Tarihin başlangıcından itibaren insan ile yaşamış olduğu mekân arasındaki ilişki ve sosyal olarak inşa ettiği bu mekândan kopuş dikkat çekici bir meseledir. Bu ilişki sadece inşa edilen sosyal mekândan kopuş ile cereyan etmemekte, mekânsal değişikliğin ardından gelinen yerdeki sosyal inşa da yeni bir ilişkinin ve sosyal değişimin kapısını aralamaktadır. Bu bağlamda, insanlığın varoluşundan itibaren temel ihtiyacı olan güvenli çevre oluşturma gayretinin toplumsal değişime ve göç olgusuna olan etkisi, günümüzde özellikle Avrupa devletlerinde klasik güvenlik anlayışının dışında Kopenhag Okulu’nun sosyal inşacı bir anlayış ile ortaya koyduğu “güvenlikleştirme” yaklaşımının ana unsurları olan siyasal, ekonomik, çevresel ve toplumsal anlamda bir güvenlik tehdidi olarak ele alınmaktadır. Avrupa ülkelerinde son yıllarda politika yapıcılar, devlet dışı aktörler ve göçmenlerin varlığından rahatsız olan kitleler göçü toplumsal güvenliğin alt unsuru olan kültürel güvenliklerine bir tehdit olarak görmektedir. Güncel politikalarında ve gelecek stratejilerinde bu olguyu dikkate almışlardır. Politika yapıcıların kültürel güvenliğe ilişkin yaklaşımlarını hem literatür derlemesi hem de göç karşıtı söylemler üzerinden analiz eden bu çalışmanın temel amacı, toplumsal güvenlik içerisinde yer alan kültürel güvenlik ile göç arasındaki ilişkiyi ortaya koymaktır. Çalışmanın argümanı göçün güvenlik unsuru haline getirilmesi sürecinde kültür konusunun niçin ve nasıl ele alındığına açıklık getirmektedir. Göçmenlerin genellikle söylemsel olarak hedef ülkenin sosyal uyum, kültürel doku ve kimliğine bir tehdit olarak sunulması, devamında “yabancı istilası” olarak güvensizlik yaratan bir sosyal aktör gibi düşünülmesi; çalışmanın yöntemi olan eleştirel söylem analizinin mikro boyutu ile çıkarım yaratma aracına karşılık gelmektedir.

Since the beginning of history, the relationship between man and the space he has lived in and the break from this socially constructed space is a remarkable issue. This relationship does not only occur with a break from the social space that is built, but also the social construction in the place where the spatial change comes from, opens the door to a new relationship and social change. In this context, the effort to create a safe environment, which has been a basic need since the existence of humanity, affects social change and the phenomenon of migration. Today, besides the classical security understanding, other security elements have been added, especially in European states. The political, economic, environmental and social security elements that the Copenhagen School deals with in the "securitization" approach, which is put forward with a social constructivist understanding, are the other parameters added to the classical approach. In recent years, policymakers, non-state actors and the masses, who are disturbed by the presence of immigrants in European countries, see immigration as a threat to their cultural security, which is a sub-element of social security. They have taken this fact into account in their current policies and future strategies. The main purpose of this study, which analyzes policymakers’ approaches to cultural security through both literature review and anti-immigration discourses, is to reveal the relationship between cultural security in social security and migration. The argument of the study clarifies why and how the issue of culture is handled in the process of making immigration a security element. Immigrants are often discursively presented as a threat to the social cohesion, cultural fabric and identity of the target country, and then considered as a social actor that creates distrust as a "foreign invasion"; It corresponds to the micro dimension of critical discourse analysis, which is the method of the study, and the tool to create inferences.