TOPOGRAFİK ETMENLERİN İZİNDE: EDİRNE SELİMİYE KÜLLİYESİ

Camilerin gelişimi açısından Osmanlı klasik mimarisinin zirvesi olarak kabul edilen Selimiye Camisi ve bağlı yapıları, Edirne’deki yüksek bir tepe üzerine yerleştirilmiştir. Yapı olarak zaten anıtsal olan caminin yüksek bir yere yerleştirilmesi, etkileyiciliğini artırmakta, imparatorluğun ihtişamlı gücünü göstermektedir. Bu bakımdan makalemizde Edirne kentinin öne çıkan tarihi yapılarına kısaca değinilmiş, Selimiye Külliyesi’nin araziye yerleştiriliş durumu gözler önüne serilmeye çalışılmıştır. Selimiye Külliyesi’nin yerleştirildiği alanın XVI. yüzyıl öncesine kadar nasıl değerlendirildiği konusu irdelenmiş ve sonrasında inşâ edilen Külliye ve etrafının topografik analizi yapılarak, Mimar Sinan’ın alanı kullanma özelliklerine değinilerek, makale sonuca bağlanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Edirne, Selimiye Külliyesi, topografya, anıtsallık

The Selimiye Mosque and related buildings of the mosque complex had all been constructed on the highest hill of Edirne. The location of the mosque increases its attraction and emphasizes the glorious power of the Empire while the architecture of mosque itself already has a monumental impression. In this context, the study mentions briefly about the well-known historical buildings of the city and elaborates on the way Selimiye Complex located. The usage of the land till 16th century on which the Selimiye Complex had been constructed has been investigated, topographical analysis of the Complex and surrounded environment is performed and additionally the way Architect Sinan preferred to handle the land has been touched upon.

Keywords:

Edirne, the Selimiye Complex topography, monumentalism, site layout, Architect Sinan,

PDF

___

Ahmet Refik (1931). Mimar Sinan, İstanbul: Kanaat Kütüphanesi.Arif, B. (1931). “Edirnenin İmarı”, Mimar, S. 10, İstanbul, s. 317-318.Ayverdi, E. H. (1972). Osmanlı Mimarisinde Çelebi ve II. Sultan Murad Devri 806-855 (1403-1451) II, İstanbul.Ayverdi, E.H., Yüksel, İ. A. (1976). İlk 250 Senenin Osmanlı Mimarisi, İstanbul: Fetih Cemiyeti Yayını.
Bozdoğan, M., Ovalı, P. K., Özkan, S. (2006). “Mimar Sinan’ın “Koruma” Anlayışı ve Günümüzde Sinan’ın Eserlerini “Koruma” Anlayışı (Edirne Örneği)”, Trakya Üniversitesi, J. Sci, 7 (2), s.143-152.Cansever, T. (2005). Mimar Sinan, İstanbul: Albarakatürk Yayınları,1.Baskı.Cezar, M. (1985). Tipik Yapılariyle Osmanlı Şehirciliğinde Çarşı ve Klasik Dönem İmar Sistemi, İstanbul: MSÜ Yayını.Dukas (2013). Dukas Kroniği 1341-1462, Çev. V. Mirmiroğlu, İstanbul: Kabalcı Yayınevi. Edirne (2013). Edirne, Kendini Koruyan Kentler, İstanbul: Çekül Vakfı Yayınları.
Eyice, S. (1965). “Bizans Devrinde Edirne ve Bu Devre Ait Eserler”, Edirne’nin 600. Fethi Yıldönümü Armağan Kitabı, Ankara: T.T.K. Yayını, s.39-76.
Kazancıgil, R. (1994). Edirne Rehnüması, Edirne: Türk Kütüphaneciler Derneği Edirne Şubesi Yayını.
Kuban, D. (1994). “Sinan (Mimar)” Maddesi, İstanbul Ansiklopedisi, C.6,s.563.
Kuban, D. ( 2007). Osmanlı Mimarisi, İstanbul: Yem Yayınları.
Kansu, Ş. (1965). “Edirne’nin Tarihöncesine Ait Araştırmalar”, Edirne’nin 600. Fethi Yıldönümü Armağan Kitabı, Ankara: T.T.K. Yayını, s.13-19.
Kuran, A. (1964). “Edirne’de Yıldırım Camii”, Belleten, XXVIII/3, Ankara: T.T.K. Basımevi, s. 419-438.Kuran, A. (1986). Mimar Sinan, İstanbul: Hürriyet Vakfı Yayınları,1.Baskı.Mansel, A. M. (1965). “İlkçağ’da Edirne”, Edirne’nin 600. Fethi Yıldönümü Armağan Kitabı, Ankara: T.T.K. Yayını, s.21-37.
Mustafa Sai Çelebi (2002). Yapılar Kitabı, İstanbul: Koçbank Yayını.Özdeş, G. (1951). Edirne İmar Planına Hazırlık Etüdü, İstanbul: İ.T.Ü. Mimarlık Fakültesi.Peremeci, O. N. (1939). Edirne Tarihi, İstanbul: Resimli Ay Matbaası.
Sav, M. (2011). “Süleymaniye Camii Çevresinin Arkeotopografyası ve Mimar Sinan’ın Alan Seçimi”, Vakıf Restorasyon Yıllığı (VRY), S.3, s.62-79.
Yücel, E. (1975). “Tarihi Görünümünden Uzaklaşan Edirne”, Arkitekt, S. 358, s. 70-71.