BİR GECEKONDU BÖLGESİNDE 5-12 YAŞ GRUBU ÇOCUKLARDA ENÜREZİS PREVALANSI VE ETKİLEYEN FAKTÖRLER

Öz Araştırma enürezis görülme sıklı- ğını belirlemek ve ortaya çıkmasında etkili olabileceği tahmin edilen faktörlerin incelenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak, Mersin ili Toroslar Belediyesi Kurdali gecekondu mahallesinde yapılmıştır. Çalışmanın evreni, Mersin Üniversitesi Sağlık Yüksekokulu Hemşirelik bölümü öğrencilerinin Ruh Sağ- lığı ve Hastalıkları Hemşireliği dersinin gereği olarak ev ziyareti yaptıkları 200 aileden oluşmaktadır. Örnekleme ise, 5-12 yaş grubu çocuğu olan 163 ailenin tümü alınmıştır. Örneklemi oluşturan 163 ailede 5-12 yaş grubu toplam çocuk sayısı 300 olarak belirlenmiş ve çocukların tümü alınmıştır. Veriler araştırmacılar tarafından ilgili literatür incelenerek oluşturulan soru formu ile toplanmıştır. Verilerin istatistiksel analizinde yüzdelik ve ki-kare kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre çocukların %30’unda enürezis tespit edilmiştir. Enürezis erkek çocuklarda daha fazla (%52.2) bulunmuştur. Soy geçmişinde enürezis öykü- sü olan çocuklarda enürezis görülme oranı daha yüksek bulunmuştur.Annelerin büyük çoğunluğu (%81.1) enürezisin normal olmadığını belirtmiş, yalnızca % 16.7’si çözüm bulmak amacıyla çocuklarını doktora götürmüştür. Enürezisi olan çocukların annelerinin çoğunluğu (%76.7) çocuklarının gece altını ıslatmaması için akşamları sıvı kısıtlaması ve geceleri tuvalete götürme gibi bazı önlemler aldıklarını belirtmişlerdir. Bu sonuçlar doğrultusunda gerekli önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Enürezis, enürezis prevalansı, yaş grubu

PDF

___

Amblung SR, Keating BJ, Kenner C ve et al. (2002). Genitourinary alterations. Edt: Potts NL, Mandleco BL. Pediatric Nursing, Delmar Thomson Learning, New York, 620- 622.

Abalı O ve ark. (2003). İlköğretim çağı çocuklarında görülen enürezis semptomlarının sosyodemografik verilere göre değerlendirilmesi. 13. Ulusal çocuk ve ergen ruh sağlığı ve hastalıkları kongresi bildiri özetleri kitabı. Ankara.

Buldukoğlu K (2000). Çocukluk ve ergenlikte görülen duygusal ve davranışsal bozukluklar. Edt: Nebahat Kum. Psikiyatri Hemşireliği El Kitabı, 2. Baskı, Birmat Matbaacılık, İstanbul.

Gür E ve ark. (2004). Enuresis: Prevalance, risk factors and urinary pathology among school children in Istanbul, Turkey. Can G ve ark. ( 2004). Child abuse as a Pediatrics International. 46(1):58. result of enuresis. Pediatrics International.46(1):64.

Ekşi A (2002). Psikososyal gelişme ve sorunlar. Edt: Olcay Neyzi, Türkan Ertuğrul. Pediatri 2, 3.Baskı, Nobel tıp kitabevleri, İstanbul.

Erermiş S Aydın C (1999). Çocuk ruh sağlığı yönünden enürezis. Edt: Aysel Ekşi. Ben hasta değilim Çocuk sağlığı ve hastalıklarının psikososyal yönü, 1.Baskı, Nobel Tıp Kitabevleri, İstanbul.

Göktürk Ü (2000). Dışa atım bozuklukları. Edt: Özgür Polvan. Çocuk ve ergen psikiyatrisi, 1. Baskı, Nobel Tıp Kitabevleri, İstanbul.

Hayran O, Kayhan M, Ertuğrul E ve ark. (1991). Enürezis üzerine vaka-kontrol çalışması. Klinik gelişim, 4:946-9.

Lotmann HB. (2000). Treatment of nocturnal enuresis in France. Presse Med. 20;29(18):987-90.

Marugan de Miguelsans JM et al. (1996). An epidemiological analysis of the sequence of bladder control and nocturnal enuresis prevalence in the children of the province of Leon. An Esp Pediatr. 44(6):561-7.

Kanaheswari Y. (2003). Epidemiology of childhood nocturnal enuresis in Malaysia. J Paediatr Child Health. 39(2):118-23.

Kürtüncü M ve Gökdoğan F. (2003). Zonguldak ili sosyal hizmetler ve çocuk esirgeme kurumu çocuk yuvasında yaşayan 6-12 yaş grubu çocuklarda enurezis prevalansı ve bunu etkileyen faktörlerin bilinmesi. II. Ulusal ana çocuk sağlığı kongresi bildiri özetleri kitabı. Aka Ofset. İstanbul.

Ouedraogo A et al. (1997). Epidemiology of enuresis in children and adolescents aged 5-16 years in Ouaga-dougou (Burkina Faso). Arch Pediatr. Oct;4(10): 947-51.

Öge O (2001). Enuresis: point prevalence and associated factors among Turkish children. Turk J Pediatr. 43(1):38-43.

Öztürk M. (2001). Çocukluk çağı ruhsal sorunları ve bozuklukları. Edt: Orhan Öztürk. Ruh sağlığı ve bozuklukları, 8. Baskı, Nobel Tıp Kitabevleri, Ankara.

Pekcan H (1995). Adölesan ve okul sağlığı. Halk Sağlığı Temel Bilgiler, Editör: Bertan M, Ç. Güler Ç. H.Ü.Halk Sağlığı Vakfı Yayınları, Ankara.

Piyasil V Udomsup J. (2002). Enuresis in children 5-15 years at Queen Sirikit National Institute of Child Health. J Med Assoc Thai. 85(1):11-6.

Şahin O. (2000). Erzurum il merkezi ilkokul birinci sınıf öğrencilerinde enürezis sıklığı ve etkileyen faktörler. Özet Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Erzurum, http://www.atauni.edu.tr /enstitu/tezler/halksagligi2.html erişim tarihi:17.02.2004

Şenol S ve Şener Ş. (2001). Çocuk ve ergenlerde görülen ruhsal bozukluklar. Edt: Nevzat Yüksel. Ruhsal Hastalıklar, 2. Baskı, Çizgi Tıp Yayınevi, Ankara.

Trombetta C et al. (1997). Prevalence and incidence of enuresis before puberty. Arch Esp Urol. 50(10):1140-5.

TW Cher et al. (2002). Prevalence of nocturnal enuresis and associated familial factors in primary school children in Taiwan. J Urol. 168(3):1142-6.

Ünal F. (1996). Enürezis Nokturna. Edt: İmran Özalp. Çocuk ruh sağlığı. Katkı Pediatri Dergisi. 17(5):789-801.

Ünalan ve ark. (2001). Kentsel kesimde 7- 12 yaş grubunda enurezis nokturna prevalansı ve özellikleri. Anadolu Psikiyatri Dergisi. 2(3):175-181.

Yörükoğlu A. (1996). Çocuk Ruh Sağlığı. 1.Baskı. Özgür Yayınları. İstanbul.