ÜLKEMİZ MESLEK YÜKSEK OKULLARININ MÜFREDATINDA YER ALAN “MESLEK ETİĞİ” DERSİNİN ALGILANMASI VE İYİLEŞTİRMEYE YÖNELİK ÖNERİLER

Meslek Yüksekokulları, iş dünyasına vasıflı personel yetiştirme görevi olan eğitim-öğretim kurumlarıdır. Özellikle, “ara eleman” olarak tanımlanan Meslek Yüksekokulu mezunları, eğitim-öğretim sürecinde edindikleri teorik ve pratik donanımın kalitesi nispetinde iş yaşamının nitelikli iş gücünü oluştururlar. Gelişmiş ülkelerde (ABD, AB ülkeleri, Japonya vb.) 1950’li yıllarla birlikte meslek mensuplarının iş verimliliğinin yükseltilmesi hususunda etik değerler önem kazanırken; Türkiye iş piyasasında etik değerler oldukça eskiye dayanan referansları (Ahilik Teşkilatı vb. gibi) bulunmasına rağmen ancak 1960’lı yıllar itibariyle işletmeler nezdinde değer görmeye başlamıştır. Oluşan bu yeni algı, gelişmiş ülkelere kıyasla oldukça geri düzeyde kalmakla beraber 2000’li yıllar iş piyasasında (Özel ve Kamu Sektörü) etik değerlerin gündem oluşturduğu yıllardır. İş piyasasının etik değerlere ilgisinin yoğunlaşması eğitim kurumlarında etik konulu dersleri gündeme getirmiştir.Bu çalışma kapsamında seçilen Meslek Yüksekokullarındaki hâlihazırda uygulanan ders müfredatları incelenerek, “Meslek Etiği” dersinin eğitim veren ve alanlar üzerindeki etkisi tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışma esnasında konunun muhatabı olan eğitimcilerle gerçekleştirilen ikili görüşmeler neticesinde Meslek Yüksekokullarında “Meslek Etiği” eğitim/öğretiminde eksikliklerin ve tutarsızlıkların olduğu ve bu konuda uygulamaya yönelik ciddi adımların atılması gerektiği sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Meslek Yüksekokulu, meslek etiği

Ülkemiz Meslek Yüksekokullarının Müfredatında Yer Alan “Meslek Etiği” Dersinin Algılanması ve İyileştirmeye Yönelik Öneriler

In recent years, "cognitive intelligence" (IQ = Intelligence Quotient) have been proposed alone does not reflect the level of human intelligence and "emotional intelligence" (EQ) concept including others to understand and rationally to act in human relations has been developed. Emotional intelligence is defined as one's own feelings to know, understand, and manage the emotions of others understand and establish effective relationships with them. Anger can be defined as effective life emerging from result of warn on its opposite due to a danger to himself of the individual. Anger is a message that was given to us in we hurt, our rights has been violated, desire and our requirements has been blocked and something that is not right. As with all emotions, anger and anger control is also associated with emotional intelligence. The purpose of the study, from this point of, is to examine the relationship between levels of trait anger and anger expression with emotional intelligence levels of vocational school students

Keywords:

-,

PDF

___

Acar, F. (2002), “Duygusal Zekâ ve Liderlik”, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13, ss. 53-68.
Akkoç, Zarife (2007), Duygusal Zekâ, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi.
Albayrak, Banu ve Kutlu, Yasemin (2009), “Ergenlerde Öfke İfade Tarzı ve İlişkili Faktörler”, Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, Cilt:2,Sayı:3, ss.57-69.
Aslan, Şebnem ve Özata, Musa (2008), “Duygusal Zekâ ve Tükenmişlik Arasındaki İlişkilerin Araştırılması: Sağlık Çalışanları Örneği”, Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Sayı: 30, Ocak-Haziran 2008, ss.77-97.
Aşan, Öznur (2001), Motivasyon Kavramı ve Tanımı, Yönetim ve Organizasyon, (Ed. Salih GÜNEY), Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
Baltaş, Zuhal (2006), İnsanın Dünyasını Aydınlatan ve İşine Yansıyan Işık: Duygusal Zekâ, Remzi Kitabevi, İstanbul.
Barlı, Ömer, (2008), Davranış Bilimleri ve Örgütlerde Davranış, Aktif Yayınevi, İstanbul.
Bozdağ, M., (2005), Ruhsal Zekâ (SQ), Nesil Yayınları, İstanbul,
Celep, C. ve Ergin, D. (2007), “Okul Yönetiminde Duygusal Zekâ ve Dönüşümsel Liderliğe İlişkin Öğretmen Algıları”, 16. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, 5-7 Eylül 2007, Gazi Osmanpaşa Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Tokat.
Certel, Zehra ve Bahadır, Ziya (2012), “Takım Sporu Yapan Sporcularda Benlik Saygısı ve Sürekli Öfke ve Öfke İfade Tarz İlişkisinin İncelenmesi”, Selçuk University Journal of Physical Education and Sport Science, 14(2), ss.157–164.
Cummıng, E.A. (2005). An investigation into the relationship between emotional intelligence and workplace performance: an exploratory study, Presented Paper. Lincoln University.
Çakar, Ulaş ve Arbak, Yasemin (2003), “Dönüşümcü Liderlik Duygusal Zekâ Gerektirir mi? Yöneticiler Üzerinde Bir Çalışma”, DEÜ, İİBF Dergisi, C.18, S.2, ss.83-98.
Çetinkaya, Özlem ve Alparslan, Ali Murat (2011), “Duygusal Zekânın İletişim Becerileri Üzerine Etkisi: Üniversite Öğrencileri Üzerinde Bir Araştırma”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi Y.2011, C.16, S.1 s.363-377.
Diril, Aycan (2011), Lise Öğrencilerinin Bilişsel Esneklik Düzeylerinin Sosyodemografik Değişkenler ve Öfke Düzeyi İle Öfke İfade Tarzları Arasındaki İlişki Açısından İncelenmesi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi.
Doğan, S., Demiral, Ö. (2007). Kurumların Başarısında Duygusal Zekânın Rolü ve Önemi. Yönetim ve Ekonomi. 14 (1).
Doğan, Hulusi, Üngüren, Engin ve Algür, Seden (2010), “Öfke ve Empati İlişkisine Yönelik Otel Zincirinde Bir Araştırma”, Ç.Ü., Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C.19, S.3, ss.277-298.
Dökmen, Üstün (2001), Sanatta ve Günlük Yaşamda İletişim Çatışmaları ve Empati, Sistem Yayıncılık, İstanbul.
Goleman, D.P. (1996), Duygusal Zekâ Neden IQ’dan Daha Önemlidir? İstanbul: Varlık Yayınları (Derleyen: Beceren, E./Aralık, 2004).
Güllüce, Ali Çağlar ve İşcan, Ömer Faruk (2010), “Mesleki Tükenmişlik ve Duygusal Zekâ Arasındaki İlişki”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, Ekim, 5(2), ss.7- 29.
Gürbüz, Sait ve Yüksel, Murad (2008), “Çalışma Ortamında Duygusal Zekâ: İş Performansı, İş Tatmini, Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Ve Bazı Demografik Özelliklerle İlişkisi” Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9 (2), ss.174-190.
Karasar,N.(2008).Bilimsel Araştırma Yöntemleri(18. Baskı).Ankara:Nobel Yayın Dağıtım
Kayaoğlu, Mehtap (2013), Öfke Kontrolü, Nesil Basım Yayın, İstanbul.
Kısaç, İ. (1997). Üniversite öğrencilerinin bazı değişkenlere göre sürekli öfke ve öfke ifade düzeyleri. Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara
MCornell, Joy Suzann Hodges; (2003), “Relationships Between Emotional Intelligence and Demographic Variables Within Florida’s Inmate Population”, The Graduate School of The University of Florida in Partial
Modi, D. And Thi Ngujam, N. S. (2007), “Role of Anger and IrrationalThinking on Minor Physical Health Problems among Marries Couples”,Journal of the Indian Academy of Applied Psychology, 13 (1): 119-128.
Mısırlı, İrfan (2004), Genel ve Teknik İletişim, Detay Yayıncılık, Ankara.
Novaco, R. W. (1975). Anger control: The Development and Evaluation of Experimental Treatment Lexington, MA: D. C. Heath.
Özgen, Özge (2006), Başarı ve İlişkide Duygusal Zekânın Rolü, Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Orta Öğretim Fen Ve Matematik Alanları Eğitimi Bölümü Fizik Eğitimi http://w3.gazi.edu.tr/~mkaradag/tezler/ozgeozgen.pdf Dalı, Yüksek Lisans Tezi,
Özen, Yener (2013), “Saldırganlık, Psikolojik Şiddet ve Duygusal Zekâ Arasındaki İlişki”, Akademik Bakış Dergisi, Sayı: 35 Mart – Nisan, ss.1-14.
Özkamalı, Eyyüp ve Buğa, Ahmet (2010), Bir Öfke Denetimi Eğitimi Programı’nın Üniversite Öğrencilerinin Sürekli Öfke Düzeylerine Etkisi”, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 6, Sayı 2, Aralık, ss.50-59.
Schiraldi, G.R. & Kerr, H.M. (2002). The Anger Management Sourcebook. United States of America: McGraw Hill Companies.
Schutte, Nicola S. ve diğerleri; (2006), “A Meta-Analytic Investigation Of The Relationship Between Emotional Intelligence and Health”, Personality and Individual Differences, İnternet Adresi: http://www.sciencesdirect.com Erişim Tarihi: 28. 11. 2006. ss. 1-13.
Soyaldın, Serhat Zeki (2007), Ota Öğretim Öğrencilerinin Öfke İfade Tarzları İle Mizah Tarzları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Mersin Üniversitesi, SBE, Yüksek Lisans Tezi.
Spielberger, C. D., Crane, R. S. & Kearns, W. D. (Eds.). (1991). Anger and anxiety in essential hypertension. Stress and emotion: Anxiety, anger and curiosity. New York: Taylor & Francis