Yavaş Turizm ve Yavaş Şehirlerin Türkiye’de Sürdürülebilir Turizm Coğrafyasına Katkısı

Turizm etkinlikleri ile insanlar farklı kültürleri tanıyabilmektedir. Turistler gittikleri yerlerden etkilenmekte ve gittikleri yerleri etkilemektedir. Bu durum farklı toplumlar arasındaki kültür bağlarını güçlendirmektedir. Yavaş turizm hareketi literatüre son zamanlarda giren ve önem kazanan bir kavramdır. Küreselleşme etkilerinin her alanda yaşandığı günümüzde turizm hareketlerinde yerel miras önemli hale gelmeye başlamıştır. Turizmde yenilikçi bir akım olarak ortaya çıkan yavaş turizm hareketinde turistler, yerel halkla ilişkiler kurmakta, yöreye ait sosyal etkinlikleri ve yerel kültürleri tanımaktadır. Turizm şekillerinin oluşumunda beşeri ve fiziki coğrafi faktörlerin etkileşimleri etkili olmuştur. Turizmin temelinde turisti çekebilecek coğrafi özellikler yer almaktadır. Deniz, doğal yaşam, tarihsel ve kültürel alanlar, kıyı farklılıkları gibi etkenler turizm faaliyetlerinde farklılık meydana getirmektedir. Türkiye’nin yer aldığı coğrafi konumda üç farklı iklim olması, farklı kültürel mirasların ve beşeri faaliyetlerin çeşitli olması bu değerlerin korunması zorunlu hale getirmiştir. Son yıllarda insanların hızlı yaşamdan sıkılmaları, hayatlarındaki değişlikler ve farklı talepler doğrultusunda yavaş turizm hareketi önem kazanmıştır. Bu araştırmada, yavaş turizm kavramının gelişimi, sürdürülebilirliği ve turizm coğrafyasındaki yeri açıklanmaya çalışılmıştır. Çalışmada literatür taraması yapılmış olup, genel bir değerlendirmeye çalışması ortaya çıkarılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Yavaş şehir, yavaş turizm, Sürdürülebilirlik, Sürdürülebilir Turizm, Turizm Coğrafyası

PDF

___

Akgöz, E.(2016). Turizm Paradigmaları. Ankara: Detay Yayıncılık.
Aydın, Oğuz ( 2012). Türkiye’de Alternatif Bir Turizm; Sağlık Turizmi. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14 (23), s. 91-96.
Britton, S. (1982). The Political Economy of Tourism in the Third World. Annals of Tourism Research, 9, pp.331-358.
Coşar, Y.(2014). Yavaş Şehir Olgusunun Kentsel Yaşam Kalitesi Üzerindeki Algılanan Etkisi. Anatolia:?Turizm Araştırmaları Dergisi, 25 (2), 226-240ISSN: 1300-4220 (1990-2014)
Dall'Aglio, S. (2011). Slow Tourism Seminar. ECONSTAT Strategies for the Travel Industry. Dickinson, J. E., & Lumsdon, L. (2010). Slow travel and tourism. Earthscan.
Erdoğan, N. (2003). Çevre ve (Eko)turizm. Ankara: Erk Yayınları.
Ergüven, M. (2011). Cittaslow-Yaşamaya Değer Şehirlerin Uluslararası Birliği: Vize Örneği. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi c.3, s.1
Evliyaoğlu, S. (1989). Genel Turizm Bilgileri. Ankara: Ofset Repramat.
Fullagar, S., Markwell, K., & Wilson, E. (Eds.). (2012). Slow tourism. Experiences and mobilities Vol. 54. Channel View Publications, pp. 53-84
Kahraman, Nüzhet (2010). Doğa ve Kış Sporları Bağlamında Sürdürülebilir Turizm Gerekleri. Erzurum I. Ulusal Alternatif Turizm Kongresi.
Keskin, B.E. (2012). Sürdürülebilir Kent Kavramına Farklı Bir Bakış:Yavaş Şehirler (Cittaslow). Paradoks Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 8(1), ss. 81-99.
Mayer, H. & Knox, P.L. (2006) Slow Cities: Sustainable Places in a Fast World. Journal of Urban Affairs, Vol:28, No.4, ss.321-334.
Mohamad, F., Nair, V., & Mura, P.(2014). Rail travel: Conceptualizing a study on slow tourism approaches in sustaining rural development. Malaysia SHS Web of Conferences 12, pp. 1-9.
Orhan, A. (2010), Yerel Değerlerin Turizm Ürününe Dönüştürülmesinde “Coğrafi İşaretlerin” Kullanımı: İzmit Pişmaniyesi Örneği. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, c.21, s.2,ss.243-254.
Özgüç, N. (2003). Turizm Coğrafyası, Özellikler ve Bölgeler. İstanbul: Çantay Kitabevi.
Pink, S. (2009). Urban Social Movements and Small Places-Slow Cities as Sites of Activism City. Vol:13, No.4, pp.451-465.
Sezgin, M., Ünüvar, Ş. (2011). Sürdürülebilirlik ve Şehir Pazarlaması Ekseninde Yavaş Şehir. Konya: Çizgi Kitapevi, ss.124.181
Sırım, V. (2012). Çevreyle Bütünleşmiş Bir Yerel Yönetim Örneği Olarak “Sakin Şehir” Hareketi ve Türkiye’nin Potansiyeli. Tarih Kültür ve Sanat Araştırmaları Dergisi s.1, n.4, ss.119-131.
Soykan, F. (2000). Turizm Coğrafyası ve Turizm Planlaması. Ege Coğrafya Dergisi, c.11, ss.39- 55.
Ulusan, Y. (2009). Alternatif turizm çeşitlerinin turizm potansiyeline etkisi: Konya örneği. (Yüksek Lisans Tezi) Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
Ünal, Ç.(2012). Türkiye’de Bazı Kentlerin Sürdürülebilirlik Düzeylerinin Coğrafi Göstergelerle Belirlenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies. International Journal of Social Science. Volume 5 Issue 7, pp. 847-871.
Williams, S., & Lew, A. (2015). Tourism Geography (critical understandings of place, space and experience). Routledge London and New York, p.17
Yurtseven, H.R, Kaya, O., & Harman, S. (2010). Yavaş Hareketi. Ankara: Detay Yayıncılık.