Öz Faiz oranları, ekonomik birimlerin tüketim, birikim ve yatırım kararlarını etkileme yoluyla önemli işlevler üstlenen temel bir iktisadi değişkendir. Ülkemizde son yıllarda girişilen finansal serbestleştirme uygulamaları, faizlere geleneksel işlevlerinin ötesinde yeni işlevler yüklemiştir. Faiz oranları ile birikim ve yatırım ilişkilerini zayıflatıcı ve genellikle faiz oranlarını yükseltici etkiler taşıyan bu uygulamalar faiz oranlarını zaman zaman yatırımların getirisinin karşılayamayacağı düzeylere yükseltmiştir. Yüksek faizler ekonomideönemli sıkıntılar yaratmış, bu faizlerle borçlanmak zorunda kalan kamu kesimi de sıkıntılardan payını almıştır. 1993 yılı başlarında hazine kamu barçlanma politikasında birtakım düzenlemelere gitmiştir. İç borçlanmada vadelerin uzatılması ve kamu finansmanının bankacılık kesimi dışına çekilmesiyle fon maliyetlerinin düşürülmesine yönelik düzenlemelerin kamu kesiminin fon talebini buna bağlı olarak da faiz oranlarını düşürmesi beklenmektedir.Bu beklenti ödünç verilebilir fonlar talebindeki değişmeleriri faiz oranları ile ilişkilendirildiğini düşündürmektedir. Buradan hareketle çalışmamız faiz oranlarını düşürme çabalarını ödünç verilebilir fonlar kuramı çerçevesinde değerlendirmeyi amaçlamaktadır.Bu amaçla önce Klasik ve Keyrnesci faiz kurarnları ile klasik kuramın uzantısı olarak görülen ödünç verlebilir fonlar kuramına değinilmiştir. Daha sonra Türkiye'de ödünç verilebilirfon arz ve talebinin kaynakları ile fon arz ve talebindeki gelişmelerin, faiz oranları ile ilişkisi incelenmiş böylece 1993 yılı başlarında faiz oranlarını düşürme çabalarınm, ödünç verilebilir fon arz ve talebindeki gelişmelerle ne ölçüde desteklendiği araştırılmıştır. Genel çerçevesi bu şekilde çizildiğinde. faiz oranlarındaki değişmelerin ekonomik etkileri ve faiz oranlarının gelecekteki düzeyine ilişkin öngörülerde bulunulması, çalışmanın kapsamı dışında kalmaktadır.