Bir Kültürel Tüketim Pratiği Olarak Netflix Dizileri

21. yüzyılda medya içeriklerinin kullanımına yönelik bireysel tüketimler radikal değişimler gösterirken aynı zamanda izleme pratikleri de gelenekselden dijitale dönüşmekte ve aşırı izleme motivasyonları belirginlik kazanmaktadır. Özellikle dizi içeriklerinin tüketilmesinde gözlemlenen bu değişiklik toplumsal grupların belirlediği sosyal statü göstergesine dönüşmekte ve orta sınıfın boş zaman pratiklerinde önemli bir yer haline gelmektedir. Netflix’in son bir yıl içindeki üye sayısında yaşanan dramatik artış da bu sosyal statü olgusunu desteklemektedir. Bu noktada yapılan bu çalışmadaki temel amaç; bir orta sınıf tanımlaması yapmak değil, özellikle dijital teknolojilerin yaygınlaşması ile birlikte bir orta sınıf boş zaman etkinliği olarak televizyon izleme pratiğinde meydana gelen değişimi tüketim ve yaşam tarzı bağlamlarında değerlendirmektir. Çalışmanın çıkış noktasını Weber’in sosyal statü ve Bourdieu'nun sınıf habitusu kavramları çerçevesinde sosyal sınıfların tüketim alışkanlıklarında alt sınıfların üst sınıfları taklit ederek kendilerini farklı sunma çabalarına benzer şekilde ortaya çıkan değişimi görünür kılmak düşüncesi oluşturmaktadır. Bu bağlamda çalışmada günümüzde, sosyal grupların boş zaman etkinliğini dijital medya platformları aracılığıyla deneyimleyip geleneksel medyada üretilen programlardan farklılaşmaya çalışıp çalışmadığının ve boş zaman etkinliğini dijital medya platformu üzerinden üretme süreçlerinin bulgulanması amaçlanmaktadır. Bu verilere ulaşılması amacıyla, çalışmada 12 (on iki) kişi ile derinlemesine mülakat yöntemiyle görüşme yapılmıştır. Katılımcıların sosyal statü sıralamasında alt statü grubunda kendilerini konumlandırma endişelerinin yoğunluğu nedeniyle geleneksel medya tüketimini olumsuzladıkları ve kendilerini kültürel sermaye boyutunda daha nitelikli gördükleri üst sınıfa ait olarak değerlendirdikleri sonucuna ulaşılmıştır.

Netflix Series as a Cultural Consumption Practice

In the 21st century, while individual media consumption shows radical changes, at the same time, watching practices are transforming from traditional to digital and over-watching motivations are also becoming evident. This change, especially observed in the consumption of TV series content, turns into a social status sign determined by social groups and becomes a notable place in the leisure practices of the middle class. The dramatic increase in Netflix's number of members in the last year also supports this social status phenomenon. In this context, the main purpose of this study is; not to make a middle-class definition, but to evaluate the change in television watching practice in terms of consumption and lifestyle as a middle-class leisure activity especially with the spread of digital technologies. The starting point of the research is the idea of making visible the change in the consumption habits of the social classes, similar to the efforts of the lowerclasses to present themselves differently by imitating the upper-classes within the framework of the concepts of Weber's social status and Bourdieu's class habitus. In this context, it is aimed to find out whether social groups are trying to differentiate from the programs produced in traditional media by experiencing their leisure activities through digital media platforms, and the processes of producing leisure activities through the digital media platform. In order to collect these data, in-depth interviews were conducted with 12 (twelve) people in the research. It was concluded that the participants negated traditional media consumption due to the intensity of their concerns about positioning themselves in the lower status group in the social status ranking and they evaluated themselves as belonging to the class they consider more qualified in terms of cultural capital.

PDF

___

AAKER, J.L. (1999). “The malleable self: the role of self-expression in persuasion.” Journal of Marketing Research, 36, 43-57.
AKKUŞ, T. (2019). “Kan benim kanal benim.” TRT Akademi Dergisi, 4(7), 179-183. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/638800
ANALECT (2014), Tune in: The Impact of Binge Viewing, https://www.slideshare.net/asmolick/annalect-primaryresearch- the-impact-of-bingeviewing-final-7-102014
ARSLAN, Z. (2012). “Geçmişten Bugüne Eleştirel Bir Orta Sınıf Değerlendirmesi.” Toplum ve Demokrasi Dergisi, 6(13), 55-92.
BALOĞLU, U. (2019). “Yaşam Biçimlerinin Televizyon Dizilerinde Yansıtılması: Bizimkiler Örneği.” MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(3), 2875-2897.
BAUDRILLARD, J. (2016). Tüketim Toplumu, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
BLAIR, T., BURRER, T., GARCIA, J., HERNANDEZ, A., LI-SOUTHWICK, Q. Y., LOGAR, K. & PORTER, L. (2019). Netflıx Company Analysıs (PDF Belgesi). http://tessacreates.com/wp-content/uploads/pdfs/Netflix-CompanyAnalysis.pdf.
BOCOCK, R. (2005). Tüketim. Dost Kitabevi.
BOURDIEU, P. (2014). Simgesel sermaye ve toplumsal sınıflar. Çev. Nazlı Ökten, Cogito, 76, 192-203.
BOURDIEU, P. (2015). Ayrım: Beğeni yargısının toplumsal eleştirisi. Heretik.
DiMAGGIO, P. (1987). Classification in art. American sociological review, 440-455.
EYCE, B. (1999). “Sosyal tabakalaşma tipolojisinde Weberiyan model.” Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, (13), 271-287.
FLICHY, P. (1995). “Dynamics of modern communication: The shaping and impact of new communication technologies.” in J. Corner, P. Scannell, Garnham, P. Schelsinger, C. Sparks, & Wood (Eds.), Media culture and society. London: Sage.
GARNHAM, N. (1993). Bourdieu, the cultural arbitrary, and television. Bourdieu: critical perspectives, 178-192.
HITCHCOCK, L. A. (2013). Kuramlar ve Kuramcılar, çev. Seda Pekşen, İstanbul: İletişim Yayınları.
JAWORSKI B. (2021). Netflix: Reinvention across mutiple time periods. AMS Review. https://link.springer.com/article/10.1007%2Fs13162-021-00195-y.
JENNER, M. (2018). Netflix &The Re-Invention of Television. Cambrige UK: Palgrave Macmillan.
JENSEN, K. & ROSENGREN, K. E. (2005). İzleyicinin Peşindeki Beş Gelenek (Ş. Yavuz ve Y. Yavuz, Ed.), Medya ve İzleyici Bitmeyen Tartışma, Ankara: Vadi.
KARADEMİR HAZIR, I. (2014). “Bourdieu sonrası yeni eşitsizlik gündemleri: Kültürel sınıf analizi, beğeni ve kimlik.” Cogito, 76, 230-264.
LIZARDO, O. (2006). “How cultural tastes shape personal networks.” American Sociological Review, 71(5), 778-807.
LÓPEZ-SINTAS, J., ROJAS DE FRANCISCO, L., & GARCÍA-ÁLVAREZ, E. (2017). “Home-based digital leisure.” World Leisure Journal, (59), 86-92.
MANLEY, L. (2013). “Post-Water-Cooler TV.” New York Times 11 Aug. AR1. Print.
MATRIX, S. (2014). “The Netflix effect: Teens, binge watching, and on-demand digital media trends.” Jeunesse: Young People, Texts, Cultures, 6(1), 119-138.
MICHAEL E. (1981). Sobel, Lifestyle and Social Structure: Concepts, Definitions, Analyses, New York: Academic Press Inc.
MORABITO, A. (2014). “Viewership for AMC’s Walking Dead Soars.” New York Post. NYP Holdings, 15 Oct. 2013. Web. 14 June 2014.
MORRISON, M. & KRUGMAN, D. (2001). “A look at mass and computer mediated technologies: Understanding the roles of television and computers in the home,” Journal of Broadcasting & Electronic Media, 45(1), 135–161.
NEWCOMB, H. (1994). Television: The critical view. Fifth edition. New York: Oxford University Press.
ÖZONUR, D. (2010). “Türkiye’de ‘yeni orta sınıf’ üzerine bir analiz: Issız Adam; ‘yuppie’ Alper”. Marmara İletişim Dergisi, 16, 187-200.
PALABIYIK, A. (2011). “Pierre Bourdieu Sosyolojisinde ‘Habitus’, ‘Sermaye’ ve ‘Alan’ Üzerine.” Liberal Düşünce Dergisi, (62), 1-21.
ROSS, G. (1978). “Marxism and the New Middle Classes: French Critiques”, Theory & Society, 5(2), s.163-190.
SARI, Ü. & TÜRKER, H. (2021). “Dijital Platform Kullanıcılarının İzleme Alışkanlıklarına Yönelik Bir Araştırma: Netflix Örneği.” Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21 (1), 59-80.
SINTAS, J. L., de FRANCISCO, L. R. & ÁLVAREZ, E. G. (2015). “The Nature of Leisure Revisited.” Journal of Leisure Research, 47(1), 79–101.
SKEGGS, B. (1997). Formations of class & gender: Becoming respectable. Sage.
SLATER, D. (1997). Consumer Culture and Modernity, Cambridge: Polity Press
SMITH, P. (2007). Kültürel kuram. Çev. Güzelsarı, S., & Gündoğdu, İ. İstanbul: Babil Yayınları.
SOBEL, M. E. (1981). Lifestyle and Social Structure: Concepts, Definitions, Analyses, Academic Press Inc. New York.
SPANGLER, T (2013). Netflix survey: Binge-watching is not weird or unusual. Available at: http://variety.com/2013/digital/news/netflix-survey-binge-watching-isnot-weird-orunu-sual-1200952292/
STEINER, E. & XU, K. (2020). “Binge-watching motivates change: Uses and gratifications of streaming video viewers challenge traditional TV research.” The International Journal of Research into New Media Technologies, 26 (1). 82-101. doi: 10.1177/135.485.6517750365.
SWEETMAN P. (2003). “Twenty-First Century Dis-Ease? Habitual Reflexivity Or the Reflexive Habitus”. The Sociological Review. 51(4), 528-549
ŞAYLAN, G. (2002). Postmodernizm, Ankara: İmge Kitabevi
TICHI, (1991). Electronic hearth: Creating an American television culture. New York: Oxford University Press.
TOPÇU, U.C., EROĞLU, U. & ÖZER, A. (2020). “Gösterişçi Tüketimin Kökenleri: Benlik, Sosyal Statü ve Tüketici Materyalizmi.” Tüketici ve Tüketim Araştırmaları Dergisi, 12(1), 151-185.
TRYON, C. (2015). “TV Got Better: Netflix’s Original Programming Strategies and Binge Viewing.” Media Indisturies Journal. 2 (2).104-116. doi: https://doi.org/10.3998/mij.15031.809.0002.206
TURKLE, S. (2011). Alone together: Why we expect more from technology and less from each other. New York, NY: Basic books.
TURNER, J., BEEGHLEY, L. & POWERS, C. H. (2010). Çev. Ümit Tatlıcan, Sosyolojik Teorinin Oluşumu. Ankara: Sentez Yayıncılık
TÜRDÜ, N. (2021). Webrazzi Insights Medya Tüketim Alışkanlığı (Araştırma Raporu). https://webrazzi.com/2021/02/04/medya-tuketim-aliskanligi-arastirma-raporu/
ULUÇ, G. (2008). Küreselleşen Medya: İktidar ve Mücadele Alanı. İstanbul: Kırmızı Yayınları.
ÜSTÜNER, T. & HOLT, D. (2010), "Toward a Theory of Status Consumption in Less Industrialized Countries", Journal of Consumer Research, 37 (1), s. 37-56.
VIÑALS-BLANCO, A. (2015). The transformation of leisure in the digital age. In B. Çoban (Ed.), Social media and social movements: The transformation of communication patterns (pp. 165–180). Lanhan, MD: Lexington Books.
VIRILIO, P. (1995). “Speed and information: cyberspace alarm!.” Ctheory, 18(3), 1-5.
WALLENSTEIN, A. “‘Arrested Development’ Draws Big Early Netflix Audience.” Variety. Variety Media, 28 May 2013. Web. 14 June 2014.
WEBER, M. (2012). Ekonomi ve Toplum. Çev. Latif Boyacı, İstanbul: Yarın Yayınları.
WYNNE, D. (2002). Leisure, lifestyle and the new middle class: A case study. Rout