6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu Işığında İdari yargılama hukukunda üçüncü kişilerin davaya müdahalesi

6 Ocak 1982 tarih ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu (İYUK) üçüncü kişilerin davaya müdahalesi ile ilgili özel bir düzenleme içermeyip, 18 Haziran 1927 tarih ve 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu (HUMK) hükümlerine atıf yapmakla yetinmiştir. HUMK ise 1 Ekim 2011 tarihinde yürürlüğe giren 12 Ocak 2011 tarih ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (HMK) 450’inci maddesi ile yürürlükten kaldırılmıştır. HMK’nın 447’nci maddesinin ikinci fıkrası gereğince de mevzuatta HUMK’a yapılan atıflar, HMK’ya yapılmış sayılır. Dolayısıyla İYUK’ta üçüncü kişilerin davaya müdahalesi konusunda HUMK hükümlerinin uygulanacağına dair yapılan genel atıf, HUMK’un yerini alan HMK hükümleri için de geçerli olacaktır. İşte bu çalışmanın amacı, HMK ile gelen değişikliklerin idari yargılama hukukundaki uygulanışına ışık tutmaya çalışmaktır.

The participation of third party in the Administrative Procedure Law in the Light of the Code of Civil procedure

The Code of Administrative Procedure (Nr. 2577), having no particular rule as to the participation of third party, applies to the provisions of the Code of Civil Procedure (Nr. 1086, dated 18th June 1927). Despite the fact that the Code of Civil Procedure (Nr. 1086) was abolished by the Code of Civil Procedure (Nr. 6100, dated 12nd January 2011), there has not been any amendment as to the third party in the administrative procedure law. Therefore the aim of this study is to set light to the participation of the third party implementation in the administrative procedure being conducted by the provisions of the new Code of Civil Procedure, entered into force at 1st October 2011.

PDF

___

Alangoya, Y., Yıldırım, K., Deren-Yıldırım, N. (2011). Medeni Usul Hukuku Esasları. İstanbul: Beta.
Bal, Y., Karabulut, M., Şahin, Y. (2003). İdari Yargılama Usulü İle İlgili Danıştay 10. Dairesinin Seçilmiş Kararları. Ankara: Seçkin
Budak, A. C. (2000). Medeni Usul Hukukunda Üçüncü Kişilerin Haklarının Korunması. İstanbul: Beta.
Candan, T. (2012). Açıklamalı İdari Yargılama Usulü Kanunu. Ankara: Adalet.
Coşkun, S., Karyağdı, M. (2001). İdari Yargılama Usulü: Örnek İçtihatlar Yorumlar. Ankara: Seçkin.
Çağlayan, R., (1999). İdari Yargıda Kesin Hüküm. Erzincan Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 3, (1), 124-141.
Dinç, M. (2011). Hukuk Muhakemeleri Kanunu. Ankara: Seçkin. Dinç. G. (2005). Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’ne Göre Silahların Eşitliği. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 57, 283-306.
Duran, L. (1988). Türkiye Yönetiminde Karmaşa. İstanbul: Çağdaş.
Erdal, M. (2009). İdarî Yargıda Fer’i Müdahale. Ankara: Yetkin.
Erkut, C. (2001) İdari Yargının Yeniden Yapılandırılmasında Yargılama Hukuku Kurallarının Etkinleştirilmesi Sorunu, Danıştay 2001 Yılı İdari Yargı Sempozyumu, (www.danistay.gov.tr).
Erkut, C., (1989). İptal Davasının Konusunu Oluşturma Bakımından İdari İşlemin Kimliği. Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Gözübüyük A. Ş., Tan, T. (2008). İdare Hukuku: İdari Yargılama Hukuku, II. Ankara: Turhan.
Gözübüyük A. Ş., Tan, T. (2012). İdare Hukuku: İdari Yargılama Hukuku, II. Ankara: Turhan.
Gözübüyük, A. Ş., (2012). Yönetsel Yargı. Ankara: Turhan.
Günday, M. (2001). Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu Hükümlerinin İdari Yargıda Uygulanma Alanı. 2001 Yılı İdari Yargı Sempozyumu. (www. danistay.gov.tr).
Kalabalık, H. (2013). İdari Yargılama Usulü Hukuku. Konya: Sayram.
Kalafat, A. (2007). İdari Yargılama Usulü Kanunu’na Göre Üçüncü Şahısların Davaya Katılması (Fer’i Müdahale). Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 73, 196- 214.
Karavelioğlu, C., Karavelioğlu, E. C. (2009). İdari Yargılama Usulü Kanunu: Açıklama Ve Son İçtihatlarla. Ankara: Karavelioğlu Hukuk.
Kıratlı, M. (1966). Anayasa Yargısında Somut Norm Denetimi. Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi.
Kuru, B. (2001). Hukuk Muhakemeleri Usulü, IV. İstanbul: Demir.
Kuru, B., Arslan, R., Yılmaz, E. (2013). Medenî Usul Hukuku. Ankara: Yetkin.
Muşul, T. (2012). Medeni Usul Hukuku. Ankara: Adalet.
Nedimoğlu, R. (1976). Danıştay’da Görülen Davalarda Katılma. Ankara Barosu Dergisi, 1, 63-69.
Odyakmaz, Z. (2001). İdari Yargı İle İlgili Öneriler. 2001 Yılı İdari Yargı Sempozyumu. (www.danistay. gov.tr).
Onar, S. S. (1966). İdare Hukuku’nun Umumi Esasları, III. İstanbul: İsmail Akgün.
Özekes, M. (1995). Medeni Usul Hukukunda Asli Müdahale. İstanbul: Alfa. Pekcanıtez, H. (1992). Medeni Usul Hukukunda Fer’i Müdahale. Ankara: Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi.
Pekcanıtez, H. (2001). İdari Yargıda Fer’î Müdahil Hükmü Tek Başına Temyiz Edebilir mi?. Prof. Dr. Tûfan Yüce’ye Armağan. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi. 591-601.
Pekcanıtez, H., Atalay, O., Özekes, M. (2012). Hukuk Muhakemeleri Kanunu Hükümlerine Göre Medenî Usul Hukuku. Ankara: Yetkin.
Postacıoğlu, İ. E. (1975). Medeni Usul Hukuku Dersleri. İstanbul: Sulhi Garan.
Schılken, E. (2006). Medeni Yargılamada Hâkimin Rolü. İlkeler Işığı Altında Medeni Yargılama Hukuku. Deren-Yıldırım, N. (Çev.). İstanbul: Alkım, 38-58.
Tanör, B., Yüzbaşıoğlu, N. (2012). 1982 Anayasasına Göre Türk Anayasa Hukuku. İstanbul: Beta.
Umar, B. (2011). Hukuk Muhakemeleri Kanunu Şerhi. İstanbul: Yetkin.
Üstündağ, S. (1992). Medeni Yargılama Hukuku. İstanbul: Yaylacık.
www.danistay.gov.tr.
www.kazanci.com.
Yaman, S. (2008). Adli Ve İdari Yargıda Davaya Müdahale (Katılma) Ve İdari Yargıda Asli Müdahalenin Kabulüne Duyulan İhtiyaç. Terazi Hukuk Dergisi, 22, 95-104.
Yasin, M. (2011). İdari Yargılama Usulünde Davaya Müdahale. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, LXIX, 1-2, 439-452.
Yenice, K., Esin, Y. (1983). Açıklamalı-İçtihatlı-Notlu İdari Yargılama Usulü. Ankara: Arısa.
Yıldırım, T. (2010). İdari Yargı. İstanbul: Beta.