Ortaokul Öğrencilerinin Çoklu Zekâ Alanları İle Bilgisayara Yönelik Tutumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Bu araştırma, ortaokul 8. Sınıf öğrencilerinin çoklu zekâ alanları ile bilgisayara yönelik tutumlarının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma 2016-2017 eğitim-öğretim yılında Samsun’un ilçelerinden birinde bulunan ortaokullarda yapılmıştır. Çalışmanın evreni 93 öğrenciden oluşmaktadır. Çalışma nicel araştırma yöntemlerine göre tasarlanmıştır. Araştırmada iki ölçek kullanılmıştır. Ölçeklerden biri Gülşen (2015) tarafından geliştirilen “Çoklu Zekâ Kuramı Değerlendirme Ölçeği”, diğeri ise Demir ve Yurdugül (2014) tarafından Türkçe ’ye uyarlanan “Ortaokul ve Lise Öğrencileri İçin Bilgisayara Yönelik Tutum Ölçeği”dir. Araştırmada elde edilen veriler SPSS paket programı kullanılarak analiz edilmiştir. Analize geçmeden önce verilerin normal dağılım gösterip göstermediği incelenmiştir. Çarpıklık ve basıklık değerlerinin yanı sıra Kolmogorov Smirnov ve Shapiro Wilk testlerine başvurulmuştur. Elde edilen sonuca göre verilerin normal dağılım göstermediği tespit edilmiştir. Bu sebeple yapılacak analizlerde non-parametrik testler kullanılmıştır. Araştırma sonucunda öğrencilerin çoklu zekâ alanları ile bilgisayara yönelik tutumları arasında düşük ve orta düzeyde anlamlı ilişki olduğu saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Bilgisayara yönelik tutum, Çoklu zekâ kuramı, Ortaokul öğrencileri

PDF

___

Akman, N. (2007). Ortaöğretimde İnsanda destek ve hareket sistemleri konusunun çoklu zekâ temelli işlenmesinin öğrenci başarısı üzerine etkisi, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Akyol, C. (2011). İlköğretim 1. kademeye yönelik bilgisayar destekli çoklu zekâ ölçeğinin geçerlilik ve güvenirlik çalışması, Yüksek lisans tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Altan, M. Z. (1999). Çoklu zekâ kuramı, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 17, 105-117.
Altun, A. (2003). Öğretmen adaylarının internete yönelik tutumları, Eğitim ve Bilim, 28 (127), 3-9.
Aygül, İ. ve Koç, C. (2016). Tunceli Üniversitesi Meslek Yüksekokulu öğrencilerinin çoklu zekâ alanları ile öğrenme stillerinin incelenmesi, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 37, 112-132.
Azar, A., Presley, A. İ. ve Balkaya, Ö. (2006). Çoklu zekâ kuramına dayalı öğretimin öğrencilerin başarı, tutum, hatırlama ve bilişsel süreç becerilerine etkisi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 45-54.
Başaran, B. I. (2004). Etkili öğrenme ve çoklu zekâ kuramı: Bir inceleme, Ege Eğitim Dergisi, 5, 7-15.
Demir, R. ve Aybek, B. (2012). Dokuzuncu sınıf öğrencilerinin öğrenme stilleri ve çoklu zekâ alanlarının incelenmesi, International Journal of Curriculum and Instructional Studies, 2 (4), 27-40.
Demir, Ö. ve Yurdugül, H. (2014). Ortaokul ve Lise Öğrencileri için Bilgisayara Yönelik Tutum Ölçeğinin Türkçe ‘ye Uyarlanması, Eğitim ve Bilim, 39 (176), 247-256.
Demirel, Ö. (2005). Eğitimde yeni yönelimler. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Ekici, G., Gülay, H. ve Taşkın, N. (2008). Öğretmen adaylarının zekâ türleriyle bilgisayarla ilgili öz-yeterlik algıları arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi, Akademik Dizayn Dergisi, 3, 94-103.
Erkan, S. (2004). Öğretmenlerin bilgisayara yönelik tutumları üzerine bir inceleme, Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12, 141-145.
Eyyam, R., Meneviş, İ. VE Doğruer, N. (2010). Çoklu zekâ ve akademik başarı arasındaki ilişki, International Conference on New Trends in Education and Their Implications, 11-13 Kasım 2010, Antalya.
Gardner, H. (1983). Frames of mind, the theory of multiple ıntelligences (second edition). London: Harper Collins Publishers.
Gerçek, C., Köseoğlu, P., Yılmaz, M. ve Soran, H. (2006). Öğretmen adaylarının bilgisayar kullanımına yönelik tutumlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 130-139.
Gök Altun, D. (2006). Çoklu zekâ kuramına göre hazırlanmış ses ve ışık ünitesinin öğrenci başarısına, hatırlama düzeylerine, fen bilgisine karşı tutumlarına ve öğretmen ve öğrenci görüşlerine etkisi, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Muğla: Muğla Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
Gülşen, C. (2015). Çoklu zekâ alanları değerlendirme ölçeği geliştirilmesi çalışması, International Journal of Human Sciences, 12 (2), 1918-1930.
Gürçay, D. ve Eryılmaz, A. (2005). Çoklu zekâ alanlarına dayalı öğretimin öğrencilerin fizik başarısına etkisi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 103-109.
Kaplan, A., Duran, M. ve Baş, G. (2015). Matematik dersinde çoklu zeka kuramına dayalı öğretimin akademik başarıya etkisi: bir meta-analiz çalışması, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11 (3), 814-831.
Köseoğlu, P., Yılmaz, M., Gerçek, C. ve Soran, H. (2007). Bilgisayar kursunun bilgisayara yönelik başarı, tutum ve öz-yeterlik inançları üzerine etkisi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 203-209.
Özyılmaz Akamca, G. ve Hamurcu, H. (2005). Çoklu zekâ kuramı tabanlı öğretimin öğrencilerin fen başarısı, tutumları ve hatırda tutma üzerindeki etkileri, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 178-187.
Saban, A. (2001). Çoklu zekâ teorisi ve eğitim, İstanbul: Nobel Yayıncılık.
Şerefhanoğlu, H. (2007). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin bilgisayara yönelik tutumları ile çoklu zekâ alanlarının karşılaştırılması, Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
Talu, N. (1999). Çoklu zekâ kuramı ve eğitime yansımaları, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15, 164-172.
Tuğrul, B. ve Duran, E. (2003). Her çocuk başarılı olmak için bir şansa sahiptir: zekânın çok boyutluluğu çoklu zekâ kuramı, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 224-233.
Yenilmez, K. ve Bozkurt, E. (2006). Matematik eğitiminde çoklu zekâ kuramına yönelik öğretmen düşünceleri, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12, 90-103.