Günümüzde bir ülkenin gelişmişlik düzeyinin en önemli belirleyicilerinden biri kadınların siyasal ha-yattaki temsili ve sosyal konumlarıdır. Toplumda erkeklerle sayısal olarak eşit olan kadınlar, siyasette ve kamusal alanda aynı eşitliğe sahip olamamaktadırlar. Cumhuriyetin ilk yıllarında kadınların siyasal hayata katılımını teşvik etme ve en temel siyasal haklarını kadınlara teslim etme konusunda birçok Batılı ülkeden önce davranan Türkiye’de, 2000’li yıllara gelindiğinde nasıl olup da kadınların siyasal hayattaki payı dünya sıralamasının en sonlarında yer almaktadır. Bu noktadan hareketle, kadınların siyasal hayattaki görünmezliğinin toplumsal nedenlerini araştıran çalışmalar yapılmıştır. Bu çalışma, diğer çalışmalardan farklı olarak, kadınları siyasal alanın dışında bırakan etkenlerin yanı sıra, bir şekilde bu etkenleri aşıp, siyasal yaşama daha etkin katılabilmiş kadınların bu süreçte bir ayrımcılığa maruz kalıp kalmadıklarını incelemektedir. Ayrıca çalışma, kadın-erkek eşitsizliğinin, siyasete girdikten sonra parti içerisinde de devam edip etmediğini ve kadın milletvekillerinin kadın sorunları konusunda bir bilinç geliştirip geliştirmediğini de araştırmayı amaçlamaktadır. Bu amaçla, çalışma en yüksek karar alma organı olan parlamentoya girerek üst düzeyde politik faali-yette bulunmayı başarmış 22. parlamento dönemi kadın milletvekilleri ile bir soru kılavuzu yolu ile gerçekleşti-rilen görüşmeler aracılığıyla yapılmış ve verdikleri cevaplar bazında niteliksel bir değerlendirmeye tabi tutul-muştur. Çalışmanın kuramsal temeli kadını siyasal alan dışına iten etkenlerin zihinsel dayanağı anlamak amacıyla demokrasi ve yurttaşlık kavramına dayandırılmıştır.

Nowadays, one of the most important determinants of the level of development of a country is the re-presentation and social position of women in political life. Although being equal in numbers in the society, women cannot attain the same equality in politics and public life. While Turkey encouraged the participation of women to political life and granted them the most fundamental political rights in the early years of the Republic, getting in ahead of many Western countries, how is it possible that the share of women in political life ranks among the lowest in the world in the 2000s? To explain this anomaly, there have been studies which focus on the social grounds of the dearth of women in political life. This study, unlike others, aims to investigate the factors that keep women out of the political arena and whether the women who somehow achieve to overcome these factors and participate more effectively to political life experience some kind of discrepancy throughout this process, that is, whether the gender inequality continues to prevail as well inside the parties after they engage in politics and whether the women members of parliament develop consciousness about women’s problems. Towards this aim, the study was conducted through interviews, based on a questionnaire, with women members of the 22nd Parliament, who succeeded to involve in top-level political operations by entering the Par-liament, the highest decision-making body. Their answers were subjected to qualitative evaluation. The theoret-ical basis of the study was based on the concepts of democracy and citizenship so as to understand the intellec-tual grounds of the factors that drive women out of the political life.