NAMİBYA’NIN KÜBA, KUZEY KORE VE LİBYA İLE İLİŞKİLERİNDE VEFA

Namibya Cumhuriyeti 21 Mart 1990 tarihinde bağımsızlığını kazanana kadar Berlin Konferansı ile Alman Güneybatı Afrikası’na dâhil edilmiş, ardından İngiltere ve Güney Afrika tarafından kolonileştirilmiştir. Kolonyal dönemdeki adıyla Güneybatı Afrika, Güney Afrika kontrolü altında henüz bağımsız bir devlet değilken gerilla mücadelelerinin yanı sıra diplomatik çabalar ile de bağımsızlığına giden yolu hazırlamıştır. Bu dönemde özellikle öne çıkan ve bağımsızlık mücadelesini yürüten SWAPO pek çok ülkede Güneybatı Afrika’nın temsilcisi olarak kabul görmüş, Afrika Birliği Örgütü tarafından da tanınmıştır. Güneybatı Afrika bağımsız olduğunda görevde olan 27 diplomatik kuruluşa sahiptir. Bağımsızlık için mücadele eden Güneybatı Afrika mücadelesine en çok Küba, Kuzey Kore ve Libya’dan destek bulmuştur. Güneybatı Afrika, Küba’dan askeri alanda, Kuzey Kore’den silah temini ve maddi anlamda Libya’dan ise daha çok siyasi alanda destek görmüştür. Bu çalışmanın amacını Namibya’nın gördüğü bu desteği bağımsızlık sonrasında nasıl anlamlandırdığını, bu desteklerin Namibya dış politikasına nasıl yansıdığını araştırmak teşkil etmektedir. Zira Namibya, dış politika ilke ve amaçlarını belirlediği Beyaz Kitap’ta uluslararası kurum ve kuruluşlar ile uyum ve işbirliği içinde olacağını belirtse de söz konusu Küba, Kuzey Kore ve Libya olduğunda bu ilkeyi ihlal etmekten çekinmemektedir. Amerika Birleşik Devletleri tarafından Küba’ya, Birleşmiş Milletler tarafından Kuzey Kore’ye uygulanan ambargolara rağmen söz konusu bu ülkelerle ilişkilerini kesintisiz devam ettiren Namibya zaman zaman ABD’yi kınayan ve NATO’yu Libya müdahalesinden dolayı eleştiren açıklamalarda da bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Afrika Çalışmaları, Dış politika, Namibya, Küba, Kuzey Kore, Libya, Vefa

FIDELITY IN NAMIBIA’S RELATIONS WITH CUBA, NORTH KOREA AND LIBYA

Until the Republic of Namibia became independent on 21 March 1990, it was included in the German Southwest Africa with the Berlin Conference, and then it was colonized by Britain and South Africa. While Southwest Africa, as it was called in the colonial period, was not yet an independent state under the control of South Africa, it prepared the way to its independence with diplomatic efforts as well as guerrilla struggles. In this period, SWAPO, which stands out and carries out its struggle for independence, has been accepted as the representative of Southwest Africa in many countries and has been recognized by the Organization of African Unity. Southwest Africa has 27 diplomatic organizations in service when it became independent. The struggle for Southwest Africa, which is struggling for independence, has received the most support from Cuba, North Korea and Libya. Southwest Africa received military support from Cuba, arms procurement from North Korea, and more political support from Libya. The purpose of this study is to investigate how Namibia made sense of this support it received after independence and how these supports were reflected in Namibia’s foreign policy. Namibia does not hesitate to break this principle when it comes to Cuba, North Korea and Libya, even though Namibia states that it will be in harmony and cooperation with international institutions and organizations in the White Paper in which its foreign policy principles and objectives are determined. Despite the embargoes imposed on Cuba by the United States and against North Korea by the United Nations, Namibia has occasionally condemned the USA and criticized NATO for its intervention in Libya.

Keywords:

African Studies, Foreign Policy, Namibia, Cuba, North Korea, Libya, Fidelity,

PDF

___

Abusitta, A. (2012). La dimension africaine dans la politique étrangére libyenne 1969-2002 [Yayımlanmamış doktora tezi]. Universite D’auvergne Clermont.
Bösl, A. (2014). Namibia’s Foreign Relations in a Changing World – An Appraisal. A. Bösl, A. d. Pisani, & D. U.Zaire(eds). İçinde Namibia’s Foreign Relations Historic Contexts, Current Dimensions, and Perspectives for the 21st Century (s. 3-24). Macmillan Education Namibia.
Brown, J., Lister, G., & Hopwood, G. (2016). Namibia’s Foreign Policy: Fit for the 21st Century? Reflections on the Role of the Media and Public Diplomacy. The Institute for Public Policy Research.
Central Intelligence Agency. (tarih yok). The World Factbook. 10 Aralık 2019, tarihinde https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/wa.html adresinden alındı.
Çalışkan, Y. (2011). Milletlerarası Tahkimde Ahde Vefa ve Akdin Değişen Şartlara Uyarlanması Prensiplerinin Uygulanması. Milletlerarası Hukuk ve Milletlerarası Özel Hukuk Bülteni, 365-378.
Gleijeses, P. (2007). Cuba and the Independence of Namibia. Cold War History, 7(2), 285-303.
Güncel Türkçe Sözlük. (tarih yok). Türk Dil Kurumu Sözlükleri: https://sozluk.gov.tr/ adresinden alındı.
Iikela, S. (2019, Mayıs 7). UN Sets Deadline for North Korea Ties. The Namibian. https://www.namibian.com.na/188251/archive-read/UN-sets-deadline-for-North-Korea-ties
James, A., & Berridge, G. R. (2003). P. A. James, & G. R. Berridge. İçinde A Dictionary of Diplomacy (s. 198-218). Palgrave Macmillan.
Katjavivi, P. H. (1990). A History of Resistance in Namibia. Africa World Press.
Kornes, G. (2015). Celebrating Independence Day:The Aesthetics and Politics of National Commemoration in Namibia. Journal of Namibian Studies(17), 27-50.
Kornes, G. (2019). Nordkorea transnational: Arbeiten des Mansudae Art Studios in Frankfurt und Windhoek. J. Beek, K. N’Guessan, & M. Späth içinde, Zugehörigkeiten Erforschen, Verhandeln, Aufführen im Sinne von Carola Lentz (s. 121-146). Rüdiger Köppe Verlag.
Lindeke, W. A. (2014). From Confrontation to Pragmatic Cooperation: United States of America–Namibia Relations. A. Bösl, A. du Pisani, & D. U. Zaire içinde, Namibia’s Foreign Relations Historic Contexts, Current Dimensions, and Pperspectives for the 21st Century (s. 181-207). Macmillan Education Namibia.
Melber, H. (2014). Understanding Namibia The Trials of Independence. Oxford University Press.
Mkandla, S. (1992). Namibia: The Dynamics of The Struggle for Independence. Journal of Third World Studies, 9(2), 254-284.
Mushelenga, P. (2016). Foreign Policy Making for a Pre-independent Namibia and the Subsequent Results. Journal of Namibian Studies, 19, 43-68.
Mushelenga, S. A. (2008, Kasım). Foreign Policy-Making in Namibia: The Dynamics of The Smallness of a State [Yayımlanmış yüksek lisans tezi]. University of South Africa.
New Era.(2017, Aralık 5). Namibia condemns Libyan slave trade.10 Aralık 2019 tarihinde https://neweralive.na/posts/namibia-condemns-libyan-slave-trade adresinden alındı.
Ntinda, A. (tarih yok). Libyan leader, Colonel Muammar Gaddafi. SWAPO Party: 12 Aralık 2019 tarihinde http://www.swapoparty.org/zoom_in_52.html adresinden alındı.
Orakçı, S. (2017, Şubat 18). Almanların Kaçındığı Tarih: Namibya Soykırımı. İNSAMER. 12 Aralık 2019 tarihinde https://insamer.com/tr/almanyanin-kacindigi-tarih-namibya-soykirimi_571.html adresinden alındı.
Özdemir, M. (2010). Nitel Veri Analizi: Sosyal Bilimlerde Yöntembilim Sorunsalı Üzerine Bir Çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), 323-343.
Representaciones Diplomaticas De Cuba En El Exterior. (2017, Haziran 8). Declaration of the Fifth Continental Conference of Solidaritywith Cuba Held in Windhoek, Namibia June 5-7, 2017 . 8 Ocak 2020 tarihinde http://misiones.minrex.gob.cu/en/articulo/declaration-fifth-continental-conference-solidarity-cuba-heldwindhoek-namibia-june-5-7 adresinden alındı.
Representaciones Diplomaticas De Cuba En El Exterior. (2017, Eylül 21). President of Namibia Condems Blockade at UN General Assembly. 8 Ocak 2020 tarihinde http://misiones.minrex.gob.cu/en/articulo/president-namibiacondemns-blockade-un-general-assembly adresinden alındı.
Representaciones Diplomaticas De Cuba En El Exterior. (2017, Mart 22).Vice Minister of International Relations and Cooperation Honors Fidel Castro’s Figure and Condems Blockade. 8 Ocak 2020 tarihinde http://misiones.minrex.gob.cu/en/articulo/vice-minister-international-relations-and-cooperation-honors-fidelcastros-figure-and adresinden alındı.
Sasman, C. (2011, Nisan 4). MPs criticise Nato strikes on Libya. The Namibian. 10 Aralık 2019 tarihinde https://www.namibian.com.na/78089/archive-read/MPs-criticise-Nato-strikes-on-Libya adresinden alındı.
Silva, I. C. (2016). Regional Foreign Policy of Namibia: The Agency of a Secondary Power. Brazilian Journal of African Studies, 1(1), 181-214.
South African History Online.(tarih yok). Namibian Timeline. 30 Kasım 2019 tarihinde https://www.sahistory.org.za/article/namibian-timeline adresinden alındı.
South African History Online. (tarih yok). South West Africa’s People’s Organization (SWAPO). 5 Aralık 2019 tarihinde https://www.sahistory.org.za/article/south-west-africa-peoples-organisation-swapo adresinden alındı.
SWAPO Party. (tarih yok). 12 Years of Injustice We Demand The Immediate and Unconditional Release of the Cuban Five. 6 Ocak 2020 tarihinde http://www.swapoparty.org/release_the_cuban_five.html adresinden alındı.
SWAPO Party. (tarih yok) Histoy of SWAPO Party. 5 Aralık 2019 tarihinde http://www.swapoparty.org/history.html adresinden alındı.
The Constitution of Republic of Namibia. (tarih yok). https://www.gov.na/documents/10181/14134/Namibia_Constitution.pdf/37b70b76-c15c-45d4-9095-b25d8b8aa0fb adresinden alındı.
The Namibian. (2007, Nisan 13). Libya opens embassy in Namibia. 12 Aralık 2019 tarihinde https://www.namibian.com.na/index.php?id=29298&page=archive-read adresinden alındı.
Van der Hoog, T. (2017, Temmuz 1). North Korean monuments in southern Africa Legitimizing party rule through the National Heroes’ Acres in [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Universität Leiden.
Van der Hoog, T. (2019). Monuments of Power: The North Korean Origin of Nationalist Monuments in Namibia and Zimbabwe. Leiden: African Studies Centre Leiden.
Wallace, M. (2010). A History of Namibia. Oxford University Press.