ERZİNCAN EKOLOJİK KOŞULLARINDA NOHUT (Cicer arietinum L.) ÇEŞİTLERİNİN VERİM VE VERİM ÖZELLİKLERİNİN İNCELENMESİ

Erzincan'da 2008 ve 2009 yıllarında kıraç şartlarda yürütülen bu çalışmada 4 nohut çeşidinin tane verimi ve bazı yüksek tane verimi ve bazı özellikleri incelenmiştir. Deneme tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak yürütülmüştür. En yüksek tane verimi 132.3 kg/da ile Yaşa çeşidinden, en düşük tane verimi ise 99.5 kg/da ile Çağatay çeşidinden elde edilmiştir. Bitki boyu 37.9 cm ile 42.4 cm arasında, dal sayısı 3.3 adet ile 3.5 adet arasında, bakla sayısı 25.9 adet ile 34.4 adet arasında, baklada tane sayısı 24.9 adet ile 33.2 adet arasında, ilk bakla yüksekliği 18.6 cm ile 22.4 cm arasında ve 100 tane ağırlığı 39.2 g ile 43.1 g arasında değişmiştir. İncelenen tüm özellikler değerlendirildiğinde Erzincan ve çevresinde nohuttan yüksek tane verimi alabilmek için Yaşa çeşidi önerilebilir.

Anahtar Kelimeler:

Nohut, çeşit, verim

A Study on Yield and Yield Characteristics of Some Chickpea (Cicer arietinum L.) Varıeties in Erzincan Egological Conditions

In this study, seed yield and some properties of 4 chickpea varieties were investigated under dry conditions of Erzincan between 2008 and 2009 growing seasons. The study was designed in randomized complete bloks with three replications. The highest seed yield (132.3 kg/da) was produced by Yaşa variety, the lowest (99.5 kg/da) by Çağatay variety. Plant height ranged betwen 37.9-42.4 cm, branch between 3.3-3.5 number, pod number per plant 25.9-34.4 number, first pod height 18.6-22.4 cm, and 100 seed weight 39.2-43.1 g. According to results, Yaşa variety can be recommended to the farmers in Erzincan and surroundings.

Keywords:

Chickpea, variety, yield,

PDF

___

Ağsakallı A., Yıldız, S., Kılıç, E. ve Babagil, G.E. 2001. Fehr, W.R. 1987. Genotyp x Enviroment Interaction. Principles of Cultivar Development, Vol: I. Theory and Tecnique (Ed. W.R. Fehr). Macmillan Publishing Company, New York, 247-260.
ve Verim Unsurlarının Belirlenmesi. IV. Tarla Bitkileri Kongresi, Tekirdağ.
Gökkuş, A., Bakoğlu, A.ve Koç, A. 1996. Bazı Adı Fiğ (Vicia sativa L.) Hat ve Çeşitlerinin Erzurum Sulu Şartlarına Adaptasyonu Üzerine Bir Çalışma. Türkiye 3. Çayır- Mera ve Yembitkileri Kongresi. 17-19 Haziran, Erzurum, 674-678.
Anlarsal A.E., Yücel, C. ve Özveren, D. 1999. Çukurova Koşullarında Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Hatlarının Verim ve Verimle İlgili Özelliklerinin Saptanması Üzerine Bir Araştırma. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi, Çayır-Mer'a Yem Bitkileri ve Yemeklik Tane Baklagiller, III: 342-347, 15-20, Kasım, Adana.
Gül, M.K., Egesel, C.Ö., Kahrıman, F. ve Tayyar, Ş. 2006. Çanakkale Yöresinde Nohut Bitkisinin Kışlık Olarak Yetiştirilebilme Olanakları. Uludağ Üniv. Zir. Fak. Derg. 20(1): 57-66
Karasu A. ve Karadoğan T. 2003. Farklı Topraklarda Değişik Toprak İşleme Yöntemleri ve Tohum Yatağı Hazırlığının Nohutun (Cicer arietinum L.) Verim ve Verim Komponentlerine Etkisinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Türkiye 5. Tarla Bitkileri Kongresi. 13-17 Ekim, Diyarbakır. 97-102.
Erzurum Meteoroloji Müdürlüğü.
Arshad, M., Bakhsh, A., Bashir, M. and Haqqani, A. M. Kartiyar, R.P., Sood, O.P. and Kalia, N.R., 1981. Selection 2002. Determining the Heritability and Relationship Between Yield and Yield Components in Chickpea (Cicer arietınum L.) Pakistan Journal of Botany, 34 (3), 237-245.
Criteria in Chickpea. International Chickpea Newsletter, 4:5-6.
Özgün, Ö.S., Biçer, B.T. ve Şakar, D. 2003. Diyarbakır- Bismil Ekolojik Koşullarında Nohutta Farklı Ekim Zamanlarının Verim ve Verim Unsurlarına Etkilerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Türkiye 5. Tarla Bitkileri Kongresi Cilt II. Diyarbakır. 428-431.
Özgün, Ö.S., Biçer, B.T. ve Şakar, D. 2005. Gökçe Nohut Ayçiçek, M. ve Yıldırım, T. 2002. Bazı Ekmeklik Buğday Çeşidinde Farklı Ekim Zamanlarının Bitkisel ve Tarımsal Özelliklere Etkisi. Türkiye 6. Tarla Bitkileri Kongresi Antalya. Cilt I 279-284.
Bingöl Şartlarındaki Verim Yeteneklerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Fırat Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 14(1), 19-28.
Bakoğlu, A. ve Ayçiçek, M. 2005. Bingöl Ekolojik Geliş Tarihi
Kabul Tarihi : 31.03.2010
Koşullarında Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Verim ve Verim Öğeleri Üzerine Bir Araştırma. Fırat Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 17(1), 107-113.
Bakoğlu A. 2009. Elazığ Ekolojik Koşullarında Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinin Verim ve Verim Öğeleri Üzerine Bir Araştırma. HR.Ü.Z.F.Dergisi, 13(1): 1-6.
Bhardwaj, R. P. and Singh, I. B., 1972. Correlation Studies in Gram (Cicer arietinum L.). Indian Agricuturist, 16(2): 205-207.
Bozoğlu, H. ve Özçelik, H. 2005. Nohutta (Cicer arietinum L.) Bazı Genotiplerin Genotip*Çevre İnteraksiyonları ve Stabilitelerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. GAP 4. Tarım Kongresi. Harran Üniv. Ziraat Fak. Şanlıurfa. Cilt I 834-839.
Ceyhan, E. 2007. Yemeklik Tane Baklagiller Ders Notları. Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü.
Cubero, J. I. 1987. Morphology of Chickpea. The Chickpea, ICARDA, Alleppo, Syria, 41-46.
Devos, P. 1988. Nitrogen value of lentils and chickpeas and changes during processing. Lentils for everyone symposium. Turkish Grain Board 29–30th Marmaris- Turkey
Eser, D., Geçit, H.H. ve Emekliler, H.Y. 1991. Evalvation Of Chickpea Landraces ın Turkey. Chickpea Newsletter Jun.ıcn, (24) p.4. FAO, 2004 Trade Yearbook
Copyright of Journal of Adnan Menderes University, Agricultural Faculty is the property of Adnan Menderes
University and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the
copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use.