ÇOCUK KLİNİKLERİNDE ÇALIŞAN HEMŞİRELERİN TIBBİ HATA YAPMA EĞİLİMLERİNİN İNCELENMESİ
Öz
ÖZETAmaç: Çalışmanın amacı, çocuk kliniklerinde çalışan hemşirelerin tıbbi hata yapma eğilimlerinin belirlenmesidir.Yöntem: Bu araştırma kesitsel ve tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırma, Mersin Üniversitesi Sağlık Araştırma ve Uygulama Merkezi’nin çocuk kliniklerinde çalışan, araştırmaya katılmayı kabul eden 70 hemşire ile yapılmıştır. Veri toplamada, araştırmacılar tarafınQ1dan hazırlanan hemşirelerin tanıtıcı özelliklerini içeren “Kişisel Bilgi Formu” ve “Hemşirelikte Tıbbi Hataya Eğilim Ölçeği” kullanılmıştır.Bulgular: Hemşirelerin %42.9’u mesleki yaşamları boyunca hatalı tıbbi uygulama yaptıklarını, %62.9’unun ise beraber çalıştıkları hemşirelerin hata yaptığına şahit olduklarını belirtmişlerdir. Hemşirelerin %68.6’sı hatalı tıbbi uygulamalar ile ilgili eğitime katılmadıklarını ve %74.3’ü bu konuda eğitime gereksinim duyduklarını belirtmişlerdir. Hemşirelerin hata eğilimleri sırasıyla; hasta izlemi ve malzeme-cihaz güvenliği (4.42), ilaç ve transfüzyon uygulamaları (4.46), hastane enfeksiyonları (4.47), düşmeler (4.48) ve iletişim (4.76) olarak bulunmuştur. Ölçekten alınan toplam puan ortalaması 4.51 olarak belirlenmiştir. Hemşirelerin eğitim düzeyi ile iletişim alt boyutu arasındaki ilişkinin istatistiksel olarak anlamlı olduğu bulunmuştur (p<0.05). Mesleki yaşamlarında hatalı tıbbi uygulama yaptıklarını belirten hemşireler ile düşme alt boyutu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmuştur (p<0.05).Sonuç: Hemşirelerin tıbbi hata yapma eğilimlerinin düşük olduğu söylenebilir. Hata yapma ve hataya şahit olma oranları orta düzeyde bulunmuştur. Çocuklar ile çalışan hemşireler için bu oranların yüksek olduğu düşünülmekte tıbbi hata ve eğilimin çok daha düşük olması beklenmektedir.Anahtar kelimeler: Tıbbi hata, Hemşire, Malpraktis ABSTRACTTendency of nurses workıng at pediatric clinics to make medical errorsAim: The purpose in this study is to determine the tendency of nurses working at pediatric clinics to make medical errors.Method: This cross-sectional study was performed with 70 nurses who were working at the pediatric clinics of the Mersin University, Health Research and Practice Center and who agreed to participate in the study. The data were collected using the “Personal Information Form” prepared by the investigators to reveal the descriptive characteristics of the nurses and the “Scale for Tendency to make Medical Errors in Nursing”. The data were collected after the ethics committee approval, permission from the institution and personal consents had been obtained. Results: Approximately 42.9% of the nurses stated that they had made medical malpractice during their professional life and 62.9% that they had witnessed their colleagues making errors. A total of 68.6% of the nurses stated that they had not attended any training on medical malpractice and 74.3% that they needed training on the subject. The nurses were found to have tendency to make errors mostly in the areas of patient follow-up and material safety (4.42), medication and transfusion applications (4.46), hospital infections (4.47), falls (4.48), and communication (4.76). The overall mean score obtained from the scale was 4.51. The relationship between education level of nurses' communication with the lower size was found to be statistically significant (p<0,05). A statistically significant difference between the defective medical practice in their professional lives that they do not fall nurses with lower size was found (p<0.05).Conclusion: The said that nurses tend to have lower medical errors. To make mistakes and to witness the error rates were moderate. We think that these rates are high for nurses working with children; we would have expected much lower rate of error and tendency. Keywords: Medical Error, Nurses, Malpractice
___
- Akalın EH. Yoğun bakım ünitelerinde hasta güvenliği. Yoğun Bakım Dergisi. 2005; 5(3): 141-6.
- Alan N. Khorsthd L. Bir üniversite hastanesinde çalışan hemşirelerin tıbbi hataya eğilim düzeylerinin belirlenmesi. Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi. 2016; 32(1):1-18.
- Barker KN, Flynn EA, Pepper GA, Bates DW, Mikeal RL. Medication Errors Observed in 36 Health Care Facilities, Archives of Internal Medicine: 2002; 162(16): 1897-903.
- Cebeci F. Gürsoy E. Tekingündüz S. Hemşirelerin tıbbi hata yapma eğilimlerinin belirlenmesi. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi. 2012; 15(3):188-96.
- Clifton-Koeppel R. What Nurses Can Do Right Now To Reduce Medication Errors İn The Neonatal Intensive Care Unit. Newborn &İnfant Nursing Reviews 2008; 8(2): 72-82.
- Çakmakçı M. Tıbbi hatalar: tanımlar ve konunun önemi. Antibiyotik ve Kemoterapi Dergisi. 2001; 15(3): 247-9.
- Demir-Zencirci A. Hemşirelik ve hatalı tıbbi uygulamalar. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi. 2010; 12(1): 67-74.
- Ersun A. Başbakkal Z. Yardımcı F. Muslu G. Beytut D. Çocuk hemşirelerinin tıbbi hata yapma eğilimlerinin incelenmesi. Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi. 2013; 29(2):33-45.
- Ertem G. Oksel E. Akbıyık A. Hatalı Tıbbi Uygulamalar (Malpraktis) ile İlgili Retrospektif Bir İnceleme. Dirim Tıp Gazetesi. 2009;84(1):1-10.
- Farquhar M. Collins Sharp BA. Clancy CM. Patient safety in nursing practice. AORN Journal 2007; 86(3): 455-7.
- Işık O. Akbolat M. Çetin M. Çimen M. Hemşirelerin bakış açısıyla tıbbi hataların değerlendirilmesi. TAF Preventive Medicine Bulletin 2012; 11(4): 421-30.
- İntepeler ŞS. Dursun M. Tıbbi hatalar ve tıbbi hata bildirim sistemleri. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi 2012; 15(2): 129-35.
- Kahriman İ. Öztürk H. Evaluating medical errors made by nurses during their diagnosis, treatment and care practices. Journal of Clinical Nursing, 2016, DOI: 10.1111/jocn.13341
- Kılıç HS. Elbaş NÖ. Bir eğitim ve araştırma hastanesinde çalışan hemşire ve doktorların hasta güvenliği hakkındaki bilgileri ve tıbbi hataların bildirilmesi hakkındaki görüşleri. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi 2014; 17(2): 97-104.
- Larson K, Elliott R. Understanding Malpractice: A Guide for Nephrology Nurses. Nephrology Nursıng Journal 2009; 36(4): 375-7.
- Madegowda B, Hill PD, Anderson MA. Medication errors in a rural hospital. MEDSURG Nursing 2007; 16(3):18-25.
- Mete S. Ulusoy E. Hemşirelikte ilaç uygulama hataları. Hemşirelik Forum Dergisi. 2006; 6: 36-41.
- Özata M. Altınkan H. Hastanelerde tıbbi hata görülme sıklıkları, tıbbi hata türleri ve tıbbi hata nedenlerinin belirlenmesi: Konya Örneği. Tıp Araştırmaları Dergisi 2010; 8 (2) :100 -11.
- Özkaya N. Özkaya H. Özkara E. Pediatric malpractice: An overview of Turkey. Pediatrics International 2013; 55(5): 637-40.
- Tighe C, Woloshynowych M, Brown R, Wears B, Vincent C. Incident reporting in one UK accident and emergency department. Accident Emerg Nurs 2006; 14(1): 27-37.
- Türkmen E. Baykal Ü. Seren Ş. Altuntaş S. Hasta güvenliği kültürü ölçeği'nin geliştirilmesi. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi 2011; 14(4): 38-46.
- Yıldırım Ö. Tıbbi uygulama hatalarına yol açan süreçler. TJO 2012: 42; Özel Sayı, s:16.