Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşım yeterlık düzeylerının belirlenmesi

Bu araştırmada sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşım yeterlik düzeylerinin kendi algılarına göre belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu 2008–2009 eğitim-öğretim yılında İstanbul ili Kadıköy, Maltepe, Kartal ve Sultanbeyli ilçelerinde görev yapan ve random yolla seçilen 281 sınıf öğretmeni oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak Karadağ (2007) tarafından geliştirilen “Yapılandırmacı Öğrenme İle İlgili Öğretmen Yeterliği Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizi, SPSS paket programı ile nicel veri analiz teknikleri kullanılarak yapılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre sınıf öğretmenleri, kendilerini yapılandırmacı yaklaşım konusunda yeterli görmektedirler. Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşım yeterlik düzeyleri cinsiyet değişkenine göre farklılaşmamaktadır. 21 yıl ve üzeri mesleki kıdeme sahip sınıf öğretmenleri yapılandırmacı yaklaşımda kendilerini diğer mesleki kıdem aralığındaki öğretmenlere göre daha yeterli görmektedirler. Özel okullarda görev yapan sınıf öğretmenleri yapılandırmacı yaklaşımda kendilerini devlet okullarında görev yapan öğretmenlerden daha yeterli görmektedirler. Lisansüstü eğitim yapan sınıf öğretmenleri diğer öğretmenlere göre kendilerini yapılandırmacı yaklaşımda daha yeterli görmektedirler. Eğitim enstitüsü mezunu sınıf öğretmenleri diğer okullardan mezun olan sınıf öğretmenlerine göre kendilerini yapılandırmacı yaklaşımda daha yeterli görmektedirler.

Determining the competency levels of primary teachers in the constructivist approach

The purpose of this study is to determine primary teachers’ competency levels in the constructivist approach, using their perceptions. The sample of the study consisted of 281 randomly selected primary teachers who were working in the Kadıköy, Maltepe, Kartal, and Sultanbeyli counties of İstanbul during the 2008-2009 academic year. The data were collected using “Teachers’ Competency Scale in Regard to Constructivist Learning” developed by Karadağ (2007). The analyses were conducted using SPSS and quantitative data analysis techniques. According to the study’s findings, primary teachers perceived themselves to be competent regarding the constructivist approach. No difference was found in terms of gender regarding primary teachers’ competencies in the constructivist approach. The primary teachers who had 21 years or more of professional experience considered themselves to be more competent in the constructivist approach than their colleagues of lesser years of experience. The primary teachers working in private schools perceived themselves to be more competent in the constructivist approach than teachers working in public schools. Primary teachers doing graduate studies perceived themselves to be more competent in the constructivist approach than other teachers. Primary teachers who graduated from education faculties perceived themselves to be more competent in the constructivist approach than teachers who were graduates of other faculties.

PDF

___

Balcı, A. S. (2007). Fen öğretiminde yapılandırmacı yaklaşım uygulamasının etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü.
Çınar, O. , Teyfur, E. ve Teyfur, M. (2006). İlköğretim okulu öğretmen ve yöneticilerinin yapılandırmacı eğitim yaklaşımı ve programı hakkındaki görüşleri. İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi 7(11). (s.47- 64).
Demircioğlu, İ.H.(2006). Sosyal Bilgiler Öğretimi Ve Oluşturmacı Yaklaşım. A. Tanrıöğen (ed.), Hayat bilgisi ve sosyal bilgiler öğretimi (s.255-279). İstanbul: Lisans Yayıncılık.
Demirel, Ö. (1999). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme (2. Baskı). Ankara: PegemA Devries, R. (2004).Schooling for early childhood?why the chıld’s constructıon of relatıonshıps ıs fundamentally ımportant to constructıvıst teachers. prospects, vol. XXXIV, no. 4. (s.411-422).
Doğan, H. (1975). Program geliştirmede sistem yaklaşımı. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,7(14), (s:36-39)
Durmuş, S. ve Bahar, M.(2005) “ 2004 öğretim programlarında ölçme değerlendirme yaklaşımı: ilköğretim matematik, fen ve teknoloji dersleri örneği”, Abant İzzet Baysal Üniversitesi. S.B.E. Dergisi, 1(10-13)
Dündar, Ş. (2008). İlköğretim sosyal bilgiler dersi öğrenme ortamlarının yapılandırmacı özellikler açısından değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Erişen, Y.ve Çeliköz, N. (2003), Öğretmen adaylarının genel öğretmenlik davranışları açısından kendilerine yönelik yeterlilik algıları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi. 1(4) (s.43- 55).
Ertürk, S. (1974). Eğitimde program geliştirme. Ankara: HÜ Bas.
Galliger, C. C. (2009). To be or not to be…motıvated: a comparıson of students' goal orıentatıon wıthın dırect ınstructıon and constructıvıst schools. Unpublished Dissertation, Bowling Gren State University, USA.
Gözütok, F. D., Karacaoğlu, C. ve Akgün, Ö. (2005). Öğretmenlerin mesleki yeterlikleri araştırması. Öğretmen Yetiştirmede Kalite Sorunları Çalıştayı (s. 39- 47). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
Güneş, A. (2007). Sınıf öğretmenlerinin kendi algılarına göre ölçme değerlendirme yeterlikleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Kaloç, İ. (2006). İlköğretim müfettişlerinin öğretmenlerin eğitsel yeterliklerine ilişkin görüşleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Karacaoğlu, Ö. C. (2008). Öğretmenlerin yeterlilik algıları. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi. 5 (1) (s. 70- 97)
Karadağ, E. (2007). Yapılandırmacı öğrenme ile ilgili öğretmen yeterliliği ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik analizleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri,7(1) 153- 175
Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın.
Karaduman, H. (2005).Sosyal bilgiler dersinde yapılandırmacı öğrenme ilkelerine göre hazırlanan öğretim materyallerinin öğrencilerin derse ilişkin tutumlarına, başarılarına ve hatırlama düzeylerine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Koç, G. E. ve Demirel, M. (2008), yapılandırmacı öğrenme ortamının duyuşsal ve bilişsel öğrenme ürünlerine etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi. 6( 4) (s. 629- 661).
Özdemir, Y. (2007). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı öğrenme kuramı ile ilgili bilgi düzeyleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
Özel, A. ve Bayındır, N. (2008). Yapılandırmacı anlayışa göre sınıf yönetimi. Ankara: Pegema Akademi Perkins, D.N. (1999). The many faces of constructivism. Educational Leadership. November, 6-11.
Sağlam, H. İ. (2006). Türkiye’deki davranışçı ve yapılandırmacı sosyal bilgiler öğretim uygulamalarının değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü
Senemoğlu, N. (2004). Gelişim öğrenme ve öğretim(10. baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
Turan, B. (2007). Öğretmenlerin çalışma statülerine göre yeterliklerinin incelenip, öğretmenlik kariyer basamaklarında yükselmelerinin değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Varış, F. (1994). Eğitimde program geliştirme: teori ve teknikler. Ankara: Alkım Yayıncılık.
Yılmaz, B. (2006). Beşinci sınıf öğretmenlerinin fen ve teknoloji dersinde yapılandırmacı öğrenme ortamı düzenleme becerileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Yurdakul, B.(2005). Yapılandırmacılık. Ö. Demirel (Ed.), Eğitimde yeni yönelimler(s. 39- 64). Ankara: Pegem A Yayıncılık