Nur UYGUN, İshak KOZİKOĞLU

Okul Öncesi Eğitim Kurumlarına Devam Eden Çocukların Oyun Davranışlarının İncelenmesi

Bu araştırmanın amacı, 2017-2018 öğretim yılında okul öncesi eğitim kurumlarına devameden çocukların oyun davranışlarını incelemektir. Bu araştırmada, betimsel tarama modelikullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini, tabakalı örnekleme yöntemi kullanılarak belirlenen 521çocuk oluşturmaktadır. Araştırmada, okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden çocukların oyundavranışlarını belirlemek amacıyla “36-71 Aylık Çocuklar İçin Oyun Davranış Ölçeği”kullanılmıştır. Araştırma verilerinin analizinde betimsel istatistikler (ortalama, standart sapma) vefark analizleri kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda, okul öncesi eğitim kurumlarına devam edençocukların sosyal oyun davranışlarını sıklıkla, paralel oyun davranışlarını bazen, tek başına ve itişkakışlı oyun davranışlarını nadiren sergiledikleri, sessiz davranışı ise neredeyse hiçsergilemedikleri sonucuna ulaşılmıştır. Erkek çocukların kız çocuklara göre itiş kakış oyundavranışlarını daha çok sergiledikleri; anne eğitim düzeyi yükseldikçe çocukların sosyal oyundavranışlarını daha çok sergiledikleri; fakat çocukların oyun davranışlarının yaş, kardeş sayısı,baba eğitim düzeyi, aile gelir düzeyi değişkenlerine göre anlamlı düzeyde farklılaşmadığısonucuna ulaşılmıştır. Okul öncesi öğretmenlerinin oyun etkinliklerini daha etkili yürütebilmeleriiçin çeşitli seminer ve hizmet içi eğitim programlarının düzenlenmesi önerilebilir.

The Investigation of Children's Play Behaviors Attending Preschool Education Institutions

The aim of this study is to determine the play behaviors of children attending preschool education institutions in the 2017-2018 academic year. In this study, descriptive survey model was used. The sample of the study consists of 521 children that were determined by stratified sampling method. In this study, “Play Behaviors Scale for Children of 36-71 Months” was used to determine the play behaviors of children. In the analysis of research data, descriptive statistics (mean, standard deviation) and differential statistics were used. As a result of study, it was concluded that children who attend preschool education institutions often exhibit social play behaviors, sometimes exhibit parallel play behaviors, seldom exhibit solitary and rough tumble play behaviors, hardly exhibit reticent play behaviors. It was concluded that boys exhibit rough tumble play behaviors more than girls; children exhibit social play behaviors more as the level of maternal education increases; but children's play behaviors do not differ significantly according to age, number of siblings, father's education level and family income level. It is advisable to organize various seminar and in-service training programs in order to enable preschool teachers to organize play activities more effectively.

PDF

___

Alisinanoğlu, F. ve Kesicioğlu, O. S. (2010). Okul öncesi dönem çocuklarının davranış sorunlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (Giresun ili örneği). Kurumsal Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(1), 93-110.
Aral, N., Baran, G., Bulut, Ş. ve Çimen, S. (2000). Drama. İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
Arslan, F. (2000). 1-3 yaş dönemindeki çocuğun oyun ve oyuncak özelliklerinin gelişim kuramları ile açıklanması. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 4(2).
Aslan, Ö. M. (2013). Anaokuluna devam eden çocuklarını oyun davranışları ve oyunlarında ortaya çıkan zorbalık davranışlarının incelenmesi. Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Aslan, Ö. M. (2017). 36-71 aylık çocuklar için oyun davranış ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 25(3), 897.
Aypay, A., Çekiç, O., ve Seçkin, M. (2012). Öğretim elemanlarının öğretime ilişkin görüşlerinin normatif açısından incelenmesi. Kuram ve Uygulama Eğitim Bilimleri, 12(2), 1345-1366.
Batsopoulou, M. A. (2017). Examining play behaviors of children with internalized emotional disturbances in preschool context: A systematic literature review. Jönköping University, School of Education and Communication.
Büyüköztürk, Ş. (2013). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
Büyüköztürk, S., Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, S., ve Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri (21. baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Charissa S.L. C., Larry J. N. ve Kenneth H. R. (2001). Non-social play as a risk factor in social and emotional development. A. Goncu & E. Klein (Eds.), Children in play, story, and school. New York: Guilford Press.
Cohen, J. (1988). Statistical power analysis for the behavioral sciences (2nd edition). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
Coplan, R. J., Gavinski-Molina, M. H., Lagace-Seguin, D. G. ve Wichmann, C. (2001). When girls versus boys play alone: Nonsocial play and adjustment in kindergarten. Developmental Ppsychology, 37(4), 464.
Coplan, R. J., Rubin, K. H. ve Findlay, L. C. (2006). Social and nonsocial play. Fromberg, D. P. ve Bergen, D. (Eds.), Play from birth to twelve: Contexts, perspectives, and meanings içinde. (s. 75-86). New York: Garland.
Çiftçi, M. A. (2011). Öğretmenlerin ve farklı sosyo-ekonomik düzeye sahip anne-babaların cinsiyet rolleri algısının 60-72 ay arası çocukların oyuncak tercihleri ve akran etkileşimleri ile ilişkisinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Duman, G. ve Temel, Z. F. (2011). Türkiye ve Amerika Birleşik Devletleri’nde anasınıfına devam eden çocukların oyun davranışlarının incelenmesi. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 279-298.
Fabes, R. A., Martin, C. L. ve Hanish, L. D. (2003). Young children’s play qualties in same, other and mixed-sex peer group. Society for Research in Children Development, 74(3), 921-932.
Fraenkel, J. R., Wallen, N. E. ve Hyun, H. H. (2012). How to design and evaluate research in education. USA: The McGraw-Hill Companies, Inc.
Gmitrova, V., Podhajecká, M. ve Gmitrov, J. (2009). Children’s play preferences: Implications for the preschool education. Early Child Development and Care, 179(3), 339-351.
Gökçe, F. (2013). 5-6 yaş çocukların sosyal-duygusal uyumları ile annelerinin çocuk yetiştirme tutumlarının incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
Gül, Ö. (2012). Oyun ve hareket temelli büyük kas beceri eğitim programlarının 4-5 yaş çocukların büyük kas becerilerine etkisinin karşılaştırılması. Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Güneş, H. (2011). Şimdi oyun zamanı (3. Baskı). Ankara: Kök Yayıncılık.
Haktanır, G. (2011). Okul öncesi eğitime giriş. Ankara: Anı Yayıncılık.
Hwes, C. ve Matheson, C. C. (1992). Seqences in the development of competent play with pers: Scial and social pretent paly. Developmental Psychology, 28(5), 961-974.
Karaaslan, Ü. (2012). Okulöncesi eğitimin ve diğer değişkenlerin ilköğretim 1. sınıf öğrencilerinin duyguları tanıma ve ifade etme becerilerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Karasar, N. (2015). Araştırmalarda rapor hazırlama (19. baskı). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Kılınç, N. (2016). 5-6 Yaş Çocuklarının Sosyal Beceri Ve Problem Davranışları İle Oyun Davranışları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Karabük Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Karabük.
Koçyiğit, S., Sezer, T. ve Yılmaz, E. (2015). 60-72 aylık çocukların sosyal yetkinlik ve duygu düzenleme becerileri ile oyun becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 12-1(23), 287-300.
Lenger, M. D. (2015). Görme yetersizliğinden etkilenmiş okul öncesi dönem çocukların oyun davranışları ve görme yetersizliğinden etkilenmemiş akranları ile karşılaştırılması (Yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Miller, R. G. Jr. (1991). Simultaneous statistical inference. New York: Springer Verlog.
Ogelman, H. G, Erdentuğ, F. G., Aytaç, P., Akdeniz, Ö., Güner, M. ve Ese, V. (2016). Türkiye ve Kuzey Kıbrıs’ta yaşayan okul öncesi dönem çocuklarının oyun davranışları. Balikesir University Journal of Social Sciences Institute, 19(36).
Oktay, A. (1999). Yaşamın sihirli yılları: Okul öncesi dönem. İstanbul: Epsilon Yayınları.
Özdemir, S. (2014). 5-6 yaş grubu çocukların serbest zaman etkinliklerindeki oyun ve oyuncak tercihlerinin incelenmesi. Journal of Educational Science, 2(2), 1-15.
Özer, A., Gürkan, A. C., ve Ramazanoğlu, M. O. (2006). Oyunun çocuk gelişimi üzerine etkileri. Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları, 54-57.
Padem, H., Göksu, A. ve Konaklı, Z. (2012). Araştırma yöntemleri (SPSS uygulamalı). Saraybosna: IBU Publications.
Pallant, J. (2005). SPSS survival manual: A step by step guide to data analysis using SPSS for windows. Australia: Australian Copyright.
Parten, M. (1932). Social Participation among preschool children. Journal of Abnormal and Social Psychology, 27, 242-269.
Pellegrini, A. D. (2002). Bullying, victimization, and sexual harassment during the transition to middle school. Educational Psychologist, 37(3), 151-163.
Saracho, O. N. (1999). A factor analysis of preschool childrens strategies and cognitive style. Educational Psychology, 19(2), 165-180.
Seyrek, H. ve Sun, M. (1991). Çocuk oyunları, okul öncesi eğitimde oyun dersi. İzmir: Mey Yayınları.
Spinrad, T. L., Eisenberg, N., Harris, E., Hanish, L., Fabes, R. A., Kupanoff, K. ve Holmes, J. (2004). The relation of children's everyday nonsocial peer play behavior to their emotionality, regulation, and social functioning. Developmental Psychology, 40(1), 67.
Taylı, A. (2007). Kardeş sahibi olup olmama durumunun okul öncesi dönemdeki sosyal oyuna etkisi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 103-114.
Yavuzer, H. (2011). Anne baba ve çocuk. İstanbul: Remzi Kitapevi.
Yavuzer, H. ve Demir, İ. (2016). Yeni kuşak anne-babalar ve çocukları. İstanbul, Remzi Kitapevi.
Yörükoğlu A. (1987). Çocuk ruh sağlığı. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Ankara.
Zembat, R. (2013). Okul öncesinde özel öğretim yöntemleri. Ankara: Anı.Yayıncılık.