TÜRKÇE ÖĞRETMENLERİNİN DİJİTAL HİKÂYE OLUŞTURMA DENEYİMLERİ

Türkçe Dersi Öğretim Programı’nın özel amaçlar başlığı incelendiğinde “bilgiyi araştırma, keşfetme, yorumlama ve zihinde yapılandırma becerilerinin geliştirilmesi” ve “basılı materyaller ile çoklu medya kaynaklarından bilgiye erişme, bilgiyi düzenleme, sorgulama, kullanma ve üretme becerilerinin geliştirilmesi” ifadelerinin yer aldığı görülmektedir. Buna göre Türkçe öğretmelerinin Türkçe derslerinde dijital hikâye anlatımından faydalanmalarının Türkçe dersi öğretim programının amaç ve kazanımlarıyla örtüştüğü görülmektedir. Buna bağlı olarak bu çalışmanın amacı Türkçe öğretmenlerinin Türkçe derslerinde dijital hikâyeleri kullanması için dijital hikâye anlatımını öğrenmelerini sağlamaktır. Bu çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden olan eylem araştırması ile desenlenmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu 2020-2021 bahar döneminde Kars il ve ilçelerinde görev yapan 21 Türkçe öğretmeni oluşturmaktadır. Bu çalışmanın veri toplama araçları araştırmacılar tarafından oluşturulan “Dijital Hikâye Oluşturma Görüşme Formu” ve eğitim ve etkinlikler sonunda “Dijital Hikâye Oluşturmayı Değerlendirme Formu” dur. Elde edilen verileri analizi etmek için ise içerik analizi kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen verilere göre tüm eğitim ve etkinlikler sonucunda katılımcılar dijital hikâye yazma ile ilgili gerekli bilgi ve beceriyi kazanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Türkçe öğretmeni, dijital hikaye, Türkçe dersi, eylem araştırması

DIGITAL STORY CREATION EXPERIENCES OF TURKISH TEACHERS

When the heading “Special Objectives” in the Turkish Teaching Curriculum are examined, it is seen that there are expressions such as “developing the skills of researching, discovering, interpreting information and constructing it in the mind” and “developing the skills of accessing information from printed materials and multimedia sources, arranging, questioning, using and producing information”. In other words, it is seen that the use of digital storytelling by Turkish teachers in Turkish lessons complies with the objectives and learning outcomes of the Turkish Teaching Curriculum. In this connection, the purpose of the current study is to enable Turkish teachers to learn digital storytelling in order for them to be able to use digital stories in Turkish lessons. To this end, the study employed action research, which is one of the qualitative research methods. The study group of the study is comprised of 21 Turkish teachers working in the city of Kars in the spring term of the 2020-2021 school year. The data collection tools of this study are the “Digital Story Making Interview Form” and the “Digital Story Making Evaluation Form” developed by the researchers. The “Digital Story Making Evaluation Form” was administered after the training and activities had been completed. In the analysis of the collected data, content analysis was used. According to the data obtained in the study, as a result of all the training and activities, the participants gained the necessary knowledge and skills about writing digital stories.

Keywords:

Turkish teacher, dijital story, Turkish lesson, action research,

PDF

___

Atatekin, D., İstanbullu, A. ve Korkmaz, Ö. (2023). Türkçe dersinde dijital hikâye kullanımının öğrencilerin başarısına ve tutumlarına etkisi. Trakya Eğitim Dergisi, 13(2), 1314-1341.
Atıcı, B. ve Yürük, S. E. (2017). Dijital öykü temelli değerler eğitimi materyallerinin öğrencilerin değer kazanımına etkisi. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 56-74.
Babacan, M. (2008). Yazılı ve sözlü anlatım (kompozisyon bilgileri). (Gözden Geçirilmiş 2. Baskı). İstanbul: 3F Yayınevi.
Baki. Y. (2015). Dijital öykülerin altıncı sınıf öğrencilerinin yazma sürecine etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Chung, S. K. (2006). Digital storytelling in integrated arts education. The International Journal of Arts Education. 4(1), 33-63.
Ciğerci, F. M. ve Gültekin, M. (2019). Dijital hikâyelerin dinlemeye yönelik tutuma etkisi. Harran Education Journal, 4(2), 45-73. DOI: 10.22596/2019.0402.45.73
Ciğerci, F. M. (2015). İlkokul dördüncü sınıf Türkçe dersinde dinleme becerilerinin geliştirilmesinde dijital hikâyelerin kullanılması. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Copeland, S., & Miskelly, C. (2010, June). Making time for storytelling; the challenges of community building and activism in a rural locale. International Journal of Media, Technology and Life Long Learning, 6(2), 192-207.
Çıralı, H. (2014). Dijital hikâye anlatımının görsel bellek ve yazma becerisi üzerine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Çiftci, M. (2019). Dijital hikâyelerin ilkokul ikinci sınıf öğrencilerinin okuma becerileri üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Aksaray: Aksaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Dayan, G. (2017). İlkokul öğrencilerinin Türkçe dersinde dijital öyküleme çalışmaları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Demirer, V. (2013). İlköğretimde e-öyküleme kullanımı ve etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Konya: Necmettin Erbekan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Duman, B. ve Göçen, G. (2015). The effect of the digital storytelling method on pre-service teachers’ creative writing skills. Anthropologist, 20(1-2), 215-2.
Er, O. ve Alyılmaz, S. (2022). Web 2.0 araçları ile kültür destekli yabancı dil olarak Türkçe öğretimi. İzmir: Duvar Yayınları.
Eroğlu, A. (2020). A validity and reliability study of story writing anxiety scale. Sakarya University Journal of Education, 10(1). 120-135. DOI: 10.19126/suje.592408
Eroğlu, A. (2020a). Türkçe öğretmeni adaylarının dijital hikâyeye yönelik metaforik algıları. RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, 18, 49-60.
Eroğlu, A. ve Okur, A. (2020). The effect of digital storytelling on attitudes of the 7th graders at secondary school towards story writing. European Journal of Education Studies, 7(12), 370-390.
Eroğlu, A. ve Okur, A. (2021). Students’ opinions on the use of digital storytelling in Turkish course. International Online Journal of Education and Teaching (IOJET), 8(4). 2248-2265.
Eroğlu, A. ve Okur, A. (2022). Dijital hikâye anlatımının ortaokul 7. sınıf öğrencilerinin hikâye yazma kaygıları üzerindeki etkisi. Millî Eğitim, 51(234) 1529-1552.
Frazel, M. (2010). Digital storytelling: guide for educators. Eugene, OR: International Society for Technology in Education (ISTE). Accessed: http://www.iste.org/images/excerpts/digsto-excerpt.pdf
Gordon, C. (2011). Digital storytelling in the classroom: three case studies. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Arizona: Arizona Eyalet Üniversitesi.
Hani, M. (2014). Using dijital story projects to help students improve in reading and writing. Reading Improvement, 1, 20-26.
Hett, K (2012). Technology-supported literacy in the classroom: using audiobooks and digital storytelling to enhance literacy instruction. Illinois Reading Council Journal, 40(3), 3-13.
Kocaman-Karoğlu, A. (2016). Okul öncesi eğitimde dijital hikâye anlatımı üzerine öğretmen görüşleri. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry (TOJQI), 7(1), 175-205. DOI: 10.17569/tojqi.87166.
Korucu, A. T. (2020). Fen eğitiminde kullanılan dijital hikâyelerin öğretmen adaylarının akademik başarısı, sayısal yetkinlik durumları ve sorgulama becerileri üzerindeki etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 28(1), 352-370.
MEB (2019). Türkçe dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar).
Özkaya, P. G. (2020). Dijital öykülerin Türkçe dil becerilerinin gelişimine etkisi: Bir meta analiz çalışması. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 8(4), 1386-1405.
Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri (3. Baskıdan Çev. Ed. M. Bütün ve S. B. Demir). Ankara: Pegem Akademi.
Polater, C. (2019). İlkokul dördüncü sınıfta dijital öykü yöntemiyle değerler eğitimi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Malatya: İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Razmi, M., Pourali, S., & Nozad, S. (2014). Digital storytelling in EFL classroom (oral presentation of the story): a pathway to improve oral production. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 98, 1541-1544.
Robin, B. R. (2006). The educational uses of digital storytelling. in society for ınformation. Technology & Teacher Education International Conference. Web: http://digitalstorytelling.coe.uh.edu/articles/Educ-Uses-DS.pdf adresinden erişilmiştir.
Sadik, A. (2008). Digital storytelling: a meaningful technology-integrated approach for engaged student learning. Educational Technology Research and Development, 56(4), 487-506.
Soler Pardo, B. (2014). Digital storytelling: a case study of the creation, and narration of a story by EFL learners. Digital Education Review, 26, 74-84.
Spicer, S. R. (2013). The relationship between digital storytelling creation and self-efficacy beliefs on media production skill sets in first year college students. Unpublished doctoral dissertation, University of Minnesota.
Stojke, A. E. (2009). Digital storytelling as a tool for revision (Ph.D. thesis). Oakland University.
Syafryadin, Haryani, Salniwati, & Putri, A. R. A. (2019). Digital storytelling ımplementation for enhancing students’ speaking ability in various text genres. International Journal of Recent Technology and Engineering (IJRTE), 8(4), 3147-3151.
Şentürk Leylek, B. (2018). İlkokul üçüncü sınıf öğrencilerinin okuma becerilerinin gelişiminde ve okumaya yönelik tutumlarında dijital hikâyelerin etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Bursa: Bursa Uludağ Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Takacs, Z. K., Swart, E. K., & Bus, A. G. (2015). Benefits and pitfalls of multimedia and interactive features in technology-enhanced storybooks: A meta-analysis. Review of educational research, 85(4), 698-739.
TDK (WEB). Web: http://www.tdk.gov.tr/ adresinden erişilmiştir.
Temizkan, M. (2014). Yaratıcı yazma süreci (hikâye yazma). Ankara: Pegem Akademi.
Türe Köse, H. B. (2019). Okul öncesi dönem çocuklarında dijital hikâye anlatımının dinleme becerilerine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kütahya: Kütahya Dumlupınar Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Uslu, A. (2019). İşbirlikli dijital hikâye anlatımının ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin yaratıcı yazma ve sosyal duygusal öğrenme becerilerine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Manisa: Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Uslupehlivan, E., Kurtoğlu Erden, M. ve Cebesoy, Ü. B. (2017). Öğretmen Adaylarının Dijital Öykü Oluşturma Deneyimleri. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi/UUSBD 10 (Özel Sayı 2), 1-22.
Verdugo, D. R., & Belmonte, I. A. (2007). Using digital stories to improve listening comprehension with Spanish young learners of English. Language Learning & Technology, 11(1), 87–101.
Yamaç, A. (2015). İlkokul üçüncü sınıf öğrencilerinin yazma becerilerinin gelişiminde dijital hikâyelerin etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Yıldırım, A. ve Şimşek H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (Genişletilmiş 9. Baskı). Ankara: Seçkin.
Yılmaz, Y., Üstündağ, M. T. Güneş, E. ve Çalışkan, G. (2017). Dijital hikâyeleme yöntemi ile etkili Türkçe öğretimi. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama 7(2), 254-275.