Determining Feeding Habits in Fattening Farms in Muş Province

This study was conducted to determine feed types and feeding habits in fattening farms in Muş province. For this purpose, a survey was conducted with 368 farmers using random sampling method. While all of the farms dealt with forage production, only 48.5% had sufficient information about forage production. The roughage used in animal in feeding according to total frequency values were, hay (58.2%), prairie grass (56.5%), alfalfa (48.4%), sainfoin (7.2%) and vetch (5.2%), respectively. Ration formulations were either, as mostly used, ‘50% concentrate-50% roughage’, or ‘mostly concentrate’. Half of the famers considered that the rangeland area was not adequate, for 29.2% it was adequate and for 20.8% it was fairly enough. It was determined that only 7.8% of farms made silage, 82.8% used licking stone, and 60.9% used vitamins and minerals as feed additives. As a result, it was determined that feeding in the farms was based on intensively utilized concentrate and hay and prairie grass as roughage. Some works need to be done for the dissemination of information regarding to silage usage which is a source of cheap roughage and used in very few farms in the region, and to solve problems that prevent use of it.

Muş İli Besi İşletmelerinde Besleme Alışkanlıklarının Belirlenmesi

Bu çalışma Muş ili besi işletmelerinde kullanılan yem çeşitlerinin ve besleme alışkanlıklarının belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Bu amaçla, rastgele örnekleme yöntemi kullanılarak 368 adet işletmede anket çalışması yapılmıştır. İşletmelerin tamamı yem bitkisi ekimi yaparken, sadece %48,5’nin yem bitkisi ekimi ilgili yeterli bilgiye sahiptir. Beslemede kullanılan kaba yem çeşitleri toplam frekans değerlerine göre, saman (%58,2), çayır otu, (%56,5) yonca (%48,4), korunga (%7,2) ve fiğ (%5,2) şeklinde sıralanmaktadır. Rasyon formülasyonu daha çok “%50 kaba-%50 kesif yem” şeklinde kullanılırken, bunu “çoğunlukla kesif yem” takip etmektedir. İşletmecilerin yarısı mera alanını yeterli bulmazken, %29,2’si yeterli ve %20,8’i de idare eder şeklinde fikir beyan etmişlerdir. İşletmelerin sadece %7,8’inin silaj yaptıkları, %82,8’nin yalama taşı kullandığı ve %60,9’unun yem katkı maddesi olarak vitamin ve mineral kullandığı belirlenmiştir. Sonuç olarak, işletmelerde kesif yemin yoğun kullanıldığı ve kaba yem olarak saman ve çayır otuna dayalı besleme yapıldığı belirlenmiştir. Ucuz kaba yem kaynağı olan ve çok az işletmede kullanılan silajın bölgede yaygınlaştırılması için bilgilendirme ve kullanımını engelleyen problemlerin çözülmesi için çalışma yapılmalıdır.

PDF

___

Anonymous. 2012. IBM SPSS statistics version 21. Chicago, IL.

Aydın, E. ve E. Sakarya. 2012. Kars ve Erzurum illeri entansif sığır besi işletmelerinin ekonomik analizi. Kafkas Universitesi Veteriner Fakultesi Dergisi 18 (6): 997- 1005.

Aygül, H. ve K. Özkütük. 2012. Malatya ili süt sığırcılığı ve sığır besiciliğinin yapısı. Adana Veteriner Kontrol Enstitüsü Müdürlüğü Dergisi 2: 7-11.

Budağ, C., and Ş. Keçeci. 2013. Van'da Büyükbaş Hayvan Besilerinde Kullanılan Yemler ve Besi Şekillerine İlişkin Bir Anket Çalışması. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi 18 (1-2): 48-61.

Cochran, W. G. 1977. Sampling Techniques (3rd Edition). John Wiley&Sons New York. https://www.academia. edu/29684662/Cochran_1977_Sampling_Technique s_Third_Edition. pdf.

Denli, M. ve R. Demirel. 2016. Diyarbakır İli Sığır Besiciliği İşletmelerindeki Yem Kullanımı ve Besleme Uygulamaları. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilimleri Dergisi 26 (4): 495-499.

Diler, A., R. Kocyigit, M. Yanar, R. Aydın, O. Güler ve M. Avcı. 2016. Erzurum ili Hınıs ilçesi sığırcılık işletmelerinde sığır besleme uygulamaları üzerine bir araştırma. Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi 31 (1): 149-156.

Düzgüneş, O., T. Kesici ve F. Gürbüz. 1983. İstatistik Metodları I. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 861, Ders Kitabı No: 229, Ankara.

Ekinci, A. O. 2019. Kırıkkale ilindeki besi işletmelerinde rasyonların hayvanların fizyolojik dönemlerine uygunluğunun belirlenmesi. Yüksek lisans tezi. Kırıkkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Hayvan Besleme ve Beslenme Hastalıkları Ana Bilim Dalı, Kırıkkale.

Eren, E. 2006. Kahramanmaraş ili Göksun ilçesinde sığır besiciliği yapan işletmelerin yapısı ve sorunları. Yüksek Lisans Tezi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarım Ekonomisi Anabilim Dalı, Kahramanmaraş.

Han, Y. 2008. Diyarbakır ili Ergani ilçesinde besi sığırcılığı yapan işletmelerin genel değerlendirilmesi. Yüksek lisans tezi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Zootekni Anabilim Dalı, Van.

Kibar, M. ve G. Bakır. 2019. Siirt İlinde Besi Sığırcılığı İşletmelerinde Kullanılan Yem Çeşitleri ve Besleme Özellikleri. 4th International Anatolian Agriculture, Food, Environment and Biology Congress 20-22 April 2019. Afyonkarahisar. s. 306-316.

Köknaroğlu, H., H. Yılmaz ve V. Demircan. 2006. Afyon ili besi sığırcılığı işletmelerinde kesif yem oranının besi performansı ve karlılığa etkisi. Ziraat Fakültesi Dergisi 1 (1): 41-51.

Köknaroğlu, H., V. Demircan, H. Yılmaz ve Z. Dernek. 2017. Besi Sığırcılığı Üretim Faaliyetinde Üreticilerin Eğitim Düzeylerinin Besi Performansı ve Karlılığa Etkisi. SDU Journal of the Faculty of Agriculture/ SDÜ Ziraat Fakültesi Dergisi 12 (1): 75-84.

Köseman, A., and İ. Şeker. 2016. Malatya ilinde sığırcılık işletmelerinin mevcut durumu: I. yapısal özellikler. FÜ Sağ. Bil. Vet. Derg. 30 (1): 05-12.

Ödevci, U. ve M. A. Karslı. 2016. Ankara Çankırı Çorum Kırıkkale ve Kırşehir İllerindeki Besi İşletmelerinin Mevcut Durumu ve Hayvan Besleme Alışkanlıkları. Lalahan Hayvancılık Araştırma Enstitüsü Dergisi 59 (1): 1-13.

Sümbüloğlu, K. veV. Sümbüloğlu. 2007. Biyoistatistik. Hatipoğlu Yayınları, Ankara.

Şahin, K. 2001. Kayseri ilinde süt sığırcılığı yapan işletmelerin yapısal özellikleri ve pazarlama sorunları. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilimleri Dergisi 11 (1): 79-86.

Topcu, Y. 2004. Erzurum ili sığır besiciliği işletmelerinde girdi kullanımı ve üretim maliyeti üzerine bir araştırma. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 35 (1-2): 65-73.

Uzal, S. ve N. Uğurlu. 2006. Konya İli Besi Sığırı İşletmelerinin Yapısal Analizi. Selcuk Journal of Agriculture and Food Sciences 20 (40): 131-139. Yamane, T. 2006. Temel örnekleme yöntemleri. Literatür Yayıncılık, İstanbul.

Yaylak, E., and A. Alçiçek. 2003. Sığır besiciliğinde ucuz bir kaba yem kaynağı: Mısır Silajı. Hayvansal Üretim 44 (2): 29-36.

Yazıcıoğlu, E. ve S. Erdoğan. 2004. SPSS Uygulamalı Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Detay Anatolia Akademik Yayıncılık, 1. Baskı, s. 46-50. Ankara.

Yıldırım, İ. 2000. Van ili merkez ilçede sığır besiciliği işletmelerinin ekonomik analizi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları.