Ali Çağlar ÇAKMAK, Yahya FİDAN, Selçuk YURTSEVER

Üstün yetenekli çocukların tv reklam algılamalarının odak grup yöntemiyle belirlenmesine yönelik bir uygulama

Firmalar yeni pazarlama çabalarını, aile içerisinde daha fazla rol üstlenen çocuklar üzerine yöneltmektedir. Çocukların satın alma kararlarında anne-babalarını etkileme düzeylerinin giderek artması, özellikle TV reklam filmlerinde çocukların ilgilerini çekmeye yönelik uygulamalarda artışa neden olmaktadır. Bu araştırma belirli yönleriyle diğer çocuklardan farklılaşan üstün yetenekli çocukların doğrudan kendileri ile ilgili olmayan bir ev eşyasına ait TV reklam filmini algılama ve bu filmden etkilenme düzeylerini ölçmeyi konu edinmektedir. Bu amaçla bazı ön çalışmalar sonunda seçilen 8 üstün yetenekli çocukla odak grup görüşmesi yapılmış ve çocukların verdikleri cevaplara içerik analizi uygulanmıştır. Araştırma sonucunda çocukların reklamlarla ilgili olarak görüşleri ele alınmaktadır. Çocuklar, reklam ile ilgili teorik bilgileri doğru şekilde algılamakla birlikte, reklam uygulamalarına eleştiriler getirmektedir.

A practıce for the determınıng of the perceptıon tv advertısement of the gıfted chıldren by the focus group l analysıs method

The companies have directed their new marketing efforts upon the children who have played much more role in the family. A steadily increase in of the level of affect of children on their parents for the purchasing decisions has caused an increase on the practices oriented to attract attentions of children,especially on the TV advertisements. This research has been subjected to the measurement of the perception of TV advertisement movies which belongs to a household good that not deal with the gifted children diversifiying frowm the otherchildren at some points directly and the impressionability levels of them. For that purpose, a focus group discussion has been made with the 8 gifted children who has been selected through some prestudies, and content analysis has been performed on the answers of them. At the result of the research, the views of the children regarding with the advertisements have been discussed. The children have perceived the theoretical informations about advertisement in a right way, however, they have criticised the advertisement practices.

PDF

___

Babacan, M. (2005). Reklamcılık temel kavramlar. Bursa: Detay Yayıncılık.
Badger, J. M. (2008). Factors that enable or complicate end-of-life transitions in critical care. American Journal of Critical Care, 14(6), 513-521.
Bildiren, A., & Uzun, M. (2007). Üstün yetenekli öğrencilerin belirlenmesine yönelikbir tanılama yönteminin kullanılabilirliğinin incelenmesi. PamukkaleÜniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 31-39.
Bono, D. E. (1995). Çocuklar sorun çözüyor. İstanbul: İnkılap Kitabevi. Boran, A. İ., & Aslaner, R. (2008). Bilim ve sanat merkezlerinde matematik öğretiminde probleme dayalı öğrenme. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(15), 15-32.
Çerçi, F. (2009). Çocukların reklamı anlama ve algılama düzeyleri ile demografikdeğişkenler arasındaki ilişkinin belirlenmesine yönelik mersin ilinde bir araştırma. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çukurova Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Cesur, S., & Paker, O. (2007). Televizyon ve çocuk: çocukların tv programlarına ilişkin tercihleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 6(19), 106-125.
Charlesworth, W. L., & Rodwell, M. K. (1997). Focus groups with children: a resource for sexual abuse prevention program evaluation. Child Abuse and Neglect, 21(12), 1205-1216.
Çimen, D. (2011). Toplumsal cinsiyet eşitliği bağlamında televizyon reklamlarında kadın. Yayınlanmamış Uzmanlık Tezi T. C. Radyo Televizyon Üst Kurulu, Ankara.
Huston, S. A., & Hobson, E. H. (2008). Using focus groups to inform pharmacy research. Research in Social and Adminstrative Pharmacy, 4, 186-205.
Karaca, Y., Pekyaman, A., & Güney, H. (2007). Ebeveynlerin televizyon reklam içeriklerinin çocuklar üzerindeki etkilerini etik açıdan algılamalarına yönelik bir araştırma. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 233 250.
Kitzinger, J. (1994). The methodology of focus groups: the importance of interaction between research participants. Sociology of Health and İllness, 16(1), 103-121.
Kırcaali İ. G. (2004). Özel eğitimde fokus grup araştırmaları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi, Özel Eğitim Dergisi, 5(1), 1-7.
Koçak, A., & Arun, Ö. (2006). İçerik analizi çalışmalarında örneklem sorunu. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi, 4(3), 21-28.
Krueger, R. A. (2002). Desingning and conducting focus group interviews. University of Minnesota Press, 1-18.
Oğurlu, Ü., & Yaman, Y. (2010). Üstün zekâlı/yetenekli çocuklar ve iletişim. Pamukkale Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 213-223.
Sevencan, F., & Çilingiroğlu, N. (2007). Sağlık alanındaki araştırmalarda kullanılan niteliksel veri toplama yöntemleri. Toplum Hekimliği Bülteni, 26(1), 1-6.
Sönmez, V. (2011). Bilimsel araştırma süreci ve erişi. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 1(1), 49-59.
Taşkın, Ö., & Şahin, B. (2008). Çevre kavramı ve altı yaş okul öncesi çocuklar. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 1-12.
Taşkıran, M. N. (2005). Büyüklere reklâmlar, küçüklere masallar; reklâmlara çocuk gözü ile bakış: semiyotik bir değerlendirme. 2’nci Uluslararası Çocuk ve İletişim Kongresi, İstanbul.
Tokgöz, O. (1980). Televizyon reklamları ve çocuklar. Ankara Siyasal Bilimler Fakültesi Dergisi, 93-110. Yolcu, E. (1988). Televizyon reklamları ve yapım sürecine bakış. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 327-355.