Eğitim Enstitülerinde Yönetim

Türkiye’de bir meslek olarak öğretmen yetiştirme Osmanlı Devleti’nin modernleşme sürecinde açılan okullarla başlamıştır. Osmanlı Devleti’nden alınan miras Türkiye Cumhuriyeti’nde devam ettirilmiştir. Bunun yanında öğretmen yetiştiren yeni kurumlar da açılmıştır. Cumhuriyet Dönemi’nde, ortaokullara öğretmen yetiştirmek için ilk olarak Gazi Eğitim Enstitüsü açılmıştır. 1940’tan sonra, aynı amaçla, eğitim enstitülerinin sayısı artmaya başlamıştır. Bu çalışma, 1946 sonrasında açılmasına karar verilen eğitim enstitülerinin yönetiminin nasıl tasarlandığını ve uygulandığını açıklamayı amaçlamaktadır.

Administration in Education Institutes

In Turkey, the profession of teacher training started with the schools that were opened during the modernization period of the Ottoman Empire. This inheritance from the Ottoman Empire was maintained in the Republic of Turkey. In addition, new teacher training institutions were also established. In the Republican Period, the Gazi Education Institute was the first institute established in order to train teachers for secondary schools. After 1940, to serve the same purpose the number of education institutes began to increase. The present study aims to describe how the administration of the education institutes, that were founded after 1946, were designed and implemented.

Keywords:

Education institute teacher training, school management,

PDF

___

Alkım, (1974-1976). Sayılar: 53-64.
Altunya, N. (2006). Gazi Eğitim Enstitüsü, Gazi Orta Öğretmen Okulu ve Eğitim Enstitüsü (1926-1980), Ankara: G:Ü: İletişim Fakültesi Basımevi.
Akyüz, Y. (2012). Türk Eğitim Tarihi, Ankara: Pegem Akademi.
Ayas, N. (1948). Türkiye Cumhuriyeti Milli Eğitimi Kuruluşlar ve Tarihçeler, Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
Becerikli, S. (2019). Öğretmen Yetiştirmede İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu Modeli (1924- 1978), Bursa Uludağ Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Bursa.
Becerikli, S. ve Demirel M. (2017). Osmanlı'dan Cumhuriyet Bursa'sına Miras Kalan Öğretmen Okulları (1883-1975) , History Studies, 9(1): 65-84.
Beyzadeoğlu, Y.Z. (1976). Mektupla Öğretimin Sonu, Alkım, 9(63-64): 16-18.
Demirel, F. (2012). Osmanlı Eğitim Sisteminin Modernleşmesi Sürecinde Hiyerarşi, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(2): 507 – 530.
Demirel, M. (2002). Türk Eğitiminin Modernleşmesinde Rüşdiye Mektepleri, Türkler, XV: 44- 60.
Demirel, M. ve Becerikli, S. (2017). Bursa Eğitim Enstitüsü, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(1): 341-374.
Devlet Arşivleri Başkanlığı, Cumhuriyet Arşivi: 180.09.0.0/78.382.1.
Duman, T. (1991). Türkiye’de Ortaöğretime Öğretmen Yetiştirme (Tarihi Gelişimi), İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Eğitim Enstitüleri Geçici Yönetmeliği. (03.03.1947) Tebliğler Dergisi, 9(423): 173-180.
Eğitim Enstitüsü Yönetmeliği. (1955). İstanbul: Matbaacılık Okulu.
Eğitim Enstitüsü Yönetmeliği. (25.11.1968). Tebliğler Dergisi, 31(1530): 495-502.
Eğitim Enstitüsü Yönetmeliği. (16.06.1969). Resmi Gazete, (13224): 1-11.
Erdem, A. (2015). Türkiye’deki Öğretmen Yetiştirmenin Amaçları, Belirsizlikleri, Çelişkileri, Öğretmen Eğitimi ve Eğitimcileri Dergisi, C.(1): 16 – 38.
Güçlü, M. (2013). 1950 ve 1980 Yılları Arasında Türkiye’de Öğretmen Yetiştirme Alanında Görülen Temel Eğilimler, OPUS-Türkiye Sosyal Politika ve Çalışma Hayatı Araştırmaları Dergisi, 3(4): 83-91.
Kavcar, C. (2002). Cumhuriyet Döneminde Dal Öğretmeni Yetiştirme, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35(1): 1-14.
Maarif-i Umumiye Nizamnamesi. (1286). İstanbul.
Maarif Vekâleti 1339-1340 Ders Senesi İhsaiyat Mecmuası. (1341). İstanbul.
Milli Eğitim İstatistikleri Meslek-Teknik ve Yüksek Öğretim 1961/65. (1968). Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası.
Milli Eğitim İstatistikleri Yüksek Öğretim 1965-67. (1969). Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası.
Milli Eğitim İstatistikleri Yüksek Öğretim 1967-70. (1972). Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası.
Milli Eğitim İstatistikleri Yüksek Öğretim 1970-1974. (1977). Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası.
Milli Eğitim İstatistikleri Yükseköğretim 1974-1978. (1980). Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası. Necati Eğitim Enstitüsü (1948). Balıkesir.
Necati Öğretmen Okulu 1953-1954, Balıkesir.
Orta Muallim Mektebi Muvakkat Talimatnamesi. ( 21.12.1927). Tebliğler Dergisi, 12: 1-84.
Öztürk, C. (1998). Türkiye’de Dünden Bugüne Öğretmen Yetiştiren Kurumlar, İstanbul: Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Yayınları.
Şahin, M. (2002). İzmir Eğitim Enstitüsü, Tarih ve Toplum, 38(225): 34-41.
Şevket, S. (1924). Orta Darülmuallimat ve Darülmuallimin, Muallimler Mecmuası, 2(20): 575.
Taşer, S. (2010). Tanzimat’tan Cumhuriyet’e Modernleşme Sürecinde Öğretmen Yetiştiren Kurumlarda Eğitim Yönetimi ve Denetimi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Konya.
Ünal, U. ve Birbudak T. (2013). İstanbul Darulmuallimini (1948-1924), Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi.
Yılman, M. (1987). Türkiye’de Ortaöğretime Öğretmen Yetiştirme Sisteminin Pedagojik Temelleri, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, İzmir.
Zeran F. ve G. Jones. (1958). İdarecilerin Vazife ve Mesuliyetleri, (Çev: İbrahim Özgür), Öğretmence: 4-8.