H. Alpay KARASOY, Özcan SEZER, Özlem Kara YILDIRIM

Vatandaş ve İdare Arasındaki İletişimdeElektronik Kanallar

Kamu yönetiminde son yıllarda yaşanan dönüşüm ile birlikte saydamlık, he-sap verebilirlik ve katılımcılık gibi bazı ilkelerin önem kazandığı bilinmek-tedir. Özellikle yeni kamu yönetimi anlayışı ile söz konusu ilkelerin kamusal reformların başını çektiği görülmektedir. Söz konusu ilkelerin bir uygulaması olarak bilgi edinme hakkı ile de vatandaşların kamusal faaliyetlere yönelik idarelerden bilgi talep edebilmesi mümkün kılınmıştır. Böylece hem hesap verebilir ve saydam bir idari yönetim mekanizmasının hem de bilinçli bir seçmen kitlesinin oluşturulması ve nihayetinde toplumsal refahın yükseltil-mesi amaçlanmıştır. Türkiye’de de bu minvalde reformlar gerçekleştirilmiş-tir. Özellikle 2003 ve sonrasındaki birçok reformda açık saydam ve etkin bir kamu yönetiminin geliştirilmesi hedeflenmiştir. Bu bağlamda bilgi edinme hakkına yönelik düzenleme de 2003 yılında gerçekleştirilmiştir. BİMER de bilgi edinme hakkına bağlı olarak vatandaş ile devlet iletişimini güçlendirmek üzere kurulmuş bir halkla ilişkiler uygulamasıdır. Bu çalışmada bilgi edin-me hakkı bağlamında BİMER uygulamasına ilişkin söz konusu uygulamaya ilişkin veriler çerçevesinde durum tespiti yapılmıştır. Elde edilen bulgularda vatandaşın BİMER başvurusunun yıllar itibariyle arttığı, eğitim düzeyinin arttıkça başvuru sayısının arttığı ve başvuru konularının ise daha çok istek ve şikâyet üzerine olduğu görülmektedir. Buna karşın ülkemizin nüfusu ile mu-kayese edildiğinde ise başvuru sayısının %2’lerde seyrettiği ifade edilebilir.

PDF

___

ALBALATE DEL SOL, D. (2013). The Institutional, Economic and Social Determinants of Local Government Transparency, Journal of Eco-nomic Policy Reform, Vol 16, No 1, pp. 90-107.

ATİYAS, İ. ve SAYIN, Ş. (2000). “Devletin Mali ve Performans Saydamlı-ğı”, (Ed.)

ATİYAS, İ. ve SAYIN, Ş., Devlet Reformu: Kamu Mali-yesinde Saydamlık, TESEV Yayınları, İstanbul, 27-43.

BEDK (2015), 25 Soruda Bilgi Edinme Hakkı, http://www.bedk.gov.tr/Ya-yinlar.aspx, (ET: 29.12.2017).

BERTOT, J. C, JAEGER, P. L., and GRIMES J. (2010). Using ICTs to Cre-ate a Culture of Transparency: E-government and Social Media as Openness and Anti-corruption Tools for Societies, Government Information Quarterly, Vol. 27, No 3, pp. 264–271.

DENHARDT, R. B. and J. V. DENHARDT (2000). The New Public Service: Serving Rather Than Steering, Public Administration Review, Vol. 60, No. 6, pp. 549–559.

DUNLEAVY, P. and HOOD, C. (1994). From Old Public Administration to New Public Management. Public Money & Management, Vol. 14, No. 3, pp. 9-16.

KAUFMANN, D. (2002). Transparency, Incentives and Prevention (TIP) for Corruption Control and Good Governance, Qinghua Univer-sity-Carnegie Conference on Economic Reform and Good Gover-nance: Fighting Corruption in Transition Economies, Beijing, 11-12 April, http://siteresources.worldbank.org/INTWBIGOVANT-COR/Resources/1740479-1153237346645/quinghua_paper.pdf, (ET: 25.01.2018).

KLJIN, E. H. (2012). “Public Management and Governance: A Comparison of Two Paradigms to Deal with Modern Complex Problems”, (Ed.) FAUR D. L., The Handbook of Governance, Oxford Univer-sity Press, 201-214.

KOPITS, G. ve CRAIG, J. (1998). “Transparency in Government Operati-ons”, IMF Occasional Papers, No 158.

OSBORNE, S. P. (2006). “The New Public Governance?”, Public Manage-ment Review, 8 (3): 377-387.

OSBORNE, S. P. ve MCLAUGHLIN, K. (2002). “The New Public Manage-ment in Context, (Ed.) MCLAUGHLIN, K., OSBORNE, S.P. ve FERLIE, E., New Public

Management: Current Trends and Future Prospects, Routledge, London, 7-14.

ÖZER, M. A. (2005). Yeni Kamu Yönetimi Teoriden Uygulamaya, Platin Yayınları, Ankara. POLLITT, C. (1994). “Modernizing the Mana-gement of the Public Services Sector: Between

Crusade and Catastrophe?”, paper presented to the Administrative Develop-ment Agency (November, Helsinki).

ROBINSON, M. (2015). From The Old Public Administration to The New Public Service, Global Centre for Public Service Excellence, UNDP, https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esr-c=s&source=web&cd=1&ved=0ahU KEwjOtLv1sf7YAhWJ-CiwKHTixAc8QFggwMAA&url=http%3A%2F%2Fwww.und p.org%2Fcontent%2Fdam%2Fundp%2Flibrary%2Fcapacity- de-velopment%2FEnglish%2FSingapore%2520Centre%2FPS- Re-form_Paper.pdf%3Fdownload&usg=AOvVaw2id-d88Sd9SlWSk-L8La5O3, (20.12.2016)

SEZER Ö. (2008). Kamu Hizmetlerinde Müşteri (Vatandaş) Odaklılık: Tür-kiye’de Kamu Hizmeti Anlayışı Açısından Bir Değerlendirme, ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, C.4, S. 8.

TESEV (2008). İyi Yönetişim El Kitabı, Tesev Yayınları, İstanbul.

WEISS, F. and STEINER, S. (2006). Transparency as an Element of Good Governance in the Practice of the EU and the WTO: Overview and Comparison, Fordham International Law Journal, Vol 30, No 5, pp. 1543-1586.

WORLD BANK (1992). Governance and Development, A World Bank Pub-lication, Washington, D.C.

4982 sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanunu, 24/10/2003 tarihli 25269 sayılı Resmi Gazete. BİMER, https://www.bimer.gov.tr/.