İlişkisel Sözleşmeler Bağlamında Vatandaş Güveni ve Devlet Bütçesi: OECD Ülkeleri ve Türkiye Karşılaştırması

Bütçe, esas olarak, vatandaşlar ve devlet arasında yapılan bir çeşit sözleşmedir. Günümüzde devlet bütçeleri diğer sözleşmeler gibi birtakım düzenlemeler gerektiren unsurları barındırmaktadır. Bu bakımdan, bütçe uygulamalarının seyrini ve performansını etkileyen en temel unsurlardan biri de, bütçe hakkını yürütme gücüne emanet eden vatandaşın güvenidir. Son yıllarda pek çok ülkede devlete ve kamu kurumlarına karşı duyulan güvenin azalması, devletin ve kurumların meşruiyetini etkilemekte ve kamusal hizmetlerin kalitesini zedelemektedir. Bu kapsamda çalışmanın amacı, Türkiye’de ve OECD üyesi ülkelerde vatandaşların devlete ve kamu kurumlarına ne derece güvendiklerini ve bu güvenin bütçe göstergelerine ne derece yansıdığını ortaya koymaktır. Çalışma kapsamında yapılan karşılaştırmalarda OECD veri setinden yararlanılmıştır. Anahtar Kelimeler: Devlet Bütçesi, Bütçe Sözleşmesi, Güven, Vatandaş Güveni, Devlete Güven. JEL Sınıflandırması: H6, H1, A13, H11.

Anahtar Kelimeler:

Bütçe, Bütçe Sözleşmesi, Güven, Vatandaş Güveni, Devlete Güven

Relations of Citizen Trust and Government Budget in Context of Relational Contracts: The Comparison of OECD Countries and Turkey

PDF

___

Almond, G.A. (1998), "The return to the state", American Political Science Review, 82 (3), 853-874.
Anderson, B., Mınarık, J. J. (2005), “Design Choices for Fiscal Policy Rules”, OECD Journal on Budgeting, 5(4), 513-555.
Beck, P. A.; RaIney, H. G.; Traut, C. (1990). “Disadvantage, disaffection, and race as divergent bases for citizen fiscal policy preferences”. The Journal of Politics, 52(1), 71–93.
Blind, P. K. (2006), Building Trust in Government in the Twenty - First Century: Review of Literature and Emerging Issues, 7th Global Forum on Reinventing Government Building Trust in Government 26-29 June 2007, Vienna, Austria.
Dinler, D. (2003), “Türkiye’de Güçlü Devlet Geleneği Tezinin Eleştirisi”, Praksis, 9, ss. 17-54.
Ergen, Z. (2012), “Yönetimden yönetişime: Katılımcı bütçeleme modeli”. Maliye Dergisi, 163, 316-334.
European Commission – Eurobarometer, (2019), Public Opinion, https://ec.europa.eu, (05.07.2019).
Gallup World Poll, (2019), https://www.gallup.com, (15.07.2019).
Gökçe, G. (2007), Güçlü ve Zayıf Devlet Tartışmaları Bağlamında Türkiye. Çizgi Kitabevi.
Hetherington, M. J. (2005). Why trust matters: Declining political trust and the demise of American liberalism. Princeton, NJ: Princeton University Press.
LewIs, J. D.; Weıgert, A. (1985). “Trust as a social reality”, Social forces, 63(4), 967-985.
Macneil, I. R. (1974), “The Many Futures of Contracts”, Southern California Law Review, Vol. 47, 691-816.
OECD (2007), Performance Budgeting in OECD Countries, OECD Publishing, Paris.
OECD (2017), Government at a Glance 2017, OECD, Paris.
Örselli, E.; Sipahi E. B. (2016), “Türkiye’de Vatandaşların Kamu Kurumlarına Güveni”, Journal of International Social Research, 9 (45), 843-850.
Petersitzke, M. (2009) Supervisor Psychological Contract Management, Wissenschaft, Germany, Gabler Edition.
Rousseau, D.M. (1995), Psychological Contracts in Organizations: Understanding Written and Unwritten Agreements, Thousand Oaks, Sage Publications.
Rudolph, T.J. (2009), “Political trust, ideology, and public support for tax cuts”. Public Opinion Quarterly, 73(1), 144–158.
Schıck, A.(2011), “Repairing the Budget Contract between Citizens and the State”, OECD Journal on Budgeting, Vol. 11/3.
Tunçay, M. (2009). Batı’da Siyasal Düşünceler Tarihi Seçilmiş Yazılar Yeni Çağ. 3. Baskı. İstanbul: Bilgi Üniversitesi.
UN ESCAP (2009), What is Good Governance?, https://www.unescap.org/, (10.07.2019).
Whale, J. (2000), Edmund Burke’s Reflections on the Revolution in France, Manchester University Press, USA.
Wildavsky, A. (1964), The Politics of the Budgetary Process, Little, Brown and Company, Boston.
Winowaton, M.; Zahuranec, A J. ; Young, A.; Verhulst, S. (2019), Index: Trust in Institutons 2019, https://thelivinglib.org,(15.07.2019).