STOP- MOTİON TASARIM SÜREÇLERİ

Sanatsal bir disiplin olarak animasyon (canlandırma) hareketsiz nesnelerin, izleyicinin zihninde hareket yanılsamasına neden olacak biçimde manipüle edilmesi ve sunulmasıdır. Bu sunum 'canlandırma sineması' başlığı altında sinema dilinin kullanılmasıyla önceden belirlenmiş bir senaryoya bağlı olarak kurgulanmış bir dizgede gerçekleşir. Bu alanda yapılan araştırmalar animasyonun gelişim tarihinin, teknolojik gelişmelerle, elektronikle, optikle ve çağlar boyunca yeni teknik çözümlerin ortaya çıkmasıyla doğrudan ilişkili olduğunu gösterse de yine de bu disiplinin kendi içinde temel doğasını koruduğu bir gerçektir. Animasyon ilk dönemlerinde birtakım deneysel çalışmaların değişimi ve gelişimi ile varlığını sürdürmüşse de farklı disiplinlerle etkileşimi sonucunda bu kavramın işaret ettiği anlamda zaman içerisinde değişime uğramıştır. Araştırmada hem canlı film sektöründe hem de bağımsız bir anlatım biçimi olarak gelişim gösteren 'stop-motion' canlandırma tekniği incelenmiştir. Geçtiğimiz yüzyılda yapılmış ve izleyiciye sunulmuş çoğu stop-motion animasyonları ya kısa formatta ya da özel efektler için yapılmıştır. Önceleri sinema disiplini içinde gelişim gösteren bu teknik, zamanla teknolojinin tasarım süreçlerine etkisi ile bir alan olarak yaratıcı bir endüstrinin önemli paydaşlarından biri haline gelmiştir. Literatür taraması ile gerçekleştirilen bu çalışmada stop-motion animasyon örneklerinin analizlerine de yer verilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Animasyon (Canlandırma), Animasyon Teknikleri, Stop-motion Animasyon

PDF

___

Akören, A. N. (2918). Çizgi Film ve Animasyon Eğitiminde Son Eğilimler, Üsküdar Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, Yıl:1, Sayı:2. Erişim: https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/710716
Altunay M.C. (2013). Film Sanatın Ortamında 5. Ünite, Feyyaz Bodur (Ed.), Hareketli Görüntünün Tarihi içinde, (s. 92-115). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını No: 2410.
Arı, N. (2015). Sinematografik Anlatımda Stop Motıon Canlandırmanın Bir Tekniği “Pıxılatıon” İle Uygulama Projesi, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Hacettepe Üniversitesi / Güzel Sanatlar Enstitüsü, Ankara.
Bayraktar, N. (2018). Kil Animasyonun İlk Örnekleri, Sekans Sinema Kültürü Dergisi, Sayı: e8. Erişim: http://www.sekans.org/tr/arsiv/e-sayilar/254-agustos2018sayi-e8
Chong, A. (2008). Digital Animation. UK: Ava Publishing.
Dündar, S.K. (2013). Üç Boyutlu (3d) Animasyon Çalışmalarında Gerçekçilik Kavramının İncelenmesi ve Bir Uygulama Çalışması, (Yayımlanmamış Sanatta Yüksek Lisans Tezi), Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü Grafik Anasanat Dalı, Ankara.
Furniss, M. (2013). Animasyonun Kutsal Kitabı. Çelenk, S., Maral, N.C. (Çev). İzmir: Karakalem Kitapevi Yayınları.
Kırık A.M. ve Kozan, E. (2015). Üç Boyutlu (3D) Dijital Animasyon Teknolojisinin TV Yayıncılığında Kullanımı, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl:3 Sayı: 13. Erişim: https://www.researchgate.net/publication/329877501_Uc_Boyutlu_3D_Dijital_Animasyon_Teknolojisinin_TV_Yayinciliginda_Kullanimi
Kuula, I. (2016). Using Animation To Illustrate A Storybook, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Tampere University of Applied Sciences, Finlandiya.
Nässi, A.K., (2014). The Production Process of the Stop Motion Animation: Dear Bear Analysis of Story, Characters and Set, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Tampere University of Applied Sciences, Finlandiya.
Pikkov, Ü. (2010). Animasophy Theorecital Writings on the Animated Film. Estonya: Estonian Academy of Arts.
Selby, A. (2013). Animation. London: Laurence King Publishing.