2015-2019 Yılları Yükseköğretim Mezunlarının Eğitim ve Öğretim Alanlarına Göre Değerlendirilmesi

Bu araştırmanın amacı, 2015-2019 yılları arasında mezun olan yükseköğretim öğrencilerini cinsiyet ile eğitim ve öğretim alanlarına göre analiz etmektir. Araştırmada kullanılan veri, Yükseköğretim Bilgi Yönetim Sistemi “Eğitim ve Öğretim Alanlarına Sınıflamasına Göre Önlisans (M19), Lisans (M17) ve Lisansüstü Mezun Öğrenci Sayıları (M24)” tablolarından alınmıştır. Veri mezun sayıları, eğitim ve öğretim alanları, cinsiyet, mezuniyet yılı ve eğitim seviyelerine göre değerlendirilmiştir. Araştırmaya 2.128.543’ü kadın, 2.017.529’ü erkek toplam 4.146.072 yükseköğretim mezunu dâhil edilmiştir. En fazla mezun sayısına sahip eğitim ve öğretim alanı 1.363.475 mezun ile iş, yönetim ve hukuk alanı olmuştur. 2015 yılında öğrencilerin 35.9’unun önlisans, %57,4’ünün lisans, %5,9’unun yüksek lisans ve %0,7’sinin doktora seviyesinde mezun olduğu, 2019 yılında ise bu oranların sırası ile %34.0, %54.7, %10.3 ve %1.0 olduğu tespit edilmiştir. Kadın mezunların tüm eğitim seviyelerinde oranı 2015 yılında %49.14 iken 2019 yılında 53.2’ye yükselmiştir. Bu oranın müteakip yıllarda artmaya devam edeceği, bu durumun ise gelecekte Türkiye’de sosyal, işi akademik ve aile hayatında önemli değişiklikler yaratacağı değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Yükseköğretim, mezun, ISCED, eğitim ve öğretim alanları, eğitim seviyeleri, cinsiyet

Evaluation of 2015-2019 Higher Education Graduates According to the Fields of Education and Training

The purpose of this research is to evaluate the higher education students who graduated between 2015-2019 according to the gender and fields of education and training. The data are obtained from the Higher Education Information Management System “Number of Graduates by Classification of Fields of Education and Training on the Associate, Bachelor’s, Master’s and Doctorate Degree Programmes Tables”. The data are evaluated by the number of graduates, fields of education and training, gender, graduation year and education levels. The population of the research is 4,146,072 higher education graduates which 2,128,543 are women and 2,017,529 are men. The field with the highest number of graduates was “Business, Management and Law” with 1,363,475 graduates. In 2015, 35.9% of the graduates graduated from associate degree, 57.4% at undergraduate level, 5.9% at master’s level and 0.7% at doctorate level. In 2019, these rates were 34.0%, 54.7%, 10.3% and 1.0% respectively. The rate of female graduates at all education levels reached 53.2% in 2019 from %49.14 in 2015. It is considered that this rate will continue to increase in the coming years and this situation may bring about important changes in social, business, academic and family life in Turkey in the future

Keywords:

Higher education, Graduate, ISCED, Fields of education and training, Gender,

PDF

___

Alhas, A. (2006). Lisansüstü eğitim yapmakta olan milli eğitim bakanlığı öğretmenlerinin lisansüstü eğitime bakış açıları (Ankara ili örneği). Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Altuntaş, S., Atlı, A., & Kış, A. (2016). Öğrencilerin mesleki olgunluk düzeylerinin cinsiyetlerine göre meta analizi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (31), 88-106.
Box, A. S. (2014). Girls coming to tech!: A history of American engineering education for women. MIT Press.
Bozan, M. (2012). Lisansüstü eğitimde nitelik arayışları. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 4(2), 177-187.
Brown, L. 2008. The incidence of study-related stress in international students in the initial stage of the international sojourn. Journal of Studies in International Education 12(1), 5–28.
Brown, L., & Watson, P. (2010). Understanding the experience of female doctoral students. Journal of Further and Higher Education, 34(3), 385-404.
Bülbül, T. (2003). Ankara üniversitesi, eğitim bilimleri fakültesinde görev yapan öğretim üyelerinin lisansüstü öğretime öğrenci seçme sürecine ilişkin görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 36(1-2), 167-174, Ankara.
Chiccin, C. S., Bleeker, M. M. & Jacobs, J. E. (2008). Gender-typed occupational choices: The long-term impact of parents’ beliefs and expectations. (215-234). Washington, DC: American Psychological Association.
Çakar, Ö. (1997). “Fen Bilimleri Alanında Bilim Adamı Yetiştirme: Lisansüstü Eğitim”, TÜBA Bilimsel Toplantı Serileri:7, 65–75.
Demirci, M. (2020). Yurt dışı eğitim ve mezuniyet sonrası yerleşim tercihleri: Amerika Birleşik Devletleri’nde eğitim alan T.C. vatandaşlarının bir analizi. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 10(3), 404-413.
Gökcan, M., & Kavas, A. B. (2018). Meslek seçiminde toplumsal cinsiyetin rolü: Bir ölçek geliştirme çalışması. Kariyer Psikolojik Danışmanlığı Dergisi, 1(1), 48-67.
Gönç, T. (2016). Hemşireliğin geleceği mesleğin cinsiyetsizleşmesini vadediyor mu? Erkek ve kadın hemşirelik öğrencilerinin meslek ve toplumsal cinsiyeti ilişkilendirme eğilimlerinin sosyolojik analizi. Fe Dergi: Feminist Eleştiri, 8(1).
Güven, A., & Tunç, B. (2007). Lisansüstü öğretim öğrencilerinin akademik sorunları (Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü örneği). Milli Eğitim, 35(173), 157-172.
Karataş, K., & Ayyıldız, A. A. (2021). Bugünün Türkiye’sinde göç gerçeği: Küresel hareketliliğin neresindeyiz. İstanbul Aydın Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(2), 473-500.
Kaya, Y. K. (1989). İnsan yetiştirme düzenimiz, Bilim Yayınları, Ankara.
Kırağ, N. (2015). Hemşirelik mesleğinin seçiminde ilişkili olan faktörler. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 8(4).
Köse, F. K. (2017). Üniversitelerde örgüt kültürü ve akademik performans arasındaki ilişkiler. Basılmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kurtulmuş, N. (1992). Gelişmekte Olan Ülkeler Açısından Stratejik İnsan Sermayesi Kaybı: Beyin Göçü, İstanbul Üniversitesi Sosyal Siyaset Konferansları, No:3662.
Jacqueline, S. (1994). Understanding women’s educational and occupational choices. Psychology of Women, 18, 585-609.
Nayır, F. (2007). Ankara’da eğitim bilimleri alanında lisansüstü öğrenim görmekte olan öğretmen, yönetici ve müfettişlerin sorunları. Basılmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Nerad, M., & J. Cerny. 1999. Widening the circle: Another look at women graduate students. Communicator, XXXII (6), 1–7.
Özyürek, R. (2013). Kariyer psikolojik danışmanlığı kuramları: Çocuk ve ergenler için kariyer rehberliği uygulamaları. Ankara: Nobel.
Pehlivanlı-Kadayıfçı, E. (2019). Exploring the hidden curriculum of gender in engineering education: A case of an engineering faculty in Turkey. International Journal of Engineering Education, 35 (4), 1194-1205.
Sverdlik, A., Hall, N. C., McAlpine, L., & Hubbard, K. (2018). The PhD experience: A review of the factors influencing doctoral students’ completion, achievement, and wellbeing. International Journal of Doctoral Studies, 13(1), 361- 388.
T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. (2008). Toplumsal Cinsiyet Eşitsizliği Ulusal Eylem Planı- 2008-2013. Ankara.
Toprak, M., Kolat, D., & Şengül, M. (2018). ISCED Eğitim ve Öğretim Alanları 2013 (ISCED-F 2013) Kılavuzu. Yükseköğretim Dergisi, 8(1), 113-123.
Tuzcu, G. (2003). Lisansüstü öğretim için yurtdışına öğrenci göndermenin planlanması. Milli Eğitim Dergisi, 155-165.
UNESCO. (2015). International Standard Classification of Education. 5 Aralık 2021, http://uis.unesco.org/sites/default/ files/documents/international-standard-classification-ofeducation- fields-of-educationand-training-2013-detailedfield- descriptions-2015-en.pdf.
Yücel, E., & Erol, S. (2019). The Gender Analysis of Enrolled Students: A Comparison Study of Austrian and Turkish Higher Education. In Proceedings of the International Symposium for Production Research 2019 (pp. 36-47). Springer, Cham.

ISSN: 2146-5959
Yayın Aralığı: Yılda 3 Sayı
Başlangıç: 2011
Yayıncı: Bülent Ecevit Üniversitesi (Önceden Zonguldak Karaelmas Üniversitesi)