YEŞİM MÜGE ŞAHİN, ADALET MISIRLI, HATİCE ÖZAKTAN

Ege ve Doğu Marmara Bölgesi Ayva Plantasyonlarında Ateş Yanıklığı Hastalığının Değerlendirilmesi

Dünya ayva üretiminde ilk sırada yer alan ülkemizde ateş yanıklığı hastalığı, üretimde önemli verim kayıplarına neden olmaktadır. Ayva üretiminin yoğun olarak yapıldığı yörelerde hastalığın yaygınlık oranının belirlenmesi, mücadele açısından önem taşımaktadır. Bu bağlamda, İzmir, Manisa, Bursa, Sakarya ve Denizli illerinde 2015 yılında yürütülen çalışmada, hastalık şiddeti, oranı ile hastalığın yaygınlık oranının belirlenmesi ve ayva plantasyonlarından izole edilen E. amylovora izolatlarının klasik ve moleküler yöntemler ile kesin tanılamasının yapılarak virülensi yüksek izolatların saptanması amaçlanmıştır. Surveylerde ortalama 50.000 ağacın yer aldığı, 1.000 dekar ayva bahçesi taranmış ve survey alanında ortalama hastalık oranı % 4,24 olarak belirlenmiştir. İl bazında, bu oran; İzmir’de % 0,54; Manisa’da % 0,65; Bursa’da % 2,85; Sakarya’da % 2,95 ve Denizli’de % 5,90 olarak tespit edilmiştir. Hastalığın yaygınlık oranı ise İzmir’de % 37,50; Manisa’da % 100; Bursa’da % 28,50; Sakarya’da % 44,44 ve Denizli’de % 24,30 olarak belirlenmiştir. Şiddetli epidemi görülen bahçelerden alınan hastalıklı bitki örneklerinde yapılan klasik ve moleküler tanılama testleri sonucunda klasik tanılamada E. amylovora olduğu belirlenen izolatlardan bir tanesinin, moleküler tanılamada istenilen uzunlukta bant vermemesi, ateş yanıklığı hastalığına benzer belirti gösteren bakteriyel kanser ve yanıklık etmeni Pseudomonas syringae pv. syringae gibi farklı bakteriyel etmenlerin de ayva plantasyonlarında bulunduğunu göstermiş ve yapılan tanılama çalışmalarının moleküler yöntemlerle desteklenmesi gerekliliğini ön plana çıkarmıştır. İzolatların hastalık şiddeti % 0-83,33 arasında değişim göstermiştir. Bununla birlikte, 211, 217 ve 223 no’lu izolatlar % 83,33 hastalık şiddeti ve E. amylovora için karakteristik olan bakteriyel eksudat oluşumu ile öne çıkmıştır. Üreticilerle yapılan görüşmeler sonucunda, hastalığın bazı bölgelere budama uygulamalarıyla giriş yaptığı ve hızla yayılım gösterdiği tespit edilmiştir. Bursa’da “Eşme”, Sakarya’da “Limon”, Denizli’de her iki çeşidinde yaygın olarak yetiştirildiği, “Ege 22” çeşidinin, ise İzmir’de son yıllarda önem kazandığı ve hastalık şiddetinin diğer çeşitlere göre daha düşük olduğu gözlemlenmiştir. Araştırma bulguları sonucunda, duyarlı çeşitlerin yetiştirildiği bölgelerde, hastalık şiddeti ve oranının daha yüksek olduğu kanısına varılmıştır. Yeni plantasyonların tolerant çeşitlerle tesis edilmesine özen gösterilmesi, budama araç gereçlerinin çok iyi dezenfekte edilmesi ve budanan hastalıklı sürgünlerin imha edilmesi gibi kültürel önlemlerle hastalığa karşı mücadele edilmesi gerekmektedir.

Evaluation of Fire Blight Disease on Quince Plantations in Aegean and East Marmara Regions

Turkey which is in the first place in world quince production, fire bligth disease causes significant losses. Determination of the prevalence rate of disease in areas where the quince production is concentrated is very important in terms of struggle to disease. In this context, it was aimed to determine disease severity, disease rate and the prevalency of the disease on quince plantations in İzmir, Manisa, Bursa, Sakarya and Denizli provinces in 2015. In additon, E. amylovora isolates were obtained from these areas identified via classical and molecular methods and with high virulence were determined. On average, 50,000 trees were surveyed, and 1,000 decares quince orchards were screened and the average disease rate in the survey area was 4.24%. As the provincial basis, this rate was determined 0.54% in Izmir; 0.65% in Manisa; 2.85% in Bursa; 2.95% in Sakarya and 5.90% in Denizli. The prevalence rate of the disease was 37.50% in Izmir; 100% in Manisa; 28.50% in Bursa; 44.44% in Sakarya and 24.30% in Denizli. As a result of classical and molecular diagnostic tests carried out in the disease samples taken from the infected plants, one of the identified as E. amylovora in the classical diagnosis did not give the desired length of tape in the molecular diagnosis. This shows that different bacterial factors such as Pseudomonas syringae pv. syringae can also found in quince plantations and that the diagnostic studies should be supported with molecular methods. The disease severity of isolates varied between 0-83.33%. However, 211, 217 and 223 isolates were predominant with a disease severity rate of 83.33% and bacterial exudate formation characteristic of E. amylovora. As a result of meeting with producers, it is found that the disease entered into some regions with pruning practices and showed rapid spread. It is determined that “Esme” in Bursa, “Limon” in Sakarya, and both varieties in Denizli province are cultivated widely and also “Ege 22” variety is widely cultivated in Denizli and İzmir in recent years and disease severity is lower than other varieties. As a result of the research findings, it has been concluded that the disease severity and proportion is higher in regions where susceptible varieties are grown. It is necessary to fight against the disease by cultural struggle such as taking care to establish new plantations with tolerant varieties, disinfecting the pruning tools very well and destroying the sickly shoots.

PDF

___

Agrios, G. N. 1997. Plant pathology. 5th Ed. Academic press. p. 952. eBook ISBN: 9780080473789 / Hardcover ISBN: 9780120445653.
Aktepe, B. P. 2012. Yenidünya çeşitlerinin ateş yanıklığı hastalığına duyarlılıklarının belirlenmesi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Adana.
Anonim. 2017. TUİK. https://biruni.tuik.gov.tr/medas/? kn=92&locale=tr (Erişim tarihi 17/01/2019). Anonymous. 2017. FAO.http://www.fao.org/faostat/en/#data/QC (Erişim tarihi 17/01/2019).
Arda, H. 2016. Ayvada ateş yanıklığı hastalığı etmeninin (Erwinia amylovora) tanısı ve entegre mücadele olanakları, Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
Arsenijevic, M., and M. Panic. 1992. First appearence of fire blight, saused byErwinia amylovoraon quinces and pears in Yugoslavia. Plant Disease 76 (12): 1283.
Atasagun, R. 2009. Rosaceae familyasindaki farklı bitki türlerinden elde edilenErwinia amylovora(Burr.) Winslowet al.'nin biyokimyasal ve polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) testleriyle tanılanması. Selçuk Üniversitesi, Fen bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Konya, 93 s.
Aysan, Y., F. Sahin, H. Saygili, M. Mirik, and R. Kotan. 2004. Phenotypic characterization of Erwinia amylovora from pome fruits in Turkey. Acta Horticulturae 704: 459-463.
Beer, S. V., J. R. Rundk, and R. S. Wodzinski. 1984. lnteraction betweenErwinia amylovoraandErwiniaherbicola in vitro, in immature pear fruits and in apple blossoms. Acta Horticulture 151: 203-204.
Billing,E.2011. Fire blight, Whydoviewsonhost invasionby Erwiniaamylovoradiffer?. PlantPathology60:178-189. Bobev,S., L. T.Angelov,G. I.Govedarov,and J. D.Postman. 2009. Field susceptibilityofquince hybridstofire blightinBulgaria,APSAnnual Meeting, Portland, Oregon, AbstractsofPresentations. Phytopathology99:13.
Bora, T. ve I. Karaca. 1970. Kültür bitkilerinde hastalığın ve zararın ölçülmesi, Ziraat Fakültesi Yardımcı Ders Kitabı, Yayın No: 167, 43 s. Ege Üniversitesi, İzmir.
De Bellis, P., and L. Schena. 2007. Real-time Scorpion-PCR detection and quantification ofErwinia amylovoraon pear leaves and flowers. European Journal of Plant Patology 118: 11-22.
Demir, G., and M. Gundogdu. 1993. Fireblight of pome fruit trees in Turkey: distribution of the disease, chemical control of blossom infections and susceptibility of some cultivars. Acta Horticulturae 338: 67-74.
Fahy, P. C., and G. J. Persley. 1983. Plant bacterial diseases: a diagnostic guide, (No. 632.3 F3).
Geider, K. 2000. Exopolysaccharides ofErwinia amylovora: Structure, biosynthesis, regulation, role in pathogenicity of amylovoran and levan.In: J. Vanneste (ed.). Fire blight: The disease and its causative agentErwinia amylovoraCABI Publishing. Wallingford Oxon/UK.-New York. pp.117-140.
Goorani, M. A., and F. N. Hassanein. 1991. The effect ofBasillus subtilison in vitro growth and pathogenicty of Erwinia amylovora. J. Phytopathology 133:134-38.
Gok, G. 2016. Iğdır ili elma ağaçlarında ateş yanıklığı hastalığına neden olanErwinia amylovora(burr.) Winslowet al.etmeninin biyokimyasal ve moleküler (MIS) yöntemlerle tanısı, Iğdır Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Iğdır, 72 s.
Hepaksoy, S., A. Unal, H. Z. Can, H. Saygili, and H. Türküsay. 1999. Distribution of fire blight (Erwiniaamylovora(Burrill) Winslowet al.) disease in Western Anatolia Region in Turkey, Acta Horticulturae 489:193-197.
Karman, M. 1971. Bitki Koruma Araştırmalarında Genel Bilgiler. Denemelerin Kuruluşu ve Değerlendirme Esasları. Bölge Zirai Müzadele Araştırma Enstitüsü. İzmir – Bornova. T. C. Tarım Bakanlığı. Zirai Mücadele ve Karantina Genel Müdürlüğü Yayınları. Mesleki Kitaplar Serisi. 279 s.
Kıpcak, C. ve A. Akkopru. 2017. Van gölü havzasındaki elmalarda ateş yanıklığı problemi: durumu ve hastalığın yaygınlık oranı, Yüzüncü Yıl Ünv. Tar. Bil. Dergisi 27 (2): 207-214.
King, E. O., M. K. Ward, and D. E. Raney. 1954. Two simple media for the demonstrating of phycocyanin and fluorescein, J. Lab. Clin. Med. 44: 301-307.
Klement, Z., and R. N. Goodman. 1967. The hypersensitive reaction to infection by bacterial plant pathogens, Annual Review of Phytopathology 5: 17- 44.
Kovaks, N. 1956. Identification ofPseudomonas pyocyoanea by the oxidase reaction, Nature (London) 178: 703.
Lazarov, A. V., and P. Grigorov.1961. Karantina na Rastenijata. Zeminzdat, Sofia. 258 p.
Lelliott, R. A., and D. E. Stead. 1987. Method for the Diagnosis of Bacterial Diseases of Plants. Vol. 2. British Society for Plant Pathology, Blackwell Scientific Publications, 216 p.
Lopez, M. M., E. Bertolini, E. Marco, E. Noales, P. Llop, and M. Cambira. 2006. Update on moleculer tools for detection of plant pathogenic bakteria and viruses. Journal of Plant Pathology 91 (2): 249-292.
Mirik, M. 2000. Amasya ve Tokat illerinde yumuşak çekirdekli meyve ağaçlarında görülen ateş yanıklığı (Erwinia amylovora(Burrill) Winslowet al.) hastalığının etmeninin tanılanması, yaygınlık durumu ve dayanıklı çeşitlerin saptanması, Trakya Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek LisansTezi.
Momol, M. T., O. Yegen, H. Basim, M. A. Zachowski, and K. Rudolph. 1992. Identification ofErwinia amylovoraand occurence of fire blight of pear in Western Mediterranean Region of Turkey. J. Turk. Phytopath. 21 (1): 41
Norelli, J. L., H. T. Holleran, W. C. Johnson, T. L. Robinson, and H. S. Aldwinckle. 2003. Resistance of Geneva and other apple rootstocks toErwinia amylovora.Plant Disease 87: 26-32.
Oden, S., and S. Alp. 1994. Investigations on the fire blight infection in pome fruits grown in Van and around. S. 531-533. 9. Congress of the Mediterranean Phytopathological Union, Kuşadası-Aydın.
Oktem, Y. E ve K. Benlioglu. 1988. Yumuşak çekirdekli meyve ağalarında görülen ateş yanıklığı (Erwiniaamylovora(Burr.) Winslowet. al.) üzerinde çalışmalar,In: V. Türkiye Fitopatoloji Kongresi, Ekim 18-21.Ankara.
Ozaktan, H., and T. Bora. 2004. Biological control of fire blight in pear orchards with a formulation ofPantoeaagglomeransstrain Eh 24. Brazilian Journal of Microbiology 35: 224-229.
Postman, J. D. 2008. The USDA quince and pear genebank in Oregon, a world source of fire blight resistance, Acta Horticulturae 793: 357-362.
Psallidas, P. G., and M. Dimova. 1986. Occurrence of the disease fire-blight of pomaceous trees in Cyprus. Characteristics of the pathogenErwinia amylovora. In Annales de l'Institut Phytopathologique Benaki 15 (1): 61-70.
Sands, D. C. 1990. Physiological criteria-determinate tests.In: Z. Klement, K. Rhudolp, D. C. Sands (Eds.) Methods in Phytobacteriology. Academia Kiado, Budapest, Hungary.
Saygili, H., Y. Aysan, M. Mirik, and F. Sahin. 2004. Severe outbreak of fire blight on quince in Turkey. 10thınternational workshop on fire blight, July 5-9 Bologna, Italy, Acta Horticulturae 704: 51-53.
Schaad, N. W., B. J. Jones, and W. Chun. 2001. Laboratory Guide for Identification Plant Pathogenic Bacteria, APS Press, USA.
Steel, R. G. D., and J. H. Torrie. 1980. Principles and Procedures of Statistics. Second Ed. McGraw-Hill Book Company Inc., New York.
Taylor, R. K., P. J. Guilford, R. G. Clark, C. N. Hale, and R. L. S. Forster. 2001. Detection ofErwinia amylovorain plant material using novel polymerase chain reaction (PCR) primers. New Zealand Journal of Crop and Horticultural Science 29: 35-43.
Thibault, B., and M. L. Lezec. 1990. Agrimed research programme. Fireblight of Pomoidae (E. amylovoraBurrill, Winslow et. al.), Applied Research in Europe (1978-88) EUR-12601, 96- Milan, Italy, pp. 270-281.
Tokgonul, S. ve O. Cınar. 1991. Doğu Akdeniz Bölgesi'nde Armutlarda Ateş Yanıklığı Hastalığı (Erwiniaamylovora(Burrill) Winslowet al.)' nın Tanısı ve Yaygınlık Durumu, VI. Türkiye Fitopatoloji Kongresi, Izmir, s. 303-306.
Tunalı, N. 2013. Bursa ve Yalova illerinde yumuşak çekirdekli meyve ağaçlarında ateş yanıklığı hastalığına neden olanErwinia amylovora(Burr.) Winslow et al., izolatlarının bakır sülfat ve streptomisine olan duyarlılık düzeylerinin araştırılması, Namık Kemal Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisan Tezi, Tekirdağ, s.97.
Van der Zwet, T., and S. V. Beer. 1991. Fire Blight -It’s Nature, Prevention and Control: A Practical Guide to Integrated Disease Management, U. S. Department of Agriculture, Agriculture Information Bulletin No. 631. pp. 83.
Van Der Zwet, T., and H. L. Keil. 1979. Fire Blight a Bacterial Disease of Rosaceus Plants, Agriculture Handbook, N. 510, U.S. Department of Agriculture, Washington. 200p.
Vanneste, L. J. 2000. Fire blight, the disease and ıts causative agent,Erwinia amylovora, CABI publishing, New Zealand. Yahyaoglu, M. 1998. Bursa yöresinde ateş yanıklığı (Erwiniaamylovora(burr) Winslowet al.) üzerinde çalışmalar, Uludağ Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Bursa, 55 s.
Yurtsever, N., 1984. Deneysel Istatistik Metotları. Köy Hizmetleri Toprak ve Gübre Arş. Enst. Müdürlüğü Yavınları Genel Yayın No. l21 Ankara.