Yahve*, İsrail Tanrısının resmi ismi olarak Musa tarafından uyarlanmıs ve süratle yayılmıstır. Musa’nın yolundan ilerleyen İsrail’de, Baal kehaneti olarak, tek bir Tanrı ortaya çıkmıstır. Yahveist siirlerde El ismi Elohim olarak uyarlandıgı gibi, Yahve ismi Baal ismi ile yer degistirilmistir. El, Akadcaya tanrı babası olarak çevrilmektedir. El, atalarının tapınmasını himaye eden tapınakta bütün ilahların basıdır. Oysa İsrail’in Tanrısı, bütün yeryüzünün tek ilahı olarak kalmasına ragmen, bütün insanlara esit yaklasmamaktadır. Yahve, tek yaratıcıdır, diger bütün ilahlardan çok daha fazla güçlüdür. Ancak, yalnızca Yakub’un çocukları ırk olarak seçilmistir. Yahveizmde akrabalık bagı devam etmektedir. Bir tek dünya vardır, sözde tektanrı dini olarak tanıtılmaktadır, ölümden sonraki hayata pek ilgi duyulmamaktadır, cennet ya da cehennem diye kavramları dahi yoktur, ölümden sonra ödüllendirme ya da cezalandırma sistemleri hiç yoktur, aracılık islevini gören melekler de yoktur.

Yahweh was adopted by Moses as the official name of the God of Israel and gained ground rapidly. In Mosaic Israel only a single God could appear in the Balaam oracles. Yahweh replaced Ba’al in Yahwistic poems, while El names were replaced by Elohim. El, whose name is translated into Accadian as the god of father. El is the patron of ancestor worship and in the head of the pantheon. But the God of Israel remained the God of all the earth, but not equally of all men. He was the Creator, more powerful than other gods; but the children of Jacob alone were His choosen race. Yahweism remained the child of its parent. It was a one-world, nominally monopheistic religion, with no interest in the thereafter, no concept of hell or heaven, no system rewards or punisments after death, no mediator things such as angels.