Ahmed Râşid (1844-1934 sonrası), 1901-1903 yılları arasında Medine’de kadılık yapmış bir müellif ve devlet adamıdır. Farsçadan ve Arapçadan yaptığı tercüme mahiyetindeki dinî-ahlâkî eserlerle ön plana çıkan Ahmed Râşid hayatı hakkındaki bilgilere, sadece Son Asır Türk Şairleri adlı eserde rastlanılmaktadır. Bu çalışmada Ahmed Râşid’e ait daha evvel yayımlanmamış dört manzumenin tanıtımı ve Arap harflerinden Latin alfabesine aktarımı yapılacaktır.               Bu manzumelerden ilki, 16 beyitlik bir kıt’a-ı kebiredir. İkincisi, çiçek ve bitki adlarıyla oluşturulan 35 beyitlik bir bahâriyyedir. Üçüncüsü, mesnevi nazım şekliyle yazılmış bir leylek ile güvercin arasındaki münazarayı ihtiva eden 26 beyitlik bir manzum fabldır. Son şiir ise 7 beyitlik “it” redifli bir gazeldir. Ahmed Râşid’in tercüme eserleri gibi bu şiirleri de ağırlıklı olarak hikmetli sözlerden oluşmaktadır. Bu çalışmayla şairin Pend-nâme-i Lokmân Hekîm Terceme-i Manzûmesi adlı eserinin sonunda yer alan dört şiiri gün yüzüne çıkarılmıştır.