Knowledge and Capabilities.
Botero, I. C., & Van Dyne, L. (2009). Employee Voice Behavior: Interactive Effects of LMX and Power Distance in the United States and Colombia. Management Communication Quarterly, 23(1), 84–104.
Büte, M. (2011). Algılanan Örgüt İkliminin Etik Olmayan Davranışlar Üzerindeki Etkilerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25(2), 103–122.
Çakıcı, A. (2007). Örgütlerde Sessizlik: Sessizliğin Teorik Temelleri ve Dinamikleri. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 145–162.
Çakıcı, A. (2010). Örgütlerde Işgören Sessizliği. Ankara: Detay Yayıncılık.
Cameron, K. S., & Quinn, R. E. (2006). Diagnosing and Changing Organizational Culture (Revised Edition.). United States of America: Jossey-Bass.
Çavuşoğlu, S. ve Köse, S. (2016). Örgüt Kültürünün Örgütsel Sessizlik Davranişina Etkisi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(1), 115–146. doi:10.16953/deusbed.46003
Çekmecelioğlu, H. G. (2011). Algılanan Örgüt İkliminin Çalışanların İş Tatmini, Duygusal Bağlılık ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Üzerindeki Etkilerinin İncelenmesi. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Dergisi, 22(68), 29–47.
Yalçınsoy, A. / Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2019 7(2) 67-77
Dedahanov, A. T., Kim, C., & Rhee, J. (2015). Centralization And Communication Opportunities As Predictors Of Acquiescent Or Prosocial Silence. Social Behavior And Personality, 43(3), 481–492.
Durak, İ. (2012). Korku Kültürü ve Örgütsel Sessizlik. Bursa: Ekin Yayınevi.
Ehtiyar, R., & Yanardağ, M. (2008). Organizational Silence: A Survey on Employees Working in a Chain Hotel. Tourism and Hospitality Management, 14(1), 51–68.
Erdem, R. (2007). Örgüt Kültürü Tipleri ile Örgütsel Bağlılık Arasındaki İlişki: Elazığ İl Merkezindeki Hastaneler Üzerinde Bir Çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 2(2), 63–79.
Erdoğan, E. (2011). Etkili Liderlik Örgütsel Sessizlik Ve Performans İlişkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gebze: Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü.
Eroğlu, H., Adıgüzel, O., & Özü. (2011). Sessizlik Girdabı ve Bağlılık İkilemi: İşgören Sessizliği ile Örgütsel Bağlılık İlişkisi ve Bir Araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2), 97–124.
Güçlü, N. (2003). Örgüt Kültürü. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23(2), 61–85.
Gül, H., & Özcan, N. (2011). Mobbing ve Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişkiler: Karaman İl Özel İdaresinde Görgül Bir Çalışma. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(2), 107–134.
Holloway, J. B. (2012). Leadership Behavior and Organizational Climate: An Empirical Study in a NonProfit Organization. Emerging Leadership Journeys, 5(1), 9–35.
İşcan, F. Ö., & Karabey, C. N. (2007). Örgüt İklimi ile Yeniliğe Destek Algısı Arasındaki İlişki. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(2), 180–193.
İşcan, F. Ö., & Timuroğlu, M. K. (2007). Örgüt Kültürünün Iş Tatmini Üzerindeki Etkisi Ve Bir Uygulama. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 21(1), 119– 135.
Kahveci, G., & Demirtaş, Z. (2013). Okul Yöneticisi ve Öğretmenlerin Örgütsel Sessizlik Algıları. Eğitim ve Bilim, 38(167), 50–64.
Karaca, H. (2013). An Exploratory Study On The Impact Of Organizational Silence In Hierarchical Organizations: Turkish National Police Case. European Scientific Journal, 9(23), 38–50.
Karaköse, T., & Kocabaş, İ. (2006). Özel Ve Devlet Okullarinda Öğretmenlerin Beklentilerinin Iş Doyumu ve Motivasyon Üzerine Etkileri. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 2(1), 3–14.
Keser, A. (2005). Çalışma Yaşamı ile Yaşam Doyumuna İlişkisine Teorik Bakış. İktisat Fakültesi Mecmuası, 55(1), 897–913.
Kılıç, G., Tunç, T., Saraçlı, S., & Kılıç, İ. (2013). Örgütsel Stresin Örgütsel Sessizlik Üzerine Etkisi: Beş Yıldızlı Termal Otel İşletmelerinde Bir Uygulama. İşletme Araştırmaları Dergisi, 5(1), 17–32.
Köse, S., Tetik, S., & Ercan, C. (2001). Örgüt Kültürünü Oluşturan Faktörler. Celal Bayar Üniversitesi. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 7(1), 219–242.
Kumar, D., Alagappar, P. N., & Govindarajo, N. (2015). Australian Journal of Basic and Applied Sciences The Impact of Organisational Silence on Job Stress, Organisational Commitment and Intention to Leave Among Expatriate Employees. Australian Journal of Basic and Applied Sciences, 9(29), 1–8.
Kuşcu, P. Ç. (2011). Örgüt Kültürü ve İş Yeri Zorbalığı: İşkur ve Ors Örneği. Doktora Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi.
Megenci, C. (2015). Antecedents and Consequences of Organizational Fear and Silence Behavior: Evidence Service Sector from Turkey. International Business Research, 8(5), 223–229.
Milliken, F. J., & Morrison, E. W. (2003). Shades of Silence: Emerging Themes and Future Directions for Research on Silence in Organizations. Journal of Management Studies, 40(6), 1563.
Morrison, E. W., & Milliken, F. J. (2000). Organizational Silence: A Barrier to Change and Development in a Pluralistic World. Academy of Management Review, 25(4), 706–725.
Nikolaou, I., Vakola, M., & Bourantas, D. (2011). The Role of Silence on Employees’ Attitudes “The Day After” a Merger. Personnel Review, 40(6), 723–741.
Pinder, C. C., & Harlos, K. P. (2001). Employee Silence: Quiescence And Acquiescence As Responses To Perceived İnjustice. Research in Personnel and Human Resources Management, 20, 331–369.
Premeaux, S. F., & Bedeian, A. G. (2003). Breaking the Silence: The Moderating Effects of Self‐Monitoring in Predicting Speaking up in the Workplace. Journal of Management Studies, 40(6), 1537–1562.
Sağlık Bakanlığı (2016). T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlik İstatistikleri Yıllığı 2015. Ankara: Sağlık Bakanlığı Sağlık Araştırmaları Genel Müdürlüğü.
Schneider, B., Ehrhart, M. G., & Macey, W. H. (2013). Organizational Climate and Culture. The Annual Review of Psychology, 64, 361–388.
Şehitoğlu, Y., & Zehir, C. (2010). Türk Kamu Kuruluşlarında Çalışan Performansının, Çalışan Sessizliği ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Bağlamında İncelenmesi. Amme İdaresi Dergisi, 43(4), 87–110.
Şimşek, E., & Aktaş, H. (2014). Örgütsel Sessizlik ile Kişilik ve Yaşam Doyumu Etkileşimi: Kamu Sektöründe Bir Araştırma. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(2), 121–136.
Tayfun, A., & Çatır, O. (2013). Örgütsel Sessizlik ve Çalışanların Performansları Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 5(3), 114–134.
Turgut, T. (2011). Çalişmaya Tutkunluk: İş Yükü, Esnek Çalişma Saatleri, Yönetici Desteği Ve İş-Aile Çatişmasi İle İlişkileri. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25(3–4), 155–179.
Uçar, Z. (2016). Örgütsel (İşgören) Sessizlik Olgusunun Kişisel ve Demografik Özellikler Bağlamında Araştırılması: Nitel Bir Çalışma. Dokuz Eylül Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 31(1), 311– 342.
Ülker, F., & Kanten, P. (2009). Örgütlerde Sessizlik İklimi, İşgören Sessizliği ve Örgütsel Bağlılık İlişkisine Yönelik Bir Araştırma. Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(2), 111–126.
Vakola, M., & Bouradas, D. (2005). Antecedents and Consequences of Organisational Silence: An Empirical Investigation. Employee Relations, 27(5), 441–458. Van Dyne, L., Ang, S., & Botero, I. C. (2003).
Conceptualizing Employee Silence and Employee Voice as Multidimensional Constructs. Journal of Management Studies, 40(6), 1359–1392.
Yalçınsoy, A. (2017). Örgütsel Sessizlik ve Sonuçlari. The Journal of Social Science, 1(1), 1–19.
Yalçınsoy, A. ve Zincirkıran, M. (2016). Örgüt Kültürü ve Örgüt İkliminin Örgütsel Sessizlik Üzerine Etkisinin Analizi (ss. 1187–1195). İçinde: 1st International Conference on Scientific Cooperation for the Future in the Social Science, Uşak.
Yaman, E., & Ruçlar, K. (2014). Örgüt Kültürünün Yordayıcısı Olarak Üniversitelerde Örgütsel Sessizlik. Journal of Higher Education & Science/Yüksekögretim ve Bilim Dergisi, 4(1), 36–50.
Zhang, J., & Liu, Y. (2010). Organizational Climate and Its Effects on Organizational Variables: An Empirical Study. International Journal of Psychological Studies, 2(2), 189– 201.