Uluslararası Hukukta Davet ile Müdahale Konsepti Çerçevesinde Bir Örnek Olay İncelemesi: Rusya’nın Suriye Müdahalesi

Bu çalışma, Rusya’nın Suriye’deki askeri varlığını uluslararası hukuktaki davet ile müdahale konsepti çervesinde ele almaktadır. Anarşik uluslararası ilişkiler sisteminin en tartışmalı konularından kuvvet kullanımı, iç savaş nedeni ile zor günler geçiren Suriye’de tartışmaya neden olmuştur. Beşar Esad yönetiminin BM Antlaşması Md. 2/4’e getirilen bir istisna olan müşterek meşru müdafaa konsepti dahilindeki daveti üzerine Rusya Eylül 2015’ten bu yana Suriye’de askeri varlığını sürdürmekte ve Esad rejimine karadan ve havadan destek sağlamaktadır. Her ne kadar Esad yönetimi tarafından davet edilse de, bazıları Rusya’nın Suriye’deki varlığının müşterek meşru müdaafa kapsamında değerlendirilemeyeceğini, dolaysıyla Suriye’deki Rus askeri varlığının uluslararası hukuku ihlal ettiğini iddia etmiştir. Bu iddianın doğruluğunu uluslararası hukuk açısından analiz eden çalışma iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölüm uluslararası hukuktaki davet ile müdahale konseptini açıklamakta olup hangi hallerde geçerli bir davet olacağını ele almaktadır. İkinci bölüm ise, kısaca Suriye iç savaşına ve Rusya müdahalesine değindikten sonra, müdahalenin uluslararası hukuka uygunluğunu analiz edecektir. Jus ad bellum ve jus in bello’nun uluslararası hukukun birbirini ilgilendiren ancak birbirinden bağımsız iki farklı yasal rejim olduğu gerçeğinden hareket eden çalışma, Rusya’nın savaş suçu işlediği kabul edilse dahi, bu müdahalenin kuvvet kullanma yasağını da ihlal ettiği anlamına gelmeyeceğeni önermektedir.

Anahtar Kelimeler:

Kuvvet Kullanımı, Davet ile Müdahale, Suriye İç Savaşı, Rusya Müdahalesi

A Case Study Under The Intervention by Invitation Concept in International Law: The Russian Intervention in Syria

This study deals with the military presence of Russia in Syria under the concept of intervention by invitation in international law. The use of force, one of the most controversial issues in the anarchic international relations system, has caused controversy in Syria having a difficult time because of the civil war. Based upon the invitation by the al-Assad administration, Russia has maintained its military presence in Syria since September 2015, and provided land and air support to the regime. Although invited by the Assad administration, some have argued that Russia’s presence in Syria cannot be regarded as a collective self-defense intervention, and that the Russian intervention has, in fact, violated international law. The study analyzing the validity of this claim consists of two parts. While the first part explains the concept of intervention by invitation and discusses where it will be a valid invitation, the second part analyzes the compliance of the Russian intervention with international law. Moving forward from the fact that jus ad bellum and jus in bello are two different legal regimes of international law, the study suggests that even if Russia is considered to be a war criminal, it does not necessarily mean that the intervention violates the law on the use of force.

Keywords:

Use of Force, Intervention by Invitation, Syrian Civil War, Russian Intervention,

PDF

___

Birleşmiş Milletler Antlaşması, 1945. Bjola, Corneliu (2008), “Legitimacy and the Use of Force: Bridging the Analytical - Normative Divide”, Review of International Studies, 34, 627-644. Byrne, Max (2016). “Consent and the Use of Force: An Examination of ‘Intervention by Invitation’ as a Basis for US Drone Strikes in Pakistan, Somalia and Yemen”, Journal on the Use Of Force And International Law, 3(1), 97-125. Caner, Cantürk (2012), “Suriye’de Baas Partisi: İdeolojisi, Örgüt ve İktidar”, (Ed.) Barış Adıbelli, Emperyalizmin Oyununda İkinci Perde: Arap Baharı ve Suriye, IQ Kültür, İstanbul, 15-46. Daily News (2015), “Syrian Government Invites Russia to Send in Ground Troops to Protect Assad Regime from ISIS”, http://www.nydailynews.com/news/world/russia-launches-attacks-syria-day-article-1.2382933, Erişim Tarihi: 10.10.2016. Doswald-Beck, Louise (1985). “The Legal Validity of Military Intervention by Invitation of the Government”, British Yearbook of International Law, 56, 189-252. Fox, Gregory (1992), “The Right to Political Participation in International Law”, Yale Journal of International Law, 17(2), 539-607. Georgia Report (2009), “Independent International Fact-Finding Mission on the Conflict in Georgia”, http://www.mpil.de/files/pdf4/IIFFMCG_Volume_II1.pdf, Erişim Tarihi:11.10.2016. Hall, Edward (1880). International Law, Oxford University Press, New York. Hargrove, John Lawrence (1991). “Intervention by Invitation and the Politics of the New World Order” (Ed.) Lori Fisler Damrosch ve David Scheffer, Law And Force In The New Internatıonal Order, 113-126, Westview Press Boulder. Hayman, P.A. ve Williams, John (2006), “Westphalian Sovereignty: Rights, Intervention, Meaning and Context”, Global Society, 20(2), 521-542. Heselhaus, Sebastien (2009), “International Law and the Use of Force”, (Ed.) Aaron Schwabach ve Arthur John Cockfield, The Role of International Law and Institutions, EOLSS Publishers, Paris. Hurd, Ian (2011), “Is Humanitarian Intervention Legal? The Rule of Law in an Incoherent World”, Ethics & International Affairs, 25(3), 293-113. International Law Commission (2001), “Draft Articles on the Responsibility of States for Internationally Wrongful Acts”, http://legal.un.org/ilc/texts/instruments/english/commentaries/9_6_2001.pdf, Erişim Tarihi:09.09.2016. Jamnejad, Maziar ve Wood, Michael (2009), “Current Legal Developments: The Principle of Non-Intervention”, Leiden Journal of International Law, 22(2), 345-381. Kuras, Fatih (2012), “Suriye’de Baas Hareketi”, (Ed.) Ümit Özdağ, Küçük Orta Doğu Suriye, Kripto, Ankara, 39-60. Le Mon, Christopher (2003), “Unilateral Intervention by Invitation in Civil Wars: The Effective Control Test Tested”, International Law and Politics, 35, 741-793. Milojević, Mimor (2001), “Prohibition of Use of Force and Threats in International Relations”, Law and Politics, 1(5), 581-604. Nolte, George (2012), “Intervention by Invitation”, (Ed.) Rüdiger Wolfrum, Max Planck Encyclopedia of Public International Law, online edition. Özel, Merve Suna (2012), “Rusya’nın Sıcak Denizlerdeki Son Kalesi: Suriye”, (Ed.) Ümit Özdağ, Küçük Orta Doğu Suriye, Kripto, Ankara, 123-150. Solak, Hacer (2016). “Rusya’nın Suriye Müdahalesinin Uluslararası Hukukta ‘Kuvvet Kullanımı’ ve ‘Müşterek Meşru Müdafaa’ Prensipleri Açısından Analizi”, V. Türkiye Lisansüstü Çalışmaları Kongresi, Isparta. Şahin, Okan (2016), “Suriyeli Mültecilerin Dağılımı ve Son Rakamlar” Stratejik Ortak, Nisan 20, 2016, http://www.stratejikortak.com/2016/04/suriyeli-multecilerin-sayisi.html, Erişim Tarihi:08.10.2016. Taşdemir, Fatma (2006). Uluslararası Terörizme Karşı Devletlerin Kuvvete Başvurma Yetkisi, Usak Yayınları, Ankara. Taşdemir, Fatma (2009), Uluslararası Nitelikte Olmayan Silahlı Çatışma Hukuku, Adalet Yayınevi, Ankara. The American Presidency Project (1986), “Ronald Reagan: Radio Address to the Nation on Terrorism”, http://www.presidency.ucsb.edu/ws/?pid=37376, Erişim Tarihi: 12.10.2016. The Guardian (2016), “Report on Syria Conflict Finds 11.5% of Population Killed or Injured”, https://www.theguardian.com/world/2016/feb/11/report-on-syria-conflict-finds-115-of-population-killed-or-injured, Erişim Tarihi: 08.10.2016. Thomas, Aaron Joshua ve Thomas, Ann Van Wynen (1956), Non-intervention: The Law and Its Import in the Americas, Southern Methodist University Press, Dallas. Värk, René (2003), “The Use of Force in the Modern World: Recent Developments and Legal Regulation of the Use of Force”, Baltic Defence Review, 10(2), 27-44. Viyana Antlaşmalar Hukuku Sözleşmesi, 1969. Yazıcı, Nevin (2012), “Suriye Siyasi Tarihi”, (Ed.) Ümit Özdağ, Küçük Orta Doğu Suriye, Kripto, Ankara, 13-38.