Meslek Yüksekokullarında Verilen Turizm Eğitiminin Değerlendirilmesi: Bir Odak Grup Çalışması

The Evaluation of Tourism Education in Vocational High Schools: A Focus Group Study

Abstract: Tourism programs in vocational schools aim to train intermediate and mid-level human resources for the tourism sector. There is increasing emphasis placed upon the requirement that programs providing vocational tourism education provide better tourism education, raising the required human resources in terms of both their quality and quantity. In this study the focus group interview method was used in the evaluation of the existing and targeted tourism education. This methodology was preferred because divergent ideas and opinions are discussed by the members of focus group so that these opinions put forward solutions to obtain the targeted quality in tourism education. This study aims to evaluate the views of the officials regarding public administrators in the field of tourism, academics, NGO officials and professional managers on the courses offered in the curriculum, training conditions, targeted skills and abilities that the students are to obtain. According to the data obtained in this survey, in the schools providing vocational tourism education and aiming to educate qualified human resources, it was observed that important problems such as: the academic calendar, training practices and physical deficiencies still remained. However, there was found to be an inadequate level of cooperation and coordination between the supply side (the vocational high schools), the demand side (the tourism sector) and the public institutions as well as in the regulatory and supervisory tasks.

PDF

___

Aaker D., Kumar V. & Day G. S. (2004). Marketing Research. New York 2004. Aksu M. & Bucak T. (2012). Mesleki Turizm Eğitimi. Aksaray Üniversitesi İİBF Dergisi 4/2 (2004) 7-18.
Aktaş A. & Boyacı C. (1992). Üniversiteler Kurumunda Lisans Düzeyinde Turizm İşletmeciliği ve Akdeniz Örneği. III. Ulusal Turizm Kongresi, Kuşadası Belediye Yayınları 5.
AKTOB (Akdeniz Turistik Otelciler ve İşletmeciler Birliği) (2014). 2013 Yılı Turizm İstatistikleri Raporu. Kaynak: http://www.aktob.org.tr/pdf/aktob.turizm.verileri.pdf. Erişim Tarihi: 31.12.2014 Alkan, C., Doğan H. & Sezgin İ. (1998). Mesleki ve Teknik Eğitimin Esasları. İstanbul 1998.
Alp T. (1992). Türkiye`de Turizm Eğitimin Yapısı, Uygulanan Politikalar ve Sonuçları. Turizm Bakanlığı Turizm Eğitimi Genel Müdürlüğü, No: 47. Ankara 1992.
Aymankuy Y. & Aymankuy Ş. (2002). Önlisans ve Lisans Düzeyindeki Turizm Eğitimi Veren Yükseköğretim Kurumlarının Bulundukları Yerlerin Analizi ve Turizm Eğitimi için Öneri Bir Model. Turizm Eğitimi, Konferans-Workshop (2002) 29-41. Ankara.
Aydın S. (2010). Üniversite ve Sektör Temsilcilerinin Bakış Açısıyla Lisans Düzeyindeki Turizm Eğitiminin Araştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Sakarya 2010.
Baltacı F., Üngüren E., Avsallı H. & Demirel O. N. (2012). Turizm Eğitimi Alan Öğrencilerin Eğitim Memnuniyetlerinin ve Geleceğe Yönelik Bakış Açıların Belirlemesine Yönelik Bir Araştırma. Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi 4/1 (2012) 17-25.
Baum T. (1995). Managing Human Resources in the Europen Hospitality Industry: A Strategic Approach. London 1995. Christou E. (1999). Hospitality Management Education In Greece: An Exploratory Study. Tourism Management 20/6 (1999) 683-691.
Çokluk Ö., Yılmaz K. & Oğuz E. (2011). Nitel Bir Görüşme Yöntemi: Odak Grup Görüşmesi. Kuramsal Eğitimbilim 4/1 (2011) 95-107. Demirer H. (2000). Kapadokya Bölgesi Turizm Belgeli Konaklama İşletmeleri Üst ve Orta Düzey Yöneticilerinin Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Yüksekokulu Öğrencilerinden Beklentilerini Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma. Kapadokya Toplantıları VII (2000) 8-23. Nevşehir. Ehtiyar R. & Üngüren E. (2008). Turizm Eğitimi Alan Öğrencilerin Umutsuzluk ve Kaygı Seviyeleri ile Eğitime Yönelik Tutumları Arasındaki İlişkinin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi 1/4 (2008) 159-181.
Güneş İ. (1997). Türkiyede Turizm Eğitim ve Öğretiminin Temel Sorunları. Anatolia: Turizm Araştır- maları Dergisi 8 (1997) 99-105.
Güzel N. G. (2006). Yükseköğretimde Turizm Eğitimi ve Hizmet Kalitesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara 2006.
Hacıoğlu N. (1992). Yükseköğretimde Mesleki Turizm Eğitimi Geliştirme Perspektifleri. Turizm Eğitimi, Konferans-Workshop, Ankara.
Hacıoğlu N., Kaşlı M., Şahin S. & Tetik N. (2008). Türkiyede Turizm Eğitimi. Ankara 2008. Johnstone D. (1994). College at Work: Partnerships and Rebuilding of American Competence. Journal of Higher Education 65/2 (1994) 168-181.
Keung S. W. (2000). Tourists Perception of Hotel Frontline Employess Questionable Job-related Behaviour. Tourism Management 21/2 (2000) 21-34. Karasar N. (1995). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara 1995.
Koşan A. (2003). Eğitimde Okul-Sektör İşbirliği. Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 2/1 (2003) 107-130.
Koyuncu M. (2000). Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Yüksekokulu Öğrencilerinin Turizm İşletmeleri Yöneticilerinden Beklentileri. Kapadokya Toplantıları VII (2000) 24-35. Nevşehir.
Kozak M. A. (2009). Akademik Turizm Eğitimi Üzerine Bir Durum Analizi. Muğla Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (İLKE) 22 (2009) 1-20.
Krueger R. A. (1994). Focus Groups: A Practical Guide for Applied Research. London 1994. Kuş E. (2003). Nicel-Nitel Araştırma Teknikleri. Ankara 2003. Maviş F. & Kozak S. (1992). Meslek Yüksekokullarında Turizm Programı ve Anadolu Üniversitesi Eskişehir Meslek Yüksekokulu Turizm Otelcilik Ders Programı. Turizm Eğitimi, Konferans- Workshop, Ankara 1992. Olalı H. (1982). Turizm Politikası ve Planlaması. İzmir 1982.
Pelit E. & Güçer E. (2006). Turizm Alanında Öğretmenlik Eğitimi Alan Öğrencilerin Turizm İşletmele- rinde Yaptıkları Stajları Değerlendirmeleri Üzerine Bir Araştırma. Gazi Üniversitesi Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi 1 (2006) 139-164.
Sekaran, U. (1992). Research Methods for Business. New York 1992. Sem J. & Clements C. (1996). Tourism and Recreation Management: Strategies for Public Lands. Parks and Recreation 31/9 (1996) 92-105. Seymen A. O. (2002). Turizm İşletmelerinde Oryantasyon Eğitiminin İnsan Kaynakları Yönetimi Açı- sından Önemi ve Buna Yönelik Program Modelinin Oluşturulması. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi 13/1 (2002) 15-25.
Şahin İ. & Fındık T. (2008). Türkiyede Mesleki ve Teknik Eğitim: Mevcut Durum, Sorunları ve Çözüm Önerileri. Türk Standartlar Enstitüsü Dergisi 12/3 (2008) 65-86.
Şahin Ö. & Okumuş F. (2002). MEB-YÖK Meslek Yüksekokulları Program Geliştirme Projesi Çerçeve- sinde Turizmle İlgili Otel İşletmeciliği ve Seyahat İşletmeciliği Programlarının Uygulanmasında Karşılaşılan Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Turizm Eğitimi, Konferans-Workshop, Ankara 2002.
Ünlüönen K. (2000). Turizm İşletmeciliği Öğretmenlik Programlarının Öğrenci Beklentileri ve Algıla- maları Açısından Değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi 3 (2000) 218-238.
Ünlüönen K. & Boylu Y. (2005). Türkiyede Yüksek Öğretim Düzeyinde Turizm Eğitimindeki Geliş- melerin Değerlendirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi 3/12 (2005) 11-32.
Üzümcü T. P. & Bayraktar S. (2004). Türkiyede Turizm Otel İşletmeciliği Alanında Eğitim Veren Yüksek Öğretim Kuruluşlarındaki Eğitimcilerin Turizm Mesleki Eğitiminin Etiksel Açıdan İncelen- mesine Yönelik Bir Alan Araştırması. 3.Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi, Bildiri Kitabı, 80.
Yıldırım A. & Şimşek H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara 2013.
Yılmaz K. & Oğuz E. (2011). Nitel Bir Görüşme Yöntemi: Odak Grup Görüşmesi. Kuramsal Eğitimbi- lim 4/1 (2011) 95-107. Yılmaz H. & Yolal M. (2008). Film Turizmi; Destinasyonların Pazarlanmasında Filmlerin Rolü. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 8/1 (2008) 175-192.