Dilek Melike ULUÇAY

Kurumsal İmaj Ölçümünde Kişiselleştirme Metaforu

Kurumsal imaj yönetiminin en önemli parçalarından biri etkili ve kapsayıcı bir ölçme aracı kullanarak mevcut kurumsal imaj değerlendirmelerini doğru yapmaktır. Kurumsal imaj ölçümü ile ilgili farklı yaklaşımlar bulunmaktadır. Bu yaklaşımların dikkat çekenlerinden biri kişiselleştirme metaforuna başvuran kurumsal imaj ölçümlemeleridir. Bu yaklaşımda kişiselleştirme benzetmeleri kullanılarak geliştirilmiş kurumsal kişilik skalaları aracılığı ile kurumsal imaj ölçümü yapılır. Bu çalışma kapsamında kişiselleştirme metaforundan yola çıkılarak geliştirilmiş olan Davies vd.'nin (2004) kişilik skalası referans alınmış ve Yaşar Üniversitesi'nin iç ve dış paydaş gruplarının kurumsal imaj değerlendirmeleri belirlenmeye çalışılmıştır. Çalışmada nicel yöntemlere başvurulmuş, tanımlayıcı istatistiklerden ve t-testinden faydalanılmıştır. Çalışmanın sonuçlarına göre hem iç paydaşların hem dış paydaşların kurumsal imaj değerlendirmeleri olumlu yöndedir. Bununla birlikte iç ve dış paydaş grupları kurumsal imaj değerlendirmeleri arasında anlamlı farklar mevcuttur

Personalization Metaphor In Corporate Image Measurement

One of the most important elements of corporate image management is using an effective and inclusive measurement tool to evaluate corporate image accurately. There are different approaches for corporate image measurement. One of the prominent approaches in image measurement is the personalization scales which are applying personification to measure corporate image. As part of the research, the personalization scale developed by Davies et.al. (2004) was taken as a reference. Then, Yaşar University’s internal and external stakeholders’ image perception was identified using a personalization scale. Quantitative methods were conducted in this research. Descriptive statistics and t-test were chosen to analyse the data. The research demonstrated that both internal and external stakeholder groups had positive image perception for Yaşar University. Besides, there is a significant difference between the perceptions of both groups

PDF

___

Abratt, Russel (1989). “A New Approach to Corporate Image Management Process.” Journal of Marketing Management. 5 (1): 63-76.
Cornelissen, Joep (2000). “Corporate Image: an Audience Centred Model. Corporate Communications: An International Journal. 5 (2): 119-125.
Davies, Gary; Chun, Rosa; da Silva, Rui Vinhas ve Roper, Stuart (2001). “The Personification Metaphor as a Measurement Approach for Corporate Reputation.” Corporate Reputation Review. 4 (2): 113-127.
Davies, Gray; Chun, Rosa; da Silva, Rui Vinhas ve Roper, Stuart (2004). “A corporate Character Scale to Assess Employee and Customer Views of Organization Reputation.” Corporate Reputation Review. 7 (2): 125-146.
Demir, Filiz Oktay (2010). “Kurumsal İtibar Ölçümünde Kişiselleştirme Metaforu.” Review Of Social, Economic and Business Studies. 9: 10248-10249.
Dowling, Graham (1993). “Developing Your Company Image into a Corporate Asset.” Long Range Planning. 26: 21-103.
Dunteman, George (1989). Principal Component Analysis: Quantitative Applications in the Social Sciences Series. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Field, Andy (2000). “Discovering Statistics Using SPSS for Windows.” Sage: London
Fombrun, Charles; Gardberg, Naomi ve Sever, Joy (2000). “The Reputation Quotient: a Multistakeholder Measureof Corporate Reputation.” The Journal of Brand Management. 7 (4): 241- 255.
Gray, Edmund ve Balmer, John (1998). “Managing Corporate Image and Corporate Reputation.” Long Range Planning. 31 (5): 695-702.
Gotsi, Manto ve Wilson, Alan (2001). “Corporate Reputation: Seeking a Definition.” Corporate Communications: An International Journal. 6 (1):24-30.
Grunig, James (1993). “Image and Substance: From Symbolic to Behavioral Relationships.” Public
Relations Review. 19 (2): 121-139.
Henson, Robin ve Roberts, Kyle (2006). “Use of Exploratory Factor Analysis in Published Research.” Educational and Psychological Measurement. 66: 393-416.
Hutcheson, Graeme ve Sofroniou, Nick (1999). The Multivariate Social Scientist. London: Sage.
Kaiser, Henry (1974). “An Index of Factorial Simplicity.” Psychometrika. 39: 31-36.
Karasar, Niyazi (2004). Bilimsel Arastirma Yöntemleri. Ankara: Nobel.
LeBlanc, Gaston ve Nguyen, Nha (1996). “Cues Used by Customers Evaluating Corporate Image in Service Firms: An Empirical Study in Financial Institutions.” International Journal of Service Industry Management. 7 (2): 44-56.
Martineau, Pierre (2002). “The Personality of the Retail Store. Retailing: Critical Concepts.” Anne, Findlay ve Leigh, Sparks (der) içinde. London: Routledge.
Pallant, Julie (2001). SPSS Survival Manual. Maidenhead, PA: Open University Press.
Schwaiger, Manfred (2004). “Components and Parameters of Corporate Reputation – an Empirical Study.” Schmalenbach Business Review. 56: 46-71.
Tran, Mai An, Nguyen; Bang, Melewar, T.C. ve Bodoh, Jim (2015). “Exploring the Corporate Image Formation Process.” Qualitative Market Research: An International Journal. 18 (1): 86-114.
Uluçay, Dilek Melike (2012). Yaşar Üniversitesi Kurumsal İmajının Üniversitesi Kurumsal İmajının Üniversitenin Farklı Paydaş Grupları Tarafından Algılanışı. Yayınlanmamış Doktora Tezi.
Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Uzoğlu, Sevil (2001). “Kurumsal Kimlik, Kurumsal Kültür ve Kurumsal İmaj.” Kurgu Dergisi. 18: 337-353.
Worcester, Robert (2009). “Reflections on Corporate Reputations. Management Decision.” 47(4): 573-589