___

• Adıgüzel, H. Ö. (2006a). Yaratıcı drama kavramı, bileşenleri ve aşamaları. Yaratıcı Drama Dergisi, 1(1), 17-27.
• Adıgüzel, Ö. (2006b). Yaşantılara dayalı öğrenme, yaratıcı drama ve süreçsel drama ilişkileri. Yaratıcı Drama Dergisi, 1(1), 31-38.
• Akbulut, Y. (2010). Sosyal bilimlerde SPSS uygulamaları. İstanbul: İdeal Kültür Yayıncılık.
• Arslan, R. (2009). Bilgi toplumuna geçiş sürecinde bilginin artan ekonomik değeri ve işletmeler üzerindeki etkileri. Uluslararası Davraz Kongresi. Isparta.
• Ayers, W.C. (2010). Teacher empowerment. In Kridel, C. (Ed.). Encyclopedia of curriculum studies (Vol. 2). Thousands Oak, CA: Sage.
• Baki, A. ve Gökçek, T. (2007). Matematik öğretmeni adaylarının benimsedikleri öğretmen modeline ilişkin bazı ipuçları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (32)22–31.
• Beck, C., & Kosnik, C. (2006). Innovations in teacher education: A social constructivist approach. New York: SUNY Press.
• Bielaczyc, K., & Collins, A. (1999). Learning communities in classrooms: A reconceptualization of educational practice. Instructional-design theories and models: A new paradigm of instructional theory, 2, 269-292.
• Bransford, J., Barron, B., Pea, R. D., Meltzoff, A., Kuhl, P., Bell, P., ... & Sabelli, N. (2005). Foundations and opportunities for an interdisciplinary science of learning. The Cambridge handbook of the learning sciences, 39-77.
• Brilhart, D, (2010). Teacher conceptualization of teaching: Integrating the personal and the professional. Journal of Ethnographic & Qualitative Research, 4(4), 168-179.
• Bullough, R. V., & Baughman, K. (1997). “ First-year teacher” eight years later: an inquiry into teacher development. Columbia University Press.
• Büyüköztürk, S., Kılıç Çakmak, E., Akgün, O. E., Karadeniz, S. ve Demirel, F. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Creswell, J. W. & Clark, V. L. P. (2014). Karma yöntem araştırmaları: Tasarımı ve yürütülmesi. Ankara: Anı Yayıncılık
• Darling-Hammond, L. (1997). Doing what matters most: Investing in quality teaching. NY: National Commission on Teaching and America’s Future.
• Drucker, P. (1994). The age of social transformation. The Atlantic Monthly, 274(5), 53–80.
• Eisner, E. W. (1995). Preparing teachers for schools of the 21st century. Peabody Journal of Education, 70(3), 99-111.
• Flynt, E. S., & Brozo, W. G. (2009). It’s all about the teacher. The Reading Teacher, 62(6), 536-538.
• Greene, M. (1973). Teacher as stranger. Belmont, CA: Wadsworth.
• Grumet, M. (1988). Bitter Milk: women and teaching. Amherst, MA: Univesity of Massachussettes Press.
• Hatano, G & Inagaki, K (1984). Two courses of expertise. In H.W. Stevenson (Ed), A. Hirsohi, H. Kenji (Eds.) Child Development and Education in Japan, A series of books in psychology, pp. 262-272. NY, US: W H Freeman/Times Books / Henry Holt & Co.
• Işık, A., Çiltaş, A. ve Baş, F. (2010). Öğretmen yetiştirme ve öğretmenlik mesleği. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1), 53-62.
• Kanu, Y. & Glor, M. (2006). ‘Currere’to the rescue? Teachers as ‘amateur intellectuals’in a knowledge society. Journal of the Canadian Association for Curriculum Studies, 4(2), 101-122.
• Kızıltepe, Z. (2015). İçerik analizi nedir? Nasıl oluşmuştur? İçinde F. N. Seggie ve Y. Bayyurt (Eds.) Nitel araştırma yöntem, teknik, analiz ve yaklaşımları (s. 253-266). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Köksal, N. (2007). Eğitim programları ve yaratıcı drama. Yaratıcı Drama Dergisi, 1(3-4), 179-191.
• Liu, W., Carr, R., & Strobel, J. (2009). Extending teacher professional development through an online learning community: A case study. Journal of Educational Technology Development and Exchange, 2(1), 99-112.
• Lock, J. V. (2006). A new image: Online communities to facilitate teacher professional development. Journal of Technology and Teacher Education, 14(4), 663-678.
• Murphy, E., & Laferrière, T. (2003). Virtual communities for professional development: Helping teachers map the territory in landscapes without bearings. Alberta journal of educational research, 49(1), 70-82.
• Mustan, T. (2002). Dünyada ve Türkiye de öğretmen yetiştirmede yeni yaklaşımlar. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 8(1), 115-127.
• Okvuran, A. (1995). Çağdaş insanı yaratmada yaratıcı drama eğitiminin önemi ve empatik beceri empatik eğilim düzeylerine etkisi (Ed. H.Ö. Adıgüzel). Yaratıcı drama 1985-1995 yazılar. Ankara: Naturel Kitap Yayıncılık.
• O’Laughin, M. (1990). Teacher’s way of knowing: A journal study of teacher learning in a diological and constructivist learning environment. Paper presented at the Annual Meeting of American Educational Research Association, Boston.
• Pallant, J. (2001). SPSS Survival Guide: A step by step guide to data analysis using SPSS. Australia: Allen & Unwin.
• Pınar, W. (1974). Currere: Toward reconceptualization. In J. Jelinek (Ed.). Basic problems in modern education (pp. 147-171). Tempe, AZ: Arizona State University, College of Education.
• Pınar, W. F., Reynolds, W. M., Slattery, P., & Taubman, P. M. (1995). Understanding curriculum. an introduction to the study of historical and contemporary curriculum discourses. New York: Peter Lang.
• Said, E. W. (2012). Representations of the intellectual. The 1993 reith lectures. New York: Vintage.
• San, İ. (1996). Yaratıcılığı geliştiren bir yöntem ve yaratıcı bireyi yetiştiren bir disiplin-eğitsel yaratıcı drama. Yeni Türkiye Dergisi, (7), 148-160.
• San, İ. (1991a). Eğitimde yaratıcı drama. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 23(2), 573-582.
• San, İ. (1991b). Yaratıcı dramanın-eğitsel boyutları. Yaratıcı drama 1985-1995 yazılar (Ed. H.Ö. Adıgüzel) Ankara: Naturel Kitap Yayıncılık.
• Schoonmaker, F. (2002). “ Growing Up” teaching: From personal knowledge to professional practice. Teachers College Press.
• Smith-Shank, D. L. (1993). Beyond this point there be dragons: Pre-service elementary teachers’stories of art and education. Art Education, 46(5), 45-51.
• Sönmez, V. ve Alacapınar, F. G. (2011). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri. Anı Yayıncılık.
• Teo, C. L. (2012). Conceptual shifts within problem spaces as a function of years of knowledge building experience. Toronto: Ontario Institute for Studies in Education, University of Toronto. PHD-Thesis.
• Üstündağ, T. (1994). Günümüz eğitiminde dramanın yeri. Yaşadıkça eğitim, (37), 7-10.
• Üstündağ, T. (1995). Temel eğitimde drama. TED Eğitim ve Bilim, 19(95), 35-42.
• Üstüner, M. (2006). Öğretmenlik mesleğine yönelik tutum ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 45(45), 109-127.
• Yıldırım, A. ve Şimsek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yılmaz, M., Köseoğlu, P., Gerçek, C. ve Soran, H. (2004). Öğretmen öz-yeterlik inancı. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 5(58), 50-54.
• Weber, R.P. (1990). Basic content analysis. Beverly Hills, CA:Sage.
• Weinbaum, A., Allen, D., Blythe, T., Simon, K., Seidel, S., & Rubin, C. (2004). Teaching as inquiry. New York: Teachers College Press.
• Wells, G. (2002). Learning and teaching for understanding: The key role of collaborative knowledge building. Advances in research on teaching, 9, 1-42.
• Zeichner, K. (1996). Designing educative practicum experiences for prospective teachers. In Currents of reform in preservice teacher education. New York: Teachers College Press. pp.215-234.
• Žižek, S. (2005). Against human rights. Newleft Review, 34(115), 115-131.