HEMŞİRELERİN ADANA SAĞLIK YÜKSEKOKULU ÖĞRENCİLERİ VE ÖĞRETİM ELEMANLARININ KLİNİK UYGULAMALARINA İLİŞKİN GÖRÜŞLERİ

Öz Tanımlayıcı olarak yapılan bu araştırmanın amacı, klinik uygulamalar sırasında öğrenci ve hemşireler arasında ortaya çıkabilen anlaşmazlıklar ve nedenlerini saptanmak, bunlara yönelik önlemlerin alınması ile meslektaşlar arası iletişim ve birlikteliği sağlamaktır. Araştırmanın evrenini Çukurova Üniversitesi Balcalı Hastanesi öğrenci eğitiminde en sık kullanılan iç hastalıkları, cerrahi ve çocuk kliniklerinde gündüz çalışan 150, örneklemini ise araştırmaya katılmayı kabul eden 100 hemşire oluşturmaktadır. Literatür taranarak oluşturulan anket formu ile toplanan veriler sayı ve yüzdelik hesabı, kikare testi ile değerlendirilmiştir. Hemşirelerin %46.0’ı öğrencilerin haftalık staj sürelerini yeterli görmekte, %47.0’ı öğretim elemanlarının stajlarda öğrenci ile olmasının bilgi alış-verişinde yararlı olacağı görüşünü belirtirken, %56.0’ı öğretim elemanının klinik uygulamalarda öğrencinin yanında olmasının gerekli olduğunu, %58.0’ı öğrencilerin klinik uygulamalarda istekli olduğunu ifade etmişlerdir. Sonuç olarak, klinik uygulamalarda sağlık personelinin desteği alınarak işbirliği içinde, eğitici, öğrenci ve çalışanların sorumluluk sınırları belirlenmeli, klinisyen hemşirelerin de öğrenci eğitiminde sorumluluk almaları sağlanmalıdır.

___

Akdolun N (1997). Temel Sağlık Hizmetleri Doğrultusunda Hemşirelik Eğitimi ve Hemşire Eğitimcinin Rolü. IV. Ulusal Hemşirelik Sempozyumu. Kıbrıs; 10-12 Eylül 1997: 337-404.

Bahçecik N, Alpar ŞE, Yazıcı Z ve ark.(1997). Marmara Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Öğrencilerinin Eğitim İle İlgili Görüş ve Beklentileri. IV. Ulusal Hemşirelik Sempozyumu. Kıbrıs: 24-29.

Çavuşoğlu H (1993). Öğrenci hemşirelerin klinik performanslarının değerlendirilmesi, Türk Hemşireler Dergisi;43(2): 27-29.

Demirer Ağca A (2001). Sağlık yüksekokulları hemşirelik, ebelik ve sağlık memurluğu bölümü öğrencilerinin hemşirelik rol ve işlevlerine ilişkin düşünceleri. Yayınlanmamış Y. Lisans Tezi, İstanbul Üniv. Sağl. Bil. Enst. İstanbul.

Doğan S, Güler H, Buldukoğlu K (1997). Eğitici Hemşirelerin Klinik Uygulamalar Sırasında Karşılaştıkları Stres Yaratıcı Durumlar, Zorlanma Düzeyleri ve Başetme Yolları. IV. Ulusal Hemşirelik Eğitimi Sempozyumu. Kıbrıs: 210-215.

Erdemir F, Ak B, Aytur T ve ark. (1997). Öğretim Elemanlarının Klinik Öğretimde Etkilerinin Değerlendirilmesi. IV. Ulusal Hemşirelik Sempozyumu. Kıbrıs: 270-277.

Görak G, Varol D, Erkman F (1997). Hemşirelik Yüksekokulu Öğrencilerinin Hemşire Öğretmenleriyle İlişkilerini Algılayışları ve Bu Algılayışlara Değişik Faktörlerin Etkisi. IV. Ulusal Hemşirelik Sempozyumu. Kıbrıs:204209.

Karadakovan A (1997). Tıp Fakültesi Öğrencilerinin Hemşirelik ve Sağlık Ekibine İlişkin Düşüncelerinin İncelenmesi. IV. Ulusal Hemşirelik Sempozyumu. Kıbrıs:82-86.

Kökçü Ö, Kök N, Karakas O ve ark. Klinik Uygulamalarda Öğrencilerin Öğretim Elemanlarından Beklentileri. Erişim:http://www.veezyweb.com/selca nakin/ogretimele.htm Erişim tarihi: 16.11.2002

Özcan A, Yazıcı S, Karataş B (1993). Hastane Uygulamaları Sırasında Öğrenci ve Hemşirelerin Yaşadıkları Anlaşmazlıklar ve Çözüm Önerileri. III. Hemşirelik Eğitimi Simpozyumu. İstanbul: 441-419.

Torun S, Alparslan N, Öztunç G (2001). Adana Sağlık Yüksekokulu Öğrencilerinin Klinik Uygulamalar Sırasında Yaşadıkları Güçlükler ve Çözüm Önerileri. I. Uluslararası ve V. Ulusal Hemşirelik Eğitimi Kongresi. Nevşehir: 179-182

Yazıcı S, Eti Aslan F (1997). Klinik Sahiplerinin Gözüyle Misafirler: Hemşirelik Eğitimi Uygulama Alanlarındaki Hemşirelerin, Öğrenciler ve Öğretim Elemanlarına İlişkin Düşünceleri. IV. Ulusal Hemşirelik Sempozyumu. Kıbrıs: 289-293.