Bulgarların Rumeli’de milliyet nâmına yaptıkları “icrâât”ı yine birer birer dimâğımda canlandırıyorum. Toptan îdâmlar, cebrî vaftizler, tebdîller , her türlü Bulgarlaştırmaklar… Edirne yerine Odrin, Mustafapaşa yerine Ferdinandov, Dedeağaç yerine Nadecda… Her zaman dişlerimi gıcırdatan, varlığımı bir gayz ve düşmânlık dinamitiyle berhevâ eden bu “icrâât”ın gâyesini düşünüyorum ve ân ve hâlin fecâatına rağmen muzafferâne bir istihfâf hissinden kendimi alamıyorum… Hatta dudaklarımda bir tezyîf iltivâsı bile var… Hûnhâr Savof , Türk nâmını ortadan kaldırmak için Rumeli’de sen azîm bir kıyâmet kopardın. Yüzbinlerce Türk gâyet derin hafr edilen çukurlara gömüldü ve üzerlerine ağır taşlar basıldı. Fakat “ümîd”e, dâima kuvvetli hiç mağlûb olmaz, müebbeden muzaffer “ümîd”e ne yapabildin? Ümîdi bu milletin gömülmez. Beyhûde bu gayretin mezârcı!

II. Abdulhamid period was a period in which oil began to be considered as a strategic mine. Because this period is the period in which the coal, which is the most important energy source of the industrial revolution in the West, is gradually replaced by oil. Therefore, privileges were given to the senior statesmen within the borders of the Ottoman Empire, especially for oil and coal production. Studies have been carried out in many areas in order to investigate these two important strategic resources and to operate the resources found. In addition to its proximity to the Ottoman capital, Tekirdag and its environs as a port and agricultural product center are also prominent in these studies. This presentation will focus on the exploration of coal and oil resources in Tekirdag and its environs during the period of II. Abdulhamid, in which industrial development efforts have increased. Information about the positive and negative results of these studies will be given.