___

• Akyüzoğlu, İ. (2012). Hz. Muhammed ve dört halife döneminde iktidarın meşruiyet kaynakları (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Alexiou K. ve Viggings J. (2019). Measuring Individual Legitimacy Perceptions: Scale Development and Validation. Strategic Organization, 17(4), 470–496.
• Alptekin, V., Metin, İ. ve Akcan, A. T. (2018). Kripto Para Ekonomisi, Konya: Eğitim.
• Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. ve Yıldırım, E. (2005). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri SPSS Uygulamalı. Sakarya: Sakarya Kitabevi.
• Arslan S. (2018). Örgütsel meşruiyet ile örgütsel dil arasındaki ilişkinin kurumsal kuram açısından incelenmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Sakarya Üniversitesi İşletme Enstitüsü, Sakarya.
• Ashforth, B. E. ve Gibbs, B. W. (1990). The Double-Edge of Organizational Legitimation. Organization Science, 1(2), 177-194.
• Atabaş, H. (2018). Blokzincir Teknolojisi ve Kripto Paraların Hayatımızdaki Yeri, İstanbul: Ceres Yayınları.
• Atay, E. E. (1997). Hukukta Meşruiyet Kavramı. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 1 (2), 121-166.
• Bakan, B. ve Büyükbeşe, T. (2008). Katılımcı Karar Verme: Kararlara Katılım Konusunda Çalışanların Düşüncelerine Yönelik Bir Alan Çalışması. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(1), 32-36.
• Bitektine, A. (2008). Prospective Case Study Design: Qualitative Method for Deductive Theory Testing. Organizational Research Methods, 11(1), 160–180.
• Çoban, A. E. ve Hamamcı, Z. (2006). Kontrol Odakları Farklı Ergenlerin Karar Stratejileri Açısından İncelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 14(2), 394-400.
• Deephouse, D. L. ve Suchman, M. (2008). Legitimacy. R. Greenwood, C. Oliver, K. Sahlin, K. ve R. Suddaby (Ed.), Organizational İnstitutionalism içinde, (49-77). The SAGE Handbook of Organizational Institutionalism. Thousand Oaks CA: Sage.
• Develioğlu, M. (2006). Problem çözme becerileri yüksek ve düşük olan üniversite öğrencilerinin karar verme stratejilerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Elsbach, K. D. ve R. I. Sutton. (1992). Acquiring Organizational Legitimacy Through Illegitimate Actions: A Marriage of Institutional and Impression Management Theories. Academy of Management Journal, 35(4), 699-738.
• Emhan, A. (2007). Karar Verme Süreci ve Bu Süreçte Bilişim Sistemlerinin Kullanılması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 6(21), 213-220.
• Gigerenzer, G. (1996). Reasoning The Fast and Frugal Way: Models of Bounded Rationality. Psychological Review, 103(4), 660-665.
• Gürçay, S. (1998). Bazı Kişisel Değişkenler: Algılanan Sosyal Destek ve Atılganlığın Karar Verme Stilleri ile İlişkisi. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(9), 12-16.
• Halis, M. (2002). Karar Verme Eyleminin Davranışsal Temelleri- Görgül Bir Uygulama. Akademik Araştırmalar Dergisi, 14, 49 – 64.
• Koçel, T. (2003). İşletme Yöneticiliği, Yönetim ve Organizasyon-Organizasyonlarda Davranış Klasik-Modern-Çağdaş Yaklaşımlar. İstanbul: Beta Yayınları.
• Mann, L., Hormoni, R. ve Rove, C. (1989). Adolescent Decision Making: The Development of Competence. Journal of Adolescence, 12, 265-278.
• Mazza, C. (1999). Organizational Legitimacy and The Rhetoric Of Corporate Mission Statements. University Of Navarra: Italy.
• Meyer, J. W ve Rowan, B. (1991). Institutionalized Organizations: Formal Structure As Myth and Ceremony. W. W. Powell and P. J. Dimaggio (Ed.), The New İnstitutionalism in Organizational Analysis içinde, (41-62). Chicago: University Of Chicago Press.
• Mosmer S. ve Başarır Ç. (2023). Türkiye’deki Bireysel Kripto Para Yatırımcılarının Kripto Paralara Yaklaşımları. TheJournal of International Scientific Researches, 8(1), 47-67.
• Nebil, F. S. (2018). Bitcoin ve Kripto Paralar. İstanbul: Pusula Yayınlar.
• Oliver, C. (1991). Strategic Responses to Institutional Processes. Academy Of Management Review, 16(1), 145-179.
• Omarov Z. (2016). Tüketici karar alma stilleri: Türkiye ve Azerbaycan arasında bir karşılaştırma (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
• Ölçüm D. (2015). Okul yöneticilerinin karar verme stillerinin öğretmenlerin iş doyumuna etkisi (Sakarya ili örneği) (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya
• Phillips, S. D, Pazienza, N. J. C. ve Ferrin, H. H. (1984). Decision-Making Styles and Problem- Solving Apprasial. Journal of Counseling Psychology, 497-502.
• Ruef, M. ve Scott, W. R. (1998). A Multidimensional Model of Organizational Legitimacy: Hospital Survival in Changing İnstitutional Environments. Administrative Science Quarterly, 43, 877-904.
• Sardoğan, E. M., Karahan, F., T. ve Kaygusuz, C. (2006). Üniversite Öğrencilerinin Kullandıkları Kararsızlık Stratejilerinin Problem Çözme Becerisi, Cinsiyet, Sınıf Düzeyi Ve Fakülte Türüne Göre İncelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 78 – 97.
• Scott, S. G., ve Bruce, R. A. (1995). Decision-making Style: The Development and Assessment of a New Measure. Educational and Psychological Measurement, 55(5), 818–831
• Shepherd, D. A. ve Zacharakis, A. (2003). A New Venture's Cognitive Legitimacy: An Assessment by Customers. Journal of Small Business Management, 41(2), 148- 167.
• Soyer M., Keskinoğlu, M. Ş., Kalı ve İme, Y. (2020). Akılcı ve Sezgisel Karar Verme Stilleri Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 10(16), 2-5.
• Suchman, M. C. (1995), Managing Legitimacy: Strategic and Institutional Approaches. Academy of Management Review University Of Wisconsin-Madison, 20(3), 571-610.
• Taş, A. ve Boztoprak, H. (2012). Karar Modelleri Çerçevesinde Türk Firmalarının Stratejik Araç Tercihlerinin İncelenmesi: Dilovası ve Sakarya I Nolu Organize Sanayii Bölgelerindeki İşletmeler Üzerine Bir Araştırma. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(1), 291-318
• Tatlılıoğlu, K. (2010). Farklı öz-anlayış düzeylerine sahip üniversite öğrencilerinin karar vermede özsaygı, karar verme stilleri ve kişilik özelliklerinin değerlendirilmesi (Yayınlanmamış doktora tezi). Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Tatlılıoğlu, K. (2014). Üniversite Öğrencilerinin Karar Vermede Öz-Saygı Düzeyleri ile Karar Verme Stilleri Arasındaki İlişkinin Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi. Asos Journal-The Journal of Academic Social Sciences, 2(1), 150-170.
• TDK (2023). https://sozluk.gov.tr/ Erişim Tarihi: 03.03.2023. Tekin, Ö. (2009). Yönetimde karar verme: Batı Antalya bölgesinde bulunan beş yıldızlı otel işletmelerindeki çeşitli departman yöneticilerinin karar verme stillerini tespit etmeye yönelik uygulamalı bir araştırma (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.
• Temur, Ö. F. (2012). Öğretmen algılarına göre yöneticilerin karar verme stillerinin öğretmenlerin örgütsel bağlılığına etkisi (Rize ili örneği) (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Rize.
• Walker, H. A. (2004). Beyond Power and Domination: Legitimacy and Formal Organizations. C. Johnson (Ed.), Legitimacy Processes in Organizations içinde (s. 239-271). Oxford: JAI.
• Weber, M. (1978). Economy and society: An interpretive sociology. Guenther Roth ve Claus Wittich (ed.). New York: Bedminster Press.
• Yılmaz, A. (2018). Örgütsel meşruiyet krizi ve meşruiyetin yeniden yapılandırılması: Çoklu vaka incelemesine dayalı bir araştırma (Yayımlanmamış doktora tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.