Shubhagata DAS , Md. Abdul ALIM , Suchandan SIKDER , Aungshuman Das GUPTA , Md. MASUDUZZAMAN

Bangladeşin Chittagong Şehrinde Sokak Köpeklerinde Enterik Helmintiazis Hastalığının Prevalansı ve Solucan Yükü

Bangladeş’in Chittagong şehrinin dört farklı bölgesinde sahipsiz sokak köpeklerinde enterik helmint enfeksiyonlarının varlığı yönünden epidemiyolojik bir çalışma yürütülmüştür. Temsilen iki ardışık mevsim seçilerek Mayıs 2010’dan Şubat 2011’e kadar toplam 60 sokak köpeği yakalandı. Yakalanan hayvanlar ötenazi edildi ve enterik parazitlerin incelenmesi amacıyla nekropsileri yapıldı. Mevsim, yaş, cinsiyet ve vücut koşullarının etkileri de gözlendi. Sonuçlar 57 (%95), köpeğin bir veya daha fazla enterik helmint ile enfekte olduğunu ortaya koydu. Taenia spp düşük bulunmasına rağmen en yüksek prevalans (%45) ve solucan yükü (42.18 ± 7.99) Trichuris vulpis enfeksiyonunda belirlendi. Kayda değer daha yüksek prevalans (%25) Difillobotrium latum ve Ncylostoma caninum enfeksiyonlarında gözlendi. Bununla birlikte, enterik helmintlerin yaz sezonunda daha sık olduğu görüldü. En yüksek (%35.71) mevsimsel yoğunluğun yaz aylarında Toxocara canis enfeksiyonu olduğu ancak en yüksek solucan yoğunluğunun Trichuris vulpis ile yaz (37.18±9.37) ve kış (47.33±12.73) sezonlarında olduğu tespit edildi. Yaşa özel prevalans değerlendirildiğinde, genç yaştaki köpeklerin yetişkinlere göre enterik helminthiasise özellikle Dipylidium caninum, A. caninum, T. canis ve T. vulpis’e daha duyarlı oldukları tespit edildi. Cinsiyet grup varyasyonu D. latum, D. caninum ve A. caninum sıklığının dişi köpeklerde daha yüksek olduğunu gösterdi. Istatistiksel olarak başıboş köpeklerin vücut durumuna göre enterik helminthiasis oluşumu arasında anlamlı ilişki gözlenmedi. Sonuç olarak, köpeklerde bu parazitlerin varlığının aynı zamanda çalışma alanı içinde bir potansiyel sağlık sorunu oluşturacağı söylenebilir. Bu nedenle, paraziter hastalıkları önlemek için gerekli kontrol önlemleri alınmalıdır

Anahtar Kelimeler:

Enterik helmint, Prevalans, Sokak köpekleri, Solucan yükü

Bangladeşin Chittagong Şehrinde Sokak Köpeklerinde Enterik Helmintiazis Hastalığının Prevalansı ve Solucan Yükü

Keywords:

-,

PDF

___

Andresiuki V, Sardellai N, Denegri G (2007). Seasonal fluctuations in prevalence of dog intestinal parasites in public squares of Mar del Plata city, Argentina and its risk for humans. Rev Argent Microbiol, 39, 221- 224.
Basu J, Islam MM, Rahman MW, Alam MR, Parvez MM (2010). Study on identification and prevalence of common gastrointestinal parasitic infection in domestic dog in Chittagong district. Int J Anim Fishe Sci, 3, 354-356.
Borecka A (2005). Prevalence of intestinal nematodes of dogs in Wassaw area, Poland. Helmithologica, 42, 35-39.
Bowman DD (2009). Georgis’ Parasitology For Veterinarians, WB Saunders Company.
Cable RM (1957). An Illustrated Laboratory Manual of Parasitology. Burges Publishing Co., Minneapolis 15, Minnesota, USA.
Coles EH (1986). Veterinary Clinical Pathology. WB Saunders. Co. Inc. Philadelphia.
Craig PS, Macpherson CNL (2000). Dogs and Cestode Zoonoses. CAB International, Oxon, UK, 149-211.
Cynthia M, Kahn MA, Scott Line, Susan E, Aiello BS (2011). Dentistry, estimation of by examination of teeth. In: The Marck Veterinay Manual. 7th Ed., 112-115, Merck Sharp & Dohme Corp, a subsidiary of Merck & Co., Inc. Whitehouse Station, NJ, USA.
Endrias Z, Semahegn Y, Mekibib B (2010). Prevalence of helminth parasites of dogs and owners awareness about zoonotic parasites in Ambo town, central Ethiopia. Ethiop. Vet J, 14, 17-30.
Khante GS, Khan LA, Bodkhe AM, Suryawanshi PR, Majed MA, Suradkar US, Gaikwad SS (2009). Epidemiological survey of Gastro-intestinal parasites of non-descript dogs in Nagpur City. Vet World, 2, 22-23.
Kirkova Z, Petkov P, Goundasheva P ( 2005). Clinical and Hematological studies in Dogs, experimentally infected with Trichuris vulpis. Bulgarian J Vet Med, 8,141-148.
Komatangi MC (2005). Prevalence of gastrointestinal helminths of dogs in Dschang, Cameroon. J Cam Acad Sci, 5, 11-14.
Laflamme DP (1997). Development and Validation of a Body Condition Score System for Dogs. Canine Practice, 22, 10-15.
Martinez-Moreno FJ, Hernandez S, Lopez-Cobos E, Becerra C, Acosta I (2006). Estimation of canine intestinal parasites in Cordoba Spain and their risk to public health. Vet Parasitol, 143, 7-13.
Minnaar WN, Krececk RC, Fourie LJ (2002). Helminths of dogs from a peri-urban resource-limited community in Free State Province, South Africa. Vet Parasitol, 107, 343-349.
Muradian V, Gennari SM, Glickman LT, Pinheiro SR (2005). Epidemiological aspects of Visceral Larva Migrans in children living at São Remo Community, São Paulo SP, Brazil. Vet Parasitol, 134, 93-97.
Oliveira-Sequeira TC, Amarante AF, Ferrari TB, Nunes LC (2002). Prevalence of intestinal parasites in dogs from Sao Paulo State, Brazil. Vet Parasitol, 103, 19-27.
Papazahariadou M, Founta A, Papadoupaulos E, Chliounakis S, Antoniadou K, Theodorides Y (2007). Gastrointestinal parasites of shepherd and hunting dogs in Serres Prefecture, Northern Greece. Vet Parasitol, 148, 170-173.
Rahman MH (1973). Incidence of some helthminth parasites of zoonotic significance in street dogs in some districts of Bangladesh. Bang Vet J, 7, 14-16.
Ramirez-Barrios RA, Barboza-Mena G, Munoz J, Angulo-Cubillan F, Hernan-dez E, Gonzalez F, Escalona F (2004). Prevalence of intestinal parasites in dogs un-der veterinary care in Maracaibo, Vene- zuela. Vet Parasitol, 121, 11- 20.
Razmi GR, Sardari K, Kamrani AR (2006). Prevalence of Echinococcus granulosus and other intestinal helminths of stray dogs in Mashhad area. Iranian Archiv Razi Inst, 61, 143-148.
Reid WM (1962). Chicken and Turkey Tapeworms. Georgia Asp. Exper. Sta. Athens. A Thesis, Georgia.
Robertson ID, Irwin PJ, Lymbry AJ, Thompson RCA (2000). The role of companion animals in the emergence of parasitic zoonosis. Int J Parasitol, 30, 1369-1377.
Rodrı´guez RIV, Gutierrez-Ruiz E, Gonza´lez MEB, Ruiz-Pin H (2011). An epidemiological study of intestinal parasites of dogs from Yucatan, Mexico, and their risk to public health. Vector Borne Zoonotic Dis, 01, 11.
Shimelis S (1994). Prevalence of gastrointestinal helminths of dogs in Debre Zeit, Ethiopia. A MS thesis. Faculty of Veterinary Medicine, Addis Ababa University.
Soulsby EJL (1982). Helminths Arthropods and Protozoa of Domestic Animals. 7th Ed Baillire Tindall and Cassell Ltd, London.
Swai ES, Kaaya EJ, Mshanga, DA, Mbise EW (2010). A survey on gastro- intestinal parasites of non-descript dogs in and around Arusha Municipality, Tanzania. Int J Anim Vet Adv, 3, 63-67.
Taylor MH, Coop RL, Wall KL (2007). Veterinary Parasitology. 3rd Ed. Black well publishing, UK.
Traub RJ (2003). Dogs, humans and gastrointestinal parasites. unraveling epidemiological and zoonotic relationships in an endemic tea-growing community in Northeast India. PhD thesis, Murdoch University.
Traub RJ, Robertson ID, Irwin P, Mencke N, Thompson A (2002). The role of dogs in transmission of gastrointestinal parasites in a remote tea-growing community in northeastern India. Am J Trop Med Hyg, 67, 539-45.
Umar YA (2009). Intestinal helminthoses in dogs in Kaduna Metropolis, Kaduna State, Nigeria. Iranian J Parasitol, 4, 34-39.
Wakelin D (1984). Immunity to Parasites. How Animals Control Parasites Infections. 1st ed. Edward Arnold Publishers Ltd.