Modern düşünce yapısında görülen değişimler bağlamında Uluslararası Ceza Mahkemesi’nin taraf devletlerin egemenlik haklarına müdahalesi

Daha güzel bir geleceği mümkün kılmak için, dünya üzerinde gerçekleştirilen en ciddi gayri insani fiillere karşı devletlerin birlikte mücadele etme zorunluluğu nedeniyle ve modern devletlerin klasik egemenlik algısında yaşanan değişimler sayesinde, 17 Temmuz 1998’de daimi bir uluslararası ceza mahkemesinin kurulması için Roma Statüsü kabul edilmiştir. Öngörülen prosedürlerin gerçekleşmesi sonucunda ise 1 Temmuz 2002 tarihinde mahkemenin kuruluşu tamamlanmıştır. Uluslararası Ceza Mahkemesinin kuruluşunun tamamlanmasıyla birlikte uluslararası hukuk, yerel hukuklar nezdinde tam olarak el atmadığı yegane hukuk alanı olan ceza hukukuna da kesin olarak el atmıştır. Uluslararası Ceza Mahkemesi Statüsüne taraf devletlerin sayısını arttırmak bakımından, Statüde, Uluslararası Ceza Mahkemesinin taraf devletlerin egemenlik haklarına müdahalesini, mümkün olduğunca aza indirecek düzenlemelere yer verilmiştir. Öncelikle mahkemenin yargı yetkisine giren suçlar soykırım suçu, insanlığa karşı suçlar, savaş suçları ve saldırı suçu olmak üzere dört suç tipiyle sınırlanmıştır. Bunun yanında, tamamlayıcılık ilkesi kabul edilerek, Statü kapsamındaki suçların taraf devletçe yargılanmaması, yargılanamaması veya bu konuda isteksiz davranılması hallerine münhasır olarak UCM’nin yargı yetkisinin doğacağı kabul edilmiştir.

Intervention of international criminal court to the sovereignty of state parties regarding changes in structers of modern thoughts

In order to enable a more peaceful future in the World, due to necessity of states, fight together against nonhumanitarian acts performed in the World and thanks to the changes in the perception of classical sovereignty of modern states, The Rome Statute for the establishment of a permanent international criminal court has been adopted in July 17th 1998. As result of the realization of the procedures foreseen, the establishment of the court was completed on July 1, 2002. With the completion of the establishment of the International Criminal Court, international law has intervened in the local criminal laws at the end. To increase the number of state, participated Statute of the International Criminal Court, the rules, minimize the International Criminal Court’s intervention in the sovereign rights of states, has been regulated in the Statute. First of all, the crimes within the jurisdiction of the court are limited to the type of the four crimes: crime of genocide, crimes against humanity, war crimes and the crime of aggression. In addition, by accepting the principle of complementarity, it has been regulated International Criminal Court will be authorized only in case of not judging as fair organized by local courts.

PDF

___

Aksar, Y. (2003). Uluslararası Ceza Mahkemesi ve Amerika Birleşik Devletleri (ABD), Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.52, S.2.
Alibaba, A. (2000). Uluslararası Ceza Mahkemesinin Kuruluşu, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.49, S.1-4
Alpkaya, G. (2002). Eski Yugoslavya İçin Uluslararası Ceza Mahkemesi, Ankara
Ateş Ekşi, C. (2004). Uluslararası Ceza Mahkemesinin İnsanlığa Karşı Suçlar Üzerindeki Yargı Yetkisi, Ankara.
Başak, C. (2003). Uluslararası Ceza Mahkemeleri ve Uluslararası Suçlar, Ankara
Bauman, Z. (2003). Modernlik ve Müphemlik, İstanbul.
Beriş, H. E. (2006). Küreselleşme Çağında Egemenlik, Ankara.
Cohen, H. G. (2003). The Amercan Challenge To International Law: A Tentative Framework For Debate, The Yale Journal Of International Law, C.28,
England, J. F. (2001). The Response Of United States To The International Criminal Court: Rejection, Ratification Or Something Else?, Arizona Journal Of International And Comperative Law, C.18, S.3.
Erdal, S. (2008). Uluslararası Ceza Mahkemesinin Ulus-Devlet Egemenliğine Etkisi, Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.18, S.1.
Feyzioğlu, M. (2003). Uluslararası Ceza Mahkemesi, Hukuk Merceği - 4, Ankara.
Giddens, A. (2004). Modernliğin Sonuçları, İstanbul
Güller, N. ve Zafer H. (2006). Uluslararası Ceza Mahkemesi El Kitabı, Bonn.
Hafızoğulları Z.-Özen, M. (2010). Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, Ankara.
Hakyemez, Y. Ş. (2007). Egemenlik Kavramı ve Tarihsel Gelişimi, Küreselleşme ve Türkiye, (Editör: Cevat Okutan), Anakara.
Hobbes, T. (1995). Leviathan, (Çeviren: Semih Lim), İstanbul.
Horkeimer, M. (2005). Akıl Tutulması, (Çeviren:İsmail Türkmen), İstanbul.
Karakehya, H. (2008b). Modern Cezalandırma Sistemlerinin Büyük Anlatıları, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, C. LXVI, S.1, İstanbul.
Karakehya, H. (2008a). Uluslararası Ceza Mahkemesi ve Uygulanabilir Hukuk, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.57, S.2.
Karakehya, H. (2009). Gözetim ve Suçla Mücadele, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.58, S.2.
Kılıç, A. Ş. (2009). Uluslararası Ceza Mahkemesi ve Devletlerin Egemenliği Üzerine Ulusal Egemenlik Odaklı Bir İnceleme, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.58, S.3.
Kirsch, P. (2001). The Work Of The Preparatory Commission, The International Criminal Court: Elements Of Crimes And Rules Of Procedure And Evidence, (Edited By Roy S. Lee), New York.
Kurşun, G. (2011). 101 Soruda Uluslararası Ceza Mahkemesi, Ankara.
Nuhoğlu, A. (2007). Uluslararası Ceza Mahkemesi Tarafından Uygulanabilecek Yaptırımlar, Uluslararası Ceza Divanı, (Editör: Feridun Yenisey), İstanbul.
Önok, R.M. (2007). UCD’nin Görev Alanı ve Uygulanan Hukuk, Uluslararası Ceza Divanı, (Editör: Feridun Yenisey), İstanbul.
Pellet, A. (2002). Applicable Law, The Rome Statute Of The İnternational Criminal Court: A Commentary, Volume 2.
Pierson, C. (2000). Modern Devlet, (Çev. Dilek Hattatoğlu), İstanbul.
Ratner, S. R. (2003). The International Criminal Court And The Limits Of Global Judicialization, Texas International Law Jornual, C.38.
Sadat, L. N. (2002). The International Criminal Court And The Transformation Of International Law, New York.
Şaylan, G. (2002). Postmodernizm, Ankara.
Tezcan, D. (2000). Uluslararası Suçlar ve Uluslararası Ceza Divanı, Ankara Barosu Hukuk Kurultayı 2000, Ankara.
Tezcan, D.-Erdem M. R.-Önok R. M. (2007). Teorik Ve Pratik Ceza Özel Hukuku, Ankara.
Töner Şen, S. (2010). Uluslararası Hukukta Soykırım, Etnik Temizlik ve Saldırı, İstanbul.
Turhan, F. (2007). Uluslararası Ceza Mahkemesinin Yargı Yetkisi, Uluslararası Ceza Divanı, (Editör: Feridun Yenisey), İstanbul.
Uzun, E. (2003). Milletlerarası Ceza Mahkemesi Düşüncesinin Tarihsel Gelişimi ve Roma Statüsü, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, S.2
Von Hebel, H. (1999). An International Criminal Court-A Historical Perspective, Reflections On The International Criminal Court, The Hague.
Yenisey, F. (2007). Uluslararası Ceza Divanı Kabul Edildiği Takdirde Türk Uyum Kanunu Nasıl Düzenlenmelidir? Uluslararası Ceza Divanı, (Editör: Feridun Yenisey), İstanbul.
Yılmaz, E. M. (2011). Uluslararası Hukukta Saldırı Suçu, Ankara
Yücel, B. (2005). 20. Yüzyılda Ulus Devletin Egemenlik Yetkisine Yapılan Son Müdahale: Uluslararası Ceza Mahkemesi, Eskişehir Barosu Dergisi, Haziran Sayısı.