TUVA TÜRKÇESİ VE TÜRKİYE TÜRKÇESİNDE İSİMLERDE SAYI ( TEKLİK – ÇOKLUK) KATEGORİSİNE BİR BAKIŞ

Canlı cansız tüm varlıklara ad olan isimlerin belirttiği nesneler kâinatta ya tek olarak ya da birden çok olarak bulunur. Bu bağlamda yeryüzündeki diller isimleri sayılarına göre genellikle tekil ve çoğul olmak üzere iki kategoride toplamışlardır. Bu bilgilerden hareketle çalışmamızda çağdaş Türk lehçelerinden Tuva Türkçesi ve Türkiye Türkçesinde isimlerde sayı kategorisini incelemeye çalıştık

AN OVERVIEW OF THE CATEGORY OF GRAMATICAL NUMBER (SINGULAR-PLURAL) IN TUVAN AND TURKISH NOUNS

Nouns identifying all animate and inanimate objects to be found in the universit exist as either being one or more than one (in number). Within this context, nouns across all of the world the world‟s languages are generally classed under two categories singular and plural. Our aim was to comparatively examine these two distantly related Turkic languages both from a geographical as well as from a phonological and structural angle. We have also attempted to surveyed the current linguistic situtation of both languages within the scope of this research without going into historical details where possbile. In this study, we examined the category of number in nouns under three groups: singular, collective and plural. In line with most other scholars, we too have taken into consideration the various lexical, syntactical, and morphological categories during our overview of this topic

PDF

___

ALKAYA, E. (2010). Türkiye Türkçesinde ve Türk Lehçelerinde Ġyelik Ekinden Sonra Kullanılan +lar Çokluk Eki Üzerine. Müjgan Cumhur Armağanı (Editör: Tuncer Gülensoy). TKAET, Ankara, 31-37.
ARIKOĞLU, E. ve BORBAANAY, B. (2007). Tuva Destanları. Ankara: TDK.
ARIKOĞLU, E. ve KUULAR, K. (2003). Tuva Türkçesi Sözlüğü. Ankara: TDK.
ATA, A. (2009). Türk Dillerinde +la Çokluk Eki. IJCAS, 13, 89-99.
BACANLI, E. (2013). Türk Dillerinde Topluluk ve Grup Çoğulu Bildiren Morfemler. Yalım Kaya Bitigi, Osman Fikri Sertkaya Armağanı, Ankara: Türk Kültürünü AraĢtırma Enst. Yay.
BĠÇELDEY, K. A. (1993). Tıva Bijikti BolgaĢ ġın BijilgeniSayzıradır Talazı – Bile Sanaldar. Vaprosı Ruvinskogo Yazıkoznaniya, Sborbik Materialov,(ed. MonguĢ D.A. ve Tatarintsev B.Ġ.), Kızıl, 40 – 49.
BURAN, A., ALKAYA, E. ve ÖZEREN, M. (2014). Çağdaş Türk Yazı Dilleri 4 / Kuzeydoğu Grubu. Ankara: Akçağ.
DAġDEMĠR, M. (2013).Türkçede Miktar Kavramı ve Sayı Sistemi. Turkish Studies, 8(13), 309-336.
GEORG, S. (1990). Some thoughts on the etymology of the Turkic plural suffix -lar- / -ler. Altaıca Osloensia, Proceeding from the 32nd Meeting of the Permanent International Altaistic Conferense Oslo-June 12-16, 1989, Oslo: Universitetsforlaget, 141-152.
HAZAR, M. (2003). Türk Lehçelerindeki Sözcüklerle KaynaĢmıĢ Bir Çokluk Eki +(ı)z Üzerine. Türk Dünyası Dil ve Edebiyat Dergisi, 15, 131-141.
HÜSEYNZADE, Ç. (2006). Azerbaycan Türkçesinde Teklik –Çokluk Kategorisi Üzerine. Bilig Dergisi, 39, 93-102. ĠLHAN, N. (2009). Türk Dilinde Çokluk. Elazığ: Manas.
ĠSHAKOV, F. G. (1956). Ġmya suĢestvitelnoye. İssledovaniya po sravnitelnoy grammatike Tyruskih yazıkov. Ç.2.Morfologiya, Moskva, 78-142
JOHANSON, L. (2002). Güneybatı Türkçesinde Çokluk Eki ġekilleri. (çev. Nurettin Demir). Türk Bilig 2002 / 3, 174- 187
KERĠMOĞLU, C. (2008). Türkiye Türkçesi Gramerciliğinde Çokluk ve Ġstek Kategorisi. Modern Türklük Araştırmaları Dergisi, 5(3), 140 -155.
KONONOV, A. N. (1956). Grammatika Sovremennogo Turetskogo Literaturnogo Yazıka. M.- L.
KORKMAZ, Z. (1995).Türkçede Ek Yığılması Olaylarının Meydana GeliĢi Üzerine. Türk Dili Üzerine Araştırmalar, 1, 85-90, Ankara: TDK.
KORKMAZ, Z. (2010). Gramer Terimleri Sözlüğü. 4. Baskı, Ankara: TDK.
LETYAGĠNA N. Ġ. ( 1973). Slova bir v Tuvinskom Yazıke. Uçenıye Zapiski, Vıpusk XVI, Kızıl; 156-162.
LYUBĠMOV, K. M. ( 1972). O Çislom Znaçenii Nulevoy Formı Tyurskih Suçestvitelnıh. Soveskaya Tyorkologiya, Vıpusk V., Baku.78-84.
MAYZEL, S. S. (1957). İzafet v Turetskom Yazıke. Moskva-Leningrad.
OTYZBAY, Z. (2016). Tıva dıl - Bistin Dılıvıs, Tıva Dıl. Çağdaş Türk Lehçeleri Metin Aktarmaları,(ed. Doç.Dr. Nergis Biray), Ġstanbul: Kesit, 753.
POPPE, N. (2008). Altay Dillerinde Çokluk Ekleri. (çev. Caner Kerimoğlu). Dil Araştırmaları Dergisi, 2, 93-110.
RAMSTEDT, G. Ġ. (1957). Vvedebiye v Altayskoye Yazıkoznaniye (perevod c Nemetskogo yazıka). Moskva.
RASSADĠN, V. Ġ. (1978). Morfologiya Tofalarskogpo yazıka v sravnitelnom
SOKOLOV, S. A. (1970). Kategoriya Çisla v Turetskom Literaturnom Yazıke yy vzaimosvyaz so smejnımi leksiko- garmmatiçeskimi kategoriyami. Sovetskaya Tyrokologiya, Vıpusk IV, Baku; 71-82.
ġERBAK, A. M. (1977). Oçerki Po Cravnitelnoy Morfologii Tyurskih yazıkov.İmya. Leningrad.
ġın Niitilel – Politiktig Colun; http://shyn.ru/?q=БАЛЫКЧЫЛАРНЫҢ ЧЕДИИШКИНИ, 04.07.2017.
TORUN, Y. (2014). Tarama Sözlüğü Verilerine Göre Türkçede Çokluk Bildiren Fiiller ve Birlikte Kullanıldığı Ġsimlerle Sayılabilirlik Bağlamında Görünümleri. Çukurova Üniversitesi Prof. Dr. Mehmet Özmen Armağanı, Çukurova Ünv. Baskısı.
VARDAR, B. (1988). Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü (komisyon). Ġstanbul: ABC.
VĠNOGRADOV, V. V. (1947). Ruskiy Yazık: Grammatiçeskoye Uçeniye o Slove. MoskvaLeningrad
YILMAZ, H. (2008). Çokluk Eki –lar / -ler Üzerine. Türk Dünyası Dil ve Edebiyat Dergisi, 15, 125-130.osveşenii. Moskva