Kişinin intihar amacı gütmeden sosyal olarak onaylanmayan metotlar kullanarak beden dokusunu tahrip etmesi olarak tanımlanan KZVD’nin klinik ve normal popülasyonda görülme sıklığı gün geçtikçe artmaktadır. Bu konuda yapılmış çalışmalar KZVD için psikodinamik etkenler, psikososyal etkenler, ailesel etkenler, biyolojik etkenler gibi birçok risk etkeni olduğunu öne sürmektedir. Çocukluk dönemi ihmal ve istismar yaşantılarını kapsayan çocukluk dönemi örselenme yaşantıları da bu risk etkenleri arasında yer almaktadır. Alanyazında, çocukluk döneminde örselenme deneyimlerine maruz kalmış olan bireylerin daha fazla KZVD gösterdiği belirtilmektedir. Bu çalışmanın amacı, kendine zarar verme davranışı ile KZVD için risk etkeni olarak görülen çocukluk dönemi örselenme yaşantılarını birlikte ele alan çalışmaların gözden geçirilmesidir

The incidence of self injurious behaviour which can be defined as the destruction of the body tissue by using methods that are not socially approved without the purpose of suicide, is increasing every day in the clinical and normal population. Studies on this subject suggest that there are many risk factors for self injurious behavior, such as psychodynamic factors, psychosocial factors, familial factors, biological factors and childhood abuse experiences. The purpose of this study is to review the studies dealing with self injurious behaviour and childhood abuse experiences, which are seen as risk factors for self ınjurious behaviour.