Antakya Kırıkhan Devlet Hastanesi Ortopedi Polikliniği'nde tedavi edilen çocuk kırıklarının epidemiyolojik değerlendirilmesi

Amaç: Çocukluk çağında görülen kırıkları epidemiyolojik olarak değerlendirerek, kırık insidansı üzerinde etkisi olan faktörleri ortaya koymak, kırıklara uyguladığımız tedavi şekillerini vurgulamak ve çocukluk çağında kırıkların ortaya çıkmasını önleyecek programlar geliştirmek. Çalışma planı: Toplam 223 olguya ait 240 kırık incelendi. Çocukluk çağı kırıklarını değerlendirmek ve sosyodemografik verileri elde etmek için hazırlanan bir form her olgu için dolduruldu. Bir yıllık süre sonunda toplanan veriler SPSS paket programı ile bilgisayarda irdelendi. Sonuçlar: Çalışma grubunun 152’si erkek (%68.2), 71’i kız (% 31.8) idi (ort. yaş 8.4±4.1). Kırık insidansı yaş arttıkça artma eğilimi göstermekteydi. Kırıkların mevsim olarak ilkbaharda, ay olarak mayıs ayında daha sık ortaya çıktığı saptandı. Kırıkların sokak ortamında daha sık ortaya çıktığı, yüksekten düşmelerin etyolojide önemli rol oynadığı, olguların %63.7’sinin ilk 24 saat içinde hastaneye başvurdukları belirlendi. Kırıkların en sık üst ekstremite lokalizasyonlu olduğu ve yalnızca %4.5’inin hastane koşullarının yetersizliği nedeniyle başka hastanelere sevk edildiği belirlendi.Çıkarımlar: Ebeveynlerin eğitimi, yerel veya ulusal kampanyalarla çocuk kazalarını önlemeye yönelik programların uygulanması çocuk kazalarının ve yaralanmalarının önlenmesinde faydalı olabilecektir.

Epidemiological evaluation of children's fractures encountered in Antakya Kırıkhan State Hospital

Objectives: This epidemiological study was designed to evaluate the factors affecting the incidence of fractures in children, to assess our treatment methods, and to make suggestions for preventing accident-induced fractures in children. Methods: A total of 240 fractures of 223 patients were investigated. Patients were administered a standard questionnaire to collect sociodemographic data and assess childhood fractures. At the end of a year, all data were analyzed using SPSS statistics package. Results: Of the study group, 152 patients were males (68.2%) and 71 patients were females (31.8%). Mean age was 8.4±4.1 years. The incidence of fractures tended to increase with age. The season and month of the year that the fractures mostly occurred were spring and May, respectively. Streets were the most common environment of fracture occurrences. Falling from height played a significant role in the mechanism of fractures. The majority of cases (63.7%) sought emergency treatment in the first 24 hours. Fractures were most frequently seen in the upper extremities. Only 4.5% of patients were referred to other hospitals due to hospital shortcomings. Conclusion: Education of parents and programs concerning accident prevention implemented either locally or nationwide will be beneficial in preventing child accidents and injuries.

PDF

___

1. Wilkins KE. The incidence of fraetures in children. in: Rockwood CA, Wilkins KE, Beaty JH, editors. Fructures in Children. Vol. 3, 4rd ed. Nevv York: Lippineott-Raven; 1996. p. 3-17.
2. T.C. Halay Valiliği İl Sağlık Müdürlüğü 19.11.1998 tarih ve İST / 10012 / 6000-12859 sayılı istatistik bilgileri.
3. Watson AW. Sports injuries during one academic year in 6799 Irish school children. Anı J Sports Mcd 1984; 12:65-71.
4. Buckley SL, Gotschall C, Robcrtson W Jr, Sturm P, Tosi L, Thomas M, et al. The relationships of skeletal injuries with trauma score, injury severity score, length of hospital stay, hospital eharges, and mortality in children admitted to a regional pedialric trauma center. J Pediatr Orthop 1994 Jul; 14:449-53.
5. Bostancı İ, Sarıoğlu A, Cinbiş M, Bedir E, Herek Ö, Akşit MA. Çocuk acil servise kabul edilen travma olgularının epidemiyolojik değerlendirilmesi. Ulusal Travma Dergisi 1998; 4:261-4.
6. Demirsoy S, Gücüyener K, Günal N, Tunaoğlu S, Bölükbaşı S. Çocukluk çağında 250 kırık olgusunun retrospektif incelenmesi. Artroplasii Artroskopik Cerrahi 1991 ;2:44-6.
7. Maun DC, Rajmaira S. Distribution of physeal and nonphy-seal fraetures in 2,650 long-bone fraetures in children aged 0-16 years. J Pediatr Ortlıop 1990; 10:713-6.
8. Masterson E, Bonon D, O'Brien T. Victims of climate.Injury 1993;24:247-8.
9. Mizuta T, Benson WM, Foster BK, Paterson DC, Morris LL. Statistical analysis of the ineidence of physeal injuries. J Pediatr Orthop 1987;7:518-23.
10. Morıenssoıı W, Thonell S. Left-side dominance of upper extremity fracture in children. Açta Orthop Scand 1991; 62:154-5.
11.Worlock P, Stovver M. Fraeture patterns in Nottingham children. J Pediatr Orthop 1986;6:656-60.
12. Sheps SB, Evans GD. Epidemiology of school injuries: a 2-year experienee in a municipal health department. Pediatrics 1987;79:69-75.
13. Tursz A, Crost M. Sports-related injuries in children. A study of their characteristics, frequency, and severity, with comparison to other types of accidental injuries. Am J Sports Med 1986; 14:294-9.
14. Ege R. Çocuk kazaları korunma ve acil yardım. 1. Baskı. Ankara: Emel Matbacılık; 1984.