Atatürk Üniversitesi kampüs tabanlı dersler modeli bileşenlerine yönelik öğrenci görüşleri

Atatürk Üniversitesi, her üniversitenin müfredatına dâhil olan ortak dersleri, kampüs tabanlı öğrencilerine uzaktan eğitim yoluyla vermektedir. Her dönem yaklaşık 20.000 öğrencinin aldığı bu dersler, bireysel öğrenmeye uygun olarak hazırlanmış içerikler vasıtasıyla öğrencilere sunulmaktadır. Bunların yanı sıra öğrenciler katılımın zorunlu olmadığı yüz yüze uygulamalarla da (Açık Sınıf ve Ofis Saati) desteklenmektedir. Ancak öğrencilerin bu uygulamalara beklenen ilgiyi göstermediği görülmektedir. Bu nedenle, bu çalışmada öğrencilerin yüz yüze uygulamalara katılmama nedenlerini ortaya çıkarmak hedeflenmektedir. Bu çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden araçsal durum çalışması deseni kullanılmıştır. Araştırmanın örneklem grubu seçilirken ölçüt örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Çalışmada ölçüt olarak kredili olarak sunulmayan ve öğrenci başarısının diğer ortak derslere oranla düşük olduğu tespit edildiği için Yabancı Dil (İngilizce) dersi seçilmiştir. Çalışmaya gönüllü olarak 28 öğrenci katılmıştır. Veriler yarı yapılandırılmış görüşme formu ile toplanmış ve elde edilen veriler içerik analizi yöntemi ile analiz edilmiştir. Bulgularda öğrencilerin yüz yüze uygulamalara beklenen katılımı göstermemelerinin ders, sistem, öğretim üyeleri ve öğrenciler olmak üzere dört temel kaynağının sebep olduğu görülmüştür. Sonuç olarak, gerçekleştirilen yüz yüze uygulamalara öğrenci katılımını artırmak amacıyla öğrencilerin bu uygulamalardan haberdar edilmesi, derslerin kredili olarak verilmesi, öğretim üyelerinin ders içeriklerini daha güncel hale getirmeleri ve ders anlatımını etkili ve verimli şekilde yapmaları gerekmektedir. Bu çalışmanın sonuçları, uzaktan eğitim yoluyla verilen kampüs tabanlı derslerin hangi şartlarda yüz yüze desteğe ihtiyacı olduğunun belirlenmesine yardımcı olacaktır.

___

  • Adıyaman, Z. (2002). “Uzaktan Eğitim Yoluyla Yabancı Dil Öğretimi”. The Turkish Online Journal of Educational Technology – TOJET, 1(1), 92-97.
  • Anderman, E. M. (2002). “School effects on psychological outcomes during adolescence”. Journal of Educational Psychology, 94 (4), 795–809.
  • Arat, T. ve Bakan, Ö. (2011). “Uzaktan Eğitim ve Uygulamaları”. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 14(12), 363-374.
  • Barış, M. (2015). “Uzaktan Eğitimde Yeni Trend: Kitlesel Açık Çevrimiçi Dersler”. Reseachgate, 1-9.
  • Bayrak, M. (2015). Öğretim Üyelerinin İnternet Üzerinden Herkese Açık Kurs Yürütme Eğilimlerinin İncelenmesi [Elektronik Sürüm] [Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi]. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
  • Cresswell, J.W. (2013). Nitel Araştırma Yöntemleri (3.Baskıdan Çeviri). Ankara: Siyasal Kitapevi.
  • Çelik, E. (2015). Akran Değerlendirme Yönteminin İnternet Üzerinden Herkese Açık Kurslarda Kullanımı: Bir Durum Çalışması [Elektronik Sürüm] [Yayımlanmış Doktora Tezi]. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü.
  • Demirci, N. (2014). “What is Massive Open Online Courses (MOOCs) and What is promising us for learning?: A Review-evaluative Article about MOOCs”. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 231-256.
  • Ergüney, M. (2015). “Uzaktan Eğiyimin 6 evresi”. Yenilik ve Eğitim Teknolojileri Genel Müdürlüğü Dergisi. 12, 25-31.
  • Glance, D. (2013). The teaching and learning foundations of MOOCs. http://theconversation.com/the-teaching-and-learning-foundations-ofmoocs-14644, Erişim tarihi: 12.09.2017.
  • Goodenow, C. (1993). “Classroom belonging among early adolescent students: Relationships to motivation and achievement”. Journal of Early Adolescence, 13, 21- 43.
  • Goodenow, C., & Grady, K. E. (1993). “The relationship of school belonging and friends' values to academic motivation among urban adolescent students”. The Journal of Experimental Education, 62(1), 60-71.
  • Güngördü, E. (2003). “Öğretimde Görsellik ve Görsel Araçlarda Bulunması Gereken Özellikler”. Milli Eğitim Eğitim Kültür Sanat Dergisi, 157, 70-74. http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/157/gungordu.htm, Erişim tarihi: 10.11.2017.
  • Hagborg, W. J. (1994). “An exploration of school membership among middle and high school students”. Journal of Psychological Assessment, 12, 312-323.
  • İşman, A. (2011). Uzaktan Eğitim.[4.Baskı] Ankara: Pegem Akademi.
  • Kaya, Z. (2006). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme. [2. Baskı] Ankara: Pegem Yayınevi.
  • Kesim, E. ve Altınpulluk, H. (2014). “Kitlesel Açık Çevrimiçi Derslerin Kullanımına İlişkin Uzaktan Eğitim Uzmanlarının Görüşleri”. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 62-85.
  • Masters, K. (2011). “A Brief Guide To Understanding MOOCs”. The Internet Journal of Medical Education. 1(2): .
  • Memiş, M.R. ve Erdem, M.D. (2013). “Yabancı Dil Öğretiminde Kullanılan Yöntemler, Kullanım Özellikleri ve Eleştiriler”. International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(9), 297-318.
  • Özer, B. (1998). “Teknoloji Yoğunluklu Eğitim Yaklaşımı Olarak Uzaktan Eğitim”. Bekir Özer (Ed.) Çağdaş Eğitimde Yeni Teknolojiler. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
  • Stracke, C. M. (2014). “How can e-learning and MOOCs reveal and exploit the hidden treasures of open research and open education?” A. M. Teixeira, A. Szűcs ve Mázár, I. (Ed.), From education to employment and meaningful work with ICTs. Proceedings of EDEN Annual Conference. [CDROM] içinde (s. 11) Zagreb: European Distance and E-Learning Network. ISBN: 978-963-89559-6-8.
  • Şen, B., Atasoy, F. ve Aydın, N., (2010). “Düşük Maliyetli Web Tabanlı Uzaktan Eğitim Sistemi Uygulaması” . ResearchGate, 1-13. Uzem.gediz.edu.tr/uzaktan_egitim_nedir, Erişim Tarihi: 20.06.2017
  • Ünal, S., Çoştu, B. ve Karataş, F.Ö. (2004). “Türkiye’de Fen Bilimleri Eğitim Alanındaki Program Geliştirme Çalışmalarına Genel Bir Bakış”. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(2), 183-202.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (6. baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık. https://istatistik.yok.gov.tr, Erişim tarihi: 17.11.2017.