Türkiye'de Belediye Gelirleri İçinde Borçlanma ve Borçların Azaltılması İçin Öneriler

Ülkemizde belediye gelirleri merkezden aktarılan paylar ile kendi öz gelirlerinden oluşmaktadır. Tüm bu gelirler, belediyelerin herhangi bir takdir hakkı olmadan belirlenmektedir. Gelirlerinin yetmediği durumlarda belediyeler, borçlanmaya başvurmaktadır. Belediyelerin borçlanabilmesi ile ilgili olarak da merkezi yönetimin önemli bir etkisi olduğu görülmektedir. Gelirleri ve borçlanmaları ile ilgili çok fazla söz hakkı olmayan belediyelerin kaynaklarını arttıramıyorlarsa da etkin kullanarak daha az borçlanmaya başvurmaları mümkündür. Bu çalışmanın amacı, daha az borçlanmayı sağlayabilecek önerilerin neler olduğunu ortaya çıkarmaktır.

Borrowing as a Municipal Revenues in Turkey and Suggestions About Debt Reduction

In our country, municipal revenues consist of shares transferred from the centeral government and their own revenues. All of these revenues are determined without any discretionary power of the municipalities. In cases of insufficient revenues, municipalities resort to borrowing. Central government is observed to have an important influence regarding the municipalities to be able to borrow. Although municipalities, which do not have too much voice about their revenues and debts, cannot increase their resources; it is possible for them to borrow less by using their resources efficiently. The purpose of this study is to put forward what the suggestions that can assure less borrowing are.

PDF

___

Bird, R. M. (2001). Subnational Revenues: Realities and Prospects,http://info.worldbank.org/etools/docs/library/128825/Bird%201999%20Subnational%20Revenues%20Realities%20and%20Prospects.PDF
Doğan, M, Baş, A.İ. (2013). Bir Finansman Kaynağı Olarak Belediyelerde Borçlanma. Marmara Üniversitesi İ.İ.B. Dergisi, C: XXXIV, S. I, 293-315.
Gül, M. (2009). Türkiyede Belediyelerin Dış Borçlanması. Sayıştay Dergisi, S. 74-75, Temmuz-Aralık.
Gündüz, İ.O., Yakar, S. (2013). Yerel Yönetim İflası ve Türkiye Değerlendirmesi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 22, Sayı 2.
Gündüzöz, İ. (2012). Belediye Ekonomisi. Ankara: Türkiye Belediyeler Birliği.
Hazine Müsteşarlığı (2014). Kamu Borç Yönetimi Raporu. Ankara.
Karabacak, B. N. (2013).Yerel Yönetimlerde Esnek Bütçe Kısıtı: Kavram, Ülke Deneyimleri ve Türkiye. Sayıştay Dergisi, Sayı: 90/ Temmuz-Eylül.
MİGM (2013). 2013 Mahalli İdareler Genel Faaliyet Raporu.http://www.migm.gov.tr/Dokumanlar/2013_MAHALLI_IDARELER_GENEL_FAALIYET_RAPORU.pdf
Marmara Belediyeler Birliği (2011). Yerel Yönetimlerde Borçlanma ve Güney-Doğu Avrupa Ülkelerinde Son Gelişmeler. İstanbul: Marki. Muhasebat Genel Müdürlüğü. 2013 Yılı Tüm Belediyelerin Bütçe Gelirlerinin Ekonomik Sınıflandırılması. http://www.muhasebat.gov.tr
Onuncu Kalkınma Planı (2014-2018). http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2013/07/20130706M1-1-1.doc
Sayıştay (2013). 2012 Yılı Faaliyet Genel Değerlendirme Raporu. http://www.sayistay.gov.tr/rapor/genel/2012_Faaliyet%20Genel%20De%C4%9Ferlendirme%20Raporu.pdf
Topal, A.K. (2004). Belediyelerin Özgelirlerinin Artırılmasında Vergilendirme Yetkisi: Ülkeler Arası Bir Karşılaştırma. İktisadi ve idari Bilimler Dergisi, Sayı: 3-4.
Uluslararası Politika Akademisi, Maastricht Yakınlaşma Kriterleri: Türkiye Ekonomisi Değerlendirmesi. http://politikaakademisi.org/maastricht-yakinlasma-kriterleri-turkiye-ekonomisi-degerlendirmesi/
UN-Habitat (2009). Guide to Municipal Finance. Nairobi.
Yakar, S, Kandır, S.Y. (2012). Türkiyede Belediyelerin Tahvil İhracı ve Amerika Birleşik Devletleri Uygulaması. Maliye Dergisi, Sayı 162, Ocak -Haziran.
Yılmaz, H, Bağlı, M.S. (2011). Karşılaştırmalı Bir Çerçevede Türkiyede Mali Yerelleşme Düzeyi ve Belediyelerde Özgelir Yaratma Kapasitesi Üzerinde Etkisi. 4.Yerel Yönetimlerin Mali Forumu (Sunum), 27 Kasım Ankara.