Dış yardımın teorik gerekçelerini ortaya çıkarmaya yönelik kalkınma modelleri, yoksulluğun nedenini yoksulluk tuzağına bağlamaktadırlar. Buna göre, yoksul ülkeler, yoksulluk tuzağında olduklarından dış yardımlarla finanse edilmiş bir “büyük itiş” olmaksızın harekete geçemezler. Yatırımlar ile kalkınmanın önündeki engeller ortadan kalktığı anda, kalkış gerçekleşir ve kendi başına büyüme sağlanabilir. Yardıma ihtiyaç ise, bu aşamadan sonra ortadan kalkar. Bu çalışmada, öncelikle, bir yoksullukla mücadele yöntemi olarak dış yardımın arkasındaki bu teorik gerekçelerin tutarlılığı incelenmekte, sonrasında az gelişmiş ülkelere yönlendirilen dış yardımın etkinliği tartışılmaktadır. 

Development models that reveal the rationale of the foreign aid, plug the reason of poverty into poverty trap. According to this view, because the poor countries are in poverty trap, they can not come into action without a “big push” financed by foreign aid. As the barriers to the development are removed, take-off is generated and self sufficient growth can be sustained. After this stage, there is no more need for aid. In this study, firstly, the coherence of this rationale behind the foreign aid as a method of struggle with poverty is analysed and after that, the effectiveness of the foreign aid, directed to less developed countries, is discussed.