ROMA SİYASETİNDE ASKERİ GÜÇ: AELİUS SEİANUS

İS 14 yılında Roma’nın ikinci imparatoru olarak yönetime geçen Tiberius Claudius Nero, Caesar Augustus’tan güçlü ve sistemli bir yönetimi devraldı. Tiberius, üvey babasının yönetiminde dâhil zaman zaman Roma siyasetinden uzaklaşarak inzivaya çekilmesini kendi imparatorluğu döneminde de devam etti. Zira Tiberius’un inzivaya çekildiği bu zamanlarda, Praetor Praefectusu olan Aelius Seianus güçlenerek, önemli derecede nüfuz sahibi oldu. Seinaus için etkili bir nüfuz ise, Tiberius’tan sonra tahta çıkacak kimsenin olmaması durumunda, kendisinin Roma tahtına açılan kapının anahtarıydı. Onun bu konuda uygulayacağı taktik çok netti. Mevcut varisleri ortadan kaldırmak. Zira bu konuda karşısına çıkabilecek herkesi, ya da kendi prestijini sarsabilecek kişileri ağır yargılamalar, komplolar ve cezalarla bertaraf etmeyi başarabildi. Praetor Praefectus taburlarını tek bir kalıcı kampta toplayarak Roma’daki asayiş gücünü büyük ölçüde güçlendiren Aelius Seianus, askerler üzerinde daha iyi bir disiplin kurulması konusunda çalışmalar yaptı. Fakat aynı zamanda Praetor Praefectuslarının kampını, siyasi tutuklular için kullandı. Aelius Seianus, söz konusu siyasi ve askeri gücü ile maiestas yasası kapsamında çok sayıda kişiyi suçlamalarda bulunarak yargılanmalarına sebep oldu. Hesabında olmayan son yargılaması ise, kendisine karşı açılan maiestas suçlamasıydı. Oldukça başarılı komutanlar yetiştiren, askerliği ve savaşırken ölmeyi en büyük erdem olarak gören Roma Cumhuriyet yönetimi liderlerinden eser kalmamıştı. Büyüyen, güçlenen Roma İmparatorluğu artık saray entrikalarının yaşandığı, makam için insan katledildiği bir dönemi yaşıyordu. Bu konuda ilk bayrağı tutan Aelius Seianus oldu. Bu makalede amacımız, Aelius Seianus’un güçlenişini, yaptırımlarını Praetor Praefectus görevi kapsamında değerlendirmektir.

___

  • BOWMAN, A. K. 2008, “Egypt” Cambridge Ancient History, Volume X, Cambridge, 676- 702.
  • CASSIUS Dio, 1914, Historia Romana (Dio’s Roman History, Eng. trans. by E. Cary) New York. CHAMPLIN, E. 2012, “ Seianus Augustus” Chiron. Berlin, 361-388.
  • FLAVIUS Josephus. 1895, The Works of Flavius Josephus. (Translated by. William Whiston, A.M. Auburn and Buffalo. John E. Beardsley).
  • FREEMAN. A. 1955, “The Consular Brothers of Sejanus” The American Journal of Philology, Vol. 76, No. 1. Johns Hopkins University Press,70-76.
  • GILLIVER, K. 2007, “The Augustan Reform and the Structure of the Imperial Army” A Companıon to The Roman Army, (Ed. P. Erdkamp) Blakwell Publishing, 183-200.
  • HEKSTER, O. 2007, “The Roman Army and Propaganda” A Companıon to The Roman Army, (Ed. P. Erdkamp) Blakwell Publishing, Oxford, 339-358.
  • SHOTTER, D. 2004, Tiberius Caesar, Routledge, Second Edition, New York.
  • SUETONIUS, 2008, Oniki Caesarın Yaşamı (Çev. F. Telatar-G. Özaktürk) Ankara.
  • ROMER, F.E. 1979, “Gaius Caesar's Military Diplomacy in the East”. The Johns Hopkins University Press,109, 199-214.
  • PLINY, 1961, Natural History. Vols. 10, Ed. T.E.Page, (transl. H. Rackham) Loeb, London.
  • TACITUS, 2004, Annales ( transl.by A.J. Woodman) Cambridge.
  • WALLACE, A. –Hadrill 2008, “The Imperıal Court” Cambridge Ancient History, Volume X, Cambridge, 283-308.
  • WEBSTER G. 1969, The Imperial Army. A.And- C. Black, London.
  • WIEDEMANN, T. E. 2008, “Tiberius to Nero”, Cambridge Ancient History, Volume X, Cambridge, 198–255.
  • VELLEIUS PATERCULUS, 1888, Historia Romana ( transl. by J.S.Watson) New York.