Dilara Nur DEMİRTAŞ, Emre YAZICI, Halenur OLCAR, Fatma Nur KUŞÇU, Ceren BAŞER, Hacı Mehmet ALAKAŞ

Isı Rezistans Fabrikasında Ergonomik Risk Değerlendirme ve Hedef Programlama ile Personel Planlama

Amaç: Personellerin çalışma hayatlarının ve ortamlarının iyileştirilmesi için ergonomik risk oluşturan iş ve ortamların iyileştirilmesi personelin verimini artırmaktadır. Bu çalışmada ısı rezistans üretimi yapan bir fabrikada üretim süreci incelenip ergonomik risk değerlendirilmesi yapılmıştır.Yöntem: Egonomik risk değerlendirme yöntemlerinden olan REBA, NIOSH, OWAS ve OCRA yöntemleri kullanılarak riskli çalışma duruşlarının olduğu görevlerin tespit edilmiştir. Ardından ergonomik faktörleri dikkate alarak bu görevlerde çalışacak personelin atanması problemi ele alınmıştır.Bulgular: Ergonomik risk değerlendirme yöntemlerinin sonuçlarına göre yük kaldırma, taşıma süreçleri ve çalışma ortamının ergonomik kurallara göre düzenlenmesi şeklinde iyileştirme önerileri sunulmuş ve personelin görev çizelgesi oluşturulmuştur.Özgünlük: Çalışmada hem görevlerin ergonomik riskini hem de personellerini isteklerini dikkate alan özgün bir hedef programlama modeli önerilmiştir. Gerçek bir hayat problemine özgü olarak çözüm sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Ergonomik Risk Değerlendirme, Hedef Programlama, Personel Planlama, REBA, OWAS, NIOSH, OCRA

Ergonomic Risk Assessment and Personnel Planning with Goal Programming in Heat Resistance Factory

Purpose: Improving the work and environments that pose ergonomic risks to improve the working lives and environments of the personnel increases the productivity of the personnel. In this study, the production process was examined and ergonomic risk assessment was made in a factory producing heat resistance. Methodology: Tasks with risky working postures were determined using REBA, NIOSH, OWAS, and OCRA methods which are the ergonomic risk assessment methods. Ardından ergonomik faktörleri dikkate alarak bu görevlerde çalışacak personelin atanması problemi ele alınmıştır.Findings: According to the results of ergonomic risk assessment methods, improvement suggestions were presented in the form of load lifting, transportation processes and arrangement of the working environment according to ergonomic rules and the task schedule of the personnel was created.Originality: In the study, a unique goal programming model has been proposed that considers both the tasks' ergonomic risks and the personnel's wishes. At the same time, a solution specific to a real-life problem is presented.

Keywords:

Ergonomic Risk Assessment, Goal Programming, Personnel Planning, REBA, OWAS, NIOSH, OCRA,

PDF

___

Akay, D., Dağdeviren, M. ve Kurt, M. (2003). “Çalışma Duruşlarının Ergonomik Analizi”, Gazi Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi, 18(3), 73-84.
Aksüt, G., Eren, T. ve Tüfekçi, M. (2021). “Tekstil Sektör Çalışanlarının Maruz Kaldığı Ergonomik Risklerin Analitik Ağ Süreci ile Değerlendirilmesi”, Uluslararası Mühendislik Araştırma ve Geliştirme Derigisi, 13(1), 231-242.
Aksüt, G., Alakaş, H.M. ve Eren, T. (2022). “Determining Ergonomic Risks Arising from the Use of Information Technologies in the Covid-19 Environment”, International Journal of Human-Computer Interaction, DOI: https://doi.org/10.1080/10447318.2022.2062856
Alıcı, H., Atıcı Ulusu, H. ve Gündüz, T. (2017). “Mobilya Sektöründe Pnömatik Zımbalama ve Vidalama İşlerinin Ergonomik Risk Değerlendirmesi”, Çukurova Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi, 32(4), 211-226.
Bard, J.F. ve Wan, L. (2006). “The task assignment problem for unrestricted movement between workstation groups”. Journal of Scheduling, 9, 315-341.
Baykasoğlu, A. ve Demirkol Akyol, Ş. (2014). “Ergonomik Montaj Hattı Dengeleme”. Gazi Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi, 29(4), 785-792.
Bedir, N., Eren, T. ve Dizdar, E. N. (2017). “Ergonomik Personel Çizelgeleme ve Parekende Sektöründe Bir Uygulama”, Mühendislik Bilimleri ve Tasarım Dergisi, 5(3), 657-674.
Coşkun, B.M., Sağıroğlu, H. ve Erginel, N. (2015). “İş İstasyonlarının Ergonomik Riskinin NIOSH Yöntemi İle Belirlenmesi”, Süleyman Demirel Üniversitesi Mühendislik Bilimleri ve Tasarım Dergisi, 3(3), 365-370.
Delice, E.K., Ayık, İ., Abidinoğlu, Ö.N., Çiftçi, N.N. ve Sezer, Y. (2018). “Ergonomik Risk Değerlendirme Yöntemleri Ve Ahp Yöntemi İle Çalışma Duruşlarının Analizi: Ağır ve Tehlikeli İşler İçin Bir Uygulama”, Mühendislik Bilimleri ve Tasarım Dergisi, 6, 112-124.
Eren, T., Koçtepe, S. ve Cürebal, A. (2021). “Hedef Programlama Yöntemi ile Akaryakıt İstasyonları Tanıtımı için Personel Çizelgeleme Problemi”, Politeknik Dergisi, 25(3), 921-932.
Eren, T., Özdemir, E.H. ve Varlı, E. (2017). Hedef Programlama Yaklaşımı İle Temizlik Personeli Çizelgeleme Problemi İçin Bir Model Önerisi. Karadeniz Fen Bilimleri Dergisi, 7(2), 114-127.
Felekoğlu, B. ve Taşan, S.Ö. (2017). “İş ile İlgili Kas Sistemi Tesislerine Yönelik Ergonomik Risk Değerlendirmesi: Reaktif/Proaktif Bütünleşik Bir Sistem Sistemi”, Gazi Üniversitesi Mühendislik ve Mimarlık Fakültesi Dergisi, 32(3), 777-793.
Gür, Ş., Eren, T. ve Alakaş, H.M. (2019). “Surgical Operation Scheduling with Goal Programming and Constraint Programming: A Case Study”, Mathematics, 3(7), 251.
Hignett, S. ve McAtamney, L. (2000). “Rapid Entire Body Assessment (REBA)”, Applied Ergonomics, 31(2), 201-205.
Kaçmaz, S. Ö., Alakaş, H. M. ve Eren, T. (2020). “Ergonomıc Staff Schedulıng Problem with Goal Programming in Glass Industry”, Journal of Turkish Operations Management, 4(1), 369-377.
Kahraman, M. F. (2012). “Ergonomik Risk Değerlendirme Yöntemlerinin Çok Ölçütlü Karar Verme Teknikleri İle Önceliklendirilmesi ve Bütünleşik Bir Model Önerisi”. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Koç, S. ve Testik, M. (2016). “Mobilya Sektöründe Yaşanan Kas-İskelet Sistemi Risklerinin Farklı Değerlendirme Metotları İle İncelenmesi Ve Minimizasyonu”, Endüstri Mühendisliği, 27(2), 2-27.
Waters, T. R., Putz-Anderson, V. ve Garg, A. (1994). “Applications manual for the revised NIOSH lifting Equation”, U.S. department of health and human, 94-110.