Arap dilinin yapısını ve nahvin prensiplerini, kendisine ait nazım teorisi bağlamında semantik açıdan inceleyen 'Abdü'l-Kâhir el-Cürcânî, kelamda çok anlamlılık fikrini ortaya koymuştur. Cürcânî analizlerinde, biçimsel gramer kurallarının, kelamın 'üst yapısı' olarak lafızda nasıl tezahür ettiğini, dolayısıyla da manayı nasıl etkilediğini açıklamaya çalışmaktadır. Ona göre, gramer kuralları ile kelamın görünen yüzü olarak tezahür eden lafız ve onun da 'alt yapısı' olan insan düşüncesinin yapısı arasında çok yönlü bir ilişki ve etkileşim söz konusudur. Bu açıdan bakıldığında, bir metinde sadece bir anlam değil, birbiriyle etkileşim içinde, aynı anda birden çok anlam var olagelmektedir. Dolayısıyla bir metin, kendisinde mevcut olan çeşitli anlamlar hakkında, okuyucuya, onun içinde bulunduğu fiziki ve psikolojik duruma bağlı olarak, 'işmar' etmekte olan bir yüzden ibarettir.

Abd al-Qahir al-Jurjânî introduces an idea of 'multiple meanings' in the context of his theory of construction (na?m) where he analyzes Arabic syntactic structure and grammatical principles from a semantic point of view. His analysis represents an approach to grammar based on the formal functions of grammatical categories as they affect the surface structure of linguistic utterance {lafı), hence the meaning {mcfna) of a statement {kalâm). For him there is a multiple correspondences and interplay between structure of thought, deep structure and surface structure of a statement. From this standpoint, there is not only one 'meaning' in a text, instead, there are 'meanings' that intertwiningly coexist in one and the same text. The surface structure of the text itself, however, offers only a 'glimpse' of these 'multiple meanings' to a reader in accordance with his own conditions.