OTİZMİ OLAN ÖĞRENCİLERE OKUMA YAZMA ÖĞRETMEKONUSUNDA SINIF ÖĞRETMENLERİNİN GÖRÜŞ VEÖNERİLERİ

Otizmi olan öğrencilere okuma yazma öğretme konusunda sınıf öğretmenlerinin görüş ve önerilerinin incelendiği bu çalışma niteliksel olarak yapılmıştır. Araştırmanın verileri yarı yapılandırılmış görüşmeler aracılığı ile toplanmıştır. Araştırma İstanbul ili Anadolu yakasında bulunan altı ilköğretim okulunda sınıf öğretmenliği bölümünden mezun olan katılımcılarla gerçekleştirilmiştir. Görüşmeler 20 ile 45 dakika arası sürmüştür. Görüşmelerden elde edilen veriler içerik analizi ile analiz edilmiştir

ELEMENTARY SCHOOL TEACHERS' OPINIONS ANDSUGGESTIONS ABOUT TEACHING LITERACY TO AUTISTICCHILDREN

The purpose of this qualitative study is to investigate elementary school teachers' opinions and suggestions about teaching autistic children how to read and write. Data was collected through semi-structured interviews. Participants of the study are elementary school teachers of six elementary schools in Anatolian side of Istanbul. Duration of each interview was between 20 - 45 minutes. Content analysis was performed on the collected data

PDF

___

Akçamete, G., Gürgür, H., ve Kış, A. (2003). Kaynaştırma programlarına yerleştirilmiş özel gereksinimli öğrencilerin okuma yazma becerilerine ilişkin öğretmen görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 4 (2) 39-53.
American Psychiatric Association (1994). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders Four Edition. Washington DC: APA.
Babaoğlan, E., ve Yılmaz, Ş. (2010). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimindeki yeterlilikleri. Kastamonu Eğitim Fakültesi Dergisi, 18 (2), 345-354.
Barrie, W., ve McDonald, J. (2011). Administrative support for student-led individualized education programs. Remedial and Special Education, 23, 116- 121.
Berger, E. H. (2008). Parents As Partners İn Education: Families And Schools Working Together. New Jersey: Pearson.
Bilen, E. (2007). Sınıf Öğretmenlerinin Kaynaştırma Uygulamalarında Karşılaştıkları Sorunlara İlişkin Görüş ve Çözüm Önerileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü: İzmir.
Chiang, H., & Lin, Y. (2007). Reading comprehension instruction for students with autism spectrum disorders. Focus on Autism and Other Developmental Disabilities, 22 (4), 259-267.
Diken, İ. H. (2010). Otistik bozukluğu olan öğrenciler. İ. H. Diken, (Ed.), Özel Eğitime Gereksinimi Olan Öğrenciler Ve Özel Eğitim İçinde (411-444). Ankara: Pegem Akademi.
Kargın, T. (2004). Kaynaştırma: tanımı, gelişimi ve ilkeleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 2 (5), 1-13.
Kırcaali-İftar. G. (2012). Otizm spektrum bozukluğu olan çocukların öğretimi. E. Tekin- İftar (Ed). Otizm Spektrum Bozukluğuna Genel Bakış (s. 17-44). Ankara: Vize Yayıncılık.
Köroğlu, E. (2013). DSM-5 Tanı ölçütleri başvuru el kitabı. İstanbul.
MEB. (2008). Zihinsel Engelli Bireyler Destek Eğitim Programı. Ankara.
Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği. Resmi Gazete 26184: 31 Mayıs 2006.
Pennington, R. C. (2010). Computer asisted instruction for teaching academic skills to students with autism spectrum disorders: a review of literature. Focus on Autism and Other Developmental Disabilities, 25 (4), 239-248.
Saraç, T., ve Çolak, A. (2012). Kaynaştırma uygulamaları sürecinde ilköğretim sınıf öğretmenlerinin karşılaştıkları sorunlara ilişkin görüş ve önerileri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8 (1), 13-28.
Tekin-İftar, E., ve Değirmenci, H. D. (2012). Otizm spektrum bozukluğu olan çocukların öğretimi. E. Tekin-İftar (Ed). Otizm Spektrum Bozukluğu Olan Çocuklar Ve Eğitimleri (s. 267-321). Ankara: Vize Yayıncılık.
World Health Organization (1993). The ICD-10 Classification of Mental and Behavioral Disorders. Cenevre: WHO.
Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.